ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 186

มู่ซย่าความคลำหารูปภาพใบหนึ่งออกมาจากหน้าอกอย่างไม่รีบร้อน เธอพลิกกลับและยื่นไปตรงหน้าสือซูเจิน

สือซูเจินมองรูปภาพที่อยู่บนโต๊ะอย่างร้อนใจ ทันทีที่เห็นคนที่อยู่ในรูปภาพอย่างชัดเจน สายตาของสือซูเจินก้หยุดนิ่งในทันที

คนที่อยู่ในรูปภาพไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพื่อนที่เสียชีวิตไปก่อนวัยอันควรของเธอ...มู่หวานเย่ว์

เธอมองไปที่มู่ซย่าอย่างประหลาดใจ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

จิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์คนนี้กับมู่หว่านเย่ว์คล้ายคลึงกันมากทั้งหน้าตาและนิสัย แถมเธอยังนำรูปของมู่หว่านเย่ว์ออกมา....

ไม่น่าจะ...!

วินาทีต่อมา มู่ซย่าเอ่ยว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะรู้จักแม่ของฉัน”

เมื่อสิ้นเสียงพูด รูม่านตาของสือซูเจินก็หดเล็กลงเป็นจุดดำด้วยความตกใจ

“เธอ...” เธอชี้หน้าของมู่ซย่าด้วยความไม่เชื่อและพูดไม่จบประโยคอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

มู่ซย่าพยักหน้าอย่างสงบ “ท่านฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันเป็นลูกสาวของมู่หว่านเย่ว์จริงๆ ฉันชื่อมู่ซย่า”

ในหัวของสือซูเจินปรากฏเครื่องหมายอัศเจรีย์ขึ้นมาสามอัน “!!!”

เธอถามเรื่องทั้งหมดของมู่ซย่ากับพ่อบ้าน แต่กลับลืมถามชื่อ

ถ้าหากรู้ตั้งแต่แรกว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าชื่อว่ามู่ซย่า เธอก็อาจจะเดาไปทางนั้นตั้งนานแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง สือซูเจินถึงหายจากอาการตกใจ เธอกลืนน้ำลายแล้วถามว่า “เธอโดนคนค้ามนุษย์ลักพาตัวไปเมื่อสิบปีที่ก่อนไม่ใช่เหรอ?”

ในตอนนั้นเธอยังเสียใจมากที่มู่หว่านเย่ว์ตายไป ลูกสาวคนเดียวของมู่หว่ายเย่ห์ก็หายตัวไป เธอถึงขนาดช่วยตามหา แต่ว่าในตอนนั้นสถานการณ์ของครอบครัวเธอก็ยุ่งเหยิงมาก เธอจึงไม่มีเวลามากออกไปตามหามากขนาดนั้น ภายหลังเรื่องตามหาคนจึงจบไปแบบค้างคา

ขณะนี้ สือซูเจินมองมู่ซย่าด้วยสายตาที่แตกต่างไปจากเดิม

มู่ซย่าบีบฝ่ามือแน่นเล็กน้อย พลันถาม “การตายของแม่ฉัน เป็นเพียงการฆ่าตัวตายอย่างเรียบง่ายเท่านั้นหรือคะ?”

สือซูเจินมองไปยังมู่อย่างอย่างรวดเร็ว จากนั้นดวงตาก็มืดลงเล็กน้อย

เธอมองมู่ซย่าอย่างละเอียดถี่ถ้วน หลังจากนั้นจึงเอ่ยถามว่า “เธอสงสัยพ่อของเธอกับมู่ซินเย่ว์?”

มู่ซย่าพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

สือซูเจินถอนหายใจและกล่าวว่า “ฉันก็เคยสงสัย หลังจากนั้นฉันเลยแอบไปค้นหาหลักฐาน...แต่น่าเสียดายที่หาอะไรไม่ได้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาจัดการจนไม่เหลือร่องรอย ก็อาจจะไม่ใช่ฝีมือของพวกเขาตั้งแต่แรก”

สีหน้าของมู่ซย่าเริ่มเคร่งขรึม เธอขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “ถ้าหากไม่ใช่ฝีมือของพวกเขา ฉันก็คิดไม่ออกแล้วว่าใครกันที่เป็นคนฆ่าแม่ ฟังน้ำเสียงของคุณแล้ว คุณเองก็คงเข้าใจดี ว่าแม่ไม่ใช่คนประเภทที่จะฆ่าตัวตายได้”