ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 225

แขกเหรื่อทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาอย่างรู้สึกอิจฉาว่า “ท่านประธานสวี่ คุณนี่โชคดีจริงๆเลย ทีได้พบกับหมอเทวดาคนนี้ อีกอย่างหมอเทวดาคนนั้นยังเป็นหลายของคุณอีกด้วย”

“หมอเทวดามู่ วันหน้าถ้าที่บ้านเกิดอะไรขึ้น หวังว่าจะให้ความช่วยเหลือด้วยนะครับ”

“ใช่แล้วหมอเทวดามู่ วันหน้าถ้ามีอะไรต้องการให้ช่วยเหลือ ก็บอกพวกเราได้เลย”

แค่ชั่วพริบตา ทุกคนต่างก็เผยท่าทีเคารพนับถือต่อมู่ซย่าทันที

ไม่มีใครอยากจะมีปัญหากับหมอเทวดา ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับมีปัญหากับชีวิตของตัวเอง

มู่ซย่ามองท่าทีเคารพนับถือของกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า พูดขึ้นอย่างไม่เย่อหยิ่งถือตัวว่า “ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ ที่จริงดิฉันก็คิดว่าจะเปิดโรงพยาบาลเหมือนกัน วันหน้าถ้าเปิดโรงพยาบาลแล้ว ทุกคนสามารถมาตรวจรักษากับฉันได้ แน่นอนว่า ไม่มาหาฉันจะดีที่สุด หวังว่าทุกท่านจะมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง”

คำพูดของมู่ซย่าทำเอาทุกคนต่างก็รู้สึกสบายใจมาก

แม้ว่าเธอจะถูกเรียกว่าเป็น“หมอเทวดา” แต่อายุแค่นี้ พูดจาอย่างนี้ กลับไม่มีใครคิดว่าผิดแปลกอะไร

“นึกแล้วว่าคุณมู่ต้องเป็นคนมีความรู้ความสามารถ เปิดโรงพยาบาลถ้าต้องการให้ร่วมลงทุนหรือช่วยเหลืออะไร ให้บอกพวกเราได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”

“แม้ว่าคุณมู่จะเติบโตมาจากบ้านนอก แต่ได้รับการสืบทอดความสง่างามจากอดีตประธานมู่หว่านเย่ว์ เป็นคลื่นลูกใหม่ที่มีความสามารถกว่าคลื่นลูกเก่าอย่างที่ว่าจริงๆ”

“ใช่แล้ว พูดถึงเรื่องนี้ เมื่อก่อนแม่ของคุณก็เป็นคนที่เพิ่งจะก้าวเท้าเข้ามาในจิงตู ก็เป็นที่น่าจับตาเป็นอย่างยิ่ง”

มู่ซย่ายิ้มจางๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก

เรื่องบางเรื่อง เอ่ยถึงแค่ตรงนี้ก็ควรจะพอได้แล้ว

สวี่ยิงซานตัดบทอย่างเป็นกันเองกับเธอว่า “ทำไมยังเรียกว่าประธานอีกล่ะ หลังจากนี้หนูต้องเรียกฉันว่าคุณลุง”

มู่ซย่าไม่ได้ปฏิเสธ แม้ว่าตระกูลสวี่จะไม่ได้มีตำแหน่งสูงส่งเหมือนสี่ตระกูลใหญ่แห่งจิงตู แต่ชื่อเสียงก็ไม่ต่ำต้อย โดยเฉพาะตระกูลสวี่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการผลิตและจำหน่ายเครื่องมือทางการแพทย์ เธอยังต้องการคอนเนคชั่นอย่างสวี่ยิงซานอยู่

มู่ซย่ายิ้มและเรียกเขาว่า“คุณลุง” แล้วก็พูดถึงเรื่องสำคัญขึ้นมา “คุณลุง แม้ว่าโรคของคุณลุงจะรักษายาก แต่ก็ไม่ได้ร้ายแรงจนกระทั่งจะสามารถทำให้เกิดการตีบตันของเส้นเลือดในสมองได้ หนูมาสาย ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมคุณลุงถึงเป็นลมไปอย่างกะทันหันคะ”

เมื่อครู่สวี่ยิงซานดีใจมากไปหน่อย จึงทำให้ลืมต้นเหตุที่ทำให้โรคกำเริบไปซะสนิทเลย

ตอนนี้เมื่อได้ยินมู่ซย่าเอ่ยถามขึ้น ในที่สุดเขาก็นึกถึงผู้หญิงที่สวมชุดราตรีสีดำขึ้นมาได้ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมลงไปทันที

สวี่ซิงซิงที่อยู่ข้างๆใบหน้าซีดเผือด รีบเบี่ยงประเด็นทันที “คุณพ่อ คุณพ่ออย่างเพิ่งสนใจเรื่องเล็กๆพวกนี้เลยค่ะ เสื้อผ้าเปื้อนเลือดจนเป็นสีแดงไปหมดแล้ว คุณพ่อขึ้นไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เรื่องอื่นๆเดี๋ยวหนูจัดการเอง”