ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 202

มู่ซย่าโค้งคำนับให้คุณยิงตามมารยาท “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมู่ซย่า หวังว่าจะมีโอกาศได้เล่นกับคุณสักตานะคะ”

ทว่าสิ่งที่ทำให้มู่ซย่าคาดไม่ถึงเลยก็คือ อีกฝ่ายก้มหน้าให้เธออย่างเมินเฉยและมีท่าทียโสโอหัง จากนั้นได้อำลาเยี่ยซือเจวี๋ย และก็หมุนตัวแล้วเดินไปยังโต๊ะหมากรุกของตนเอง

มู่ซย่าเอาใจลูกศิษย์ของลูกศิษย์ของตนแต่กลับได้ความเพิกเฉยกลับมา

รับรู้ได้เลยว่า......เห้อ มันช่างอธิบายยากเสียเหลือเกิน

“อย่าไปถือสาเลย” เยี่ยซือเจวี๋ยกลัวว่าเธอจะรู้สึกเคอะเขิน จึงกล่าวอธิบายไปว่า “คุณยิงเป็นนักบ้าหมากรุก เขาเคารพแค่คนที่มีฝีมือฉกาจเท่านั้น ในสายตาของเขาไม่ต้องพูดถึงคุณหรอก ถ้าฉันเล่นหมากรุกไม่เป็น เขาก็คงไม่ปริปากพูดกับฉันแน่”

เมื่อมู่ซย่าได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย

เธอพยักหน้าอมยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ คนที่ไม่เกรงกลัวผู้ที่มีอำนาจบารมีสูงส่ง เคารพศรัทธาคนที่มีฝีมือเท่านั้น ที่จริงไม่ได้หากันง่ายๆเลยนะ”

“เธอไม่เสียใจก็ดีแล้ว ฉันทำสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควรไป ที่ได้แนะนำเขาให้เธอรู้จัก”

มู่ซย่าแบะมือออกอย่างไม่สนใจ เพื่อแสดงให้เห็นว่าตนไม่เป็นไรจริงๆ

“เออ ใช่” เยี่ยซือเจวี๋ยปริปากพูด “เดี๋ยวคนที่เธอจะแข่งด้วยคือหลัวฉิง ซึ่งก็คือลูกพี่ลูกน้องของหลัวอี้ หลัวฉิงเป็นลูกศิษย์ของท่านจงเหมือนกัน ปีที่แล้วพ่ายแพ้ให้กับคุณยิงอย่างน่าเสียดาย ถ้าหากเธอได้คู่กับหลัวฉิงดูท่าจะลำบากอยู่ไม่น้อย ต่อให้แพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก แพ้ให้หลัวฉิงไม่ขายหน้าสักเท่าไหร่”

มู่ซย่าชำเลืองมองเยี่ยซือเจวี๋ยปราดหนึ่งด้วยความไม่พอใจ ถามขึ้นว่า “นายคิดว่าฉันจะแพ้ให้เธออย่างนั้นเหรอ?”

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ทำไมคนอื่นถึงไม่เชื่อมันในตัวเธอ จิตใจของเธอไม่มีแรงกดดันเลยสักนิด แต่พอเยี่ยซือเจวี๋ยพูดเช่นนี้ เธอก็รู้สึกกลุ้มใจขึ้นมาบ้าง

ทว่าเยี่ยซือเจวี๋ยส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “ฉันไม่คิดว่าเธอจะแพ้ให้หลัวฉิงหรอก ฉันก็แค่อยากบอกเธอว่า ถ้าเธอแพ้ขึ้นมาจริงๆก็ไม่เห็นเป็นไร สำหรับฉันเธอเก่งกว่าใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะก็ไม่สำคัญเลย”

มู่ซย่าอุ่นใจขึ้นทันที ขบริมฝีปากล่างพร้อมกับเอ่ยขึ้น “วางใจได้ ฉันเป็นคู่หูสาวที่นายเชิญมา ฉันจะไม่ทำให้นายขายหน้าอย่างแน่นอน”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธออย่างลึกซึ้ง ตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “อืม”

ทันใดนั้น รอบชิงชนะเลิศก็ได้เริ่มต้นขึ้น

มู่ซย่านั่งตรงข้ามหลัวฉิง

รอบนี้เธออยู่ฝ่ายดำ ส่วนหลัวฉิงอยู่ฝ่ายขาว ตามกฎกติกาฝ่ายขาวจะได้เริ่มก่อน และในการเล่นหมากรุกสากล คนที่ได้เดินก่อนจะได้เปรียบอยู่พอสมควร ทว่ามู่ซย่าไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

กลยุทธ์ปราบเซียนนี้เดิมทีเธอคิดจะใช้ตอนประลองฝีมือกับคุณยิง แต่เพื่อให้มู่ซย่าแพ้อย่างราบคาบ เธอจึงตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายซะเลย ต่อให้มู่ซย่าจะเป็นแค่ไก่อ่อนแอที่ใช้เพียงสองนิ้วก็สามารถบีบให้มันตายได้ก็ตาม

หลัวฉิงแสยะยิ้มมุมปาก เริ่มเดินหมากตัวแรก

มู่ซย่าเดินหมากตามเธอไปโดยไม่แม้แต่จะไตร่ตรอง

เธอเล่นกับผู้อื่นในตอนที่อยู่ต่างประเทศล้วนเป็นหมากรุกเร็วทั้งนั้น ตาละร้อยดอลลาร์ แค่หมากรุกเร็วเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เธอชนะจนได้เงินมาเป็นกอบเป็นกำ

ดังนั้นจึงสะสมจนกลายมาเป็นทักษะในการคิดเร็ว

หลัวฉิงเห็นมู่ซย่าวางหมากเร็วขนาดนี้ จึงคิดว่าเธอคงเล่นไม่เป็นแน่

คนที่เล่นหมากรุกเก่งจริงๆอย่างเธอ เดินก้าวหนึ่ง ต้องครุ่นคิดไปล่วงหน้าถึงสามก้าว มู่ซย่าเดินหมากเร็วขนาดนี้ คงจะไม่ได้ใช้สมองเล่นละมั้ง

พอคิดถึงจุดนี้ หลัวฉิงเลยรู้สึกเสียดายที่ได้ใช้กลยุทธ์ปราบเซียนในการจัดการกับเธอซะแล้ว ไม่คู่ควรที่จะใช้กลยุทธ์นี้ในการปราบเธอเลย!