ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 226

ถ้าหากเป็นก่อนหน้านี้ สวี่ยิงซานอาจจะมอบหมายเรื่องนี้ให้กับสวี่ซิงซิงคอยจัดการแก้ปัญหา

แต่ทว่าตอนนี้ สำหรับความรักและความไว้ใจที่เขามีให้สวี่ซิงซิงนั้นไม่เป็นเหมือนเช่นแต่ก่อนแล้ว

สวี่ยิงซานเอ่ยอย่างเย็นชา “เรื่องนี้สำคัญมาก ฉันเกือบตายเชียวนะ ไม่สามารถจัดการอย่างส่งเดชได้ เรื่องนี้ฉันจะจัดการด้วยตัวเอง! พ่อบ้าน! พาผู้หญิงในชุดราตรีสีดำนั้นมาให้ฉัน!”

ใบหน้าของสวี่ซิงซิงซีดเผือด ร้อนรนจนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

เธอจ้องมองมู่ซย่าด้วยแววตาเกลียดชัง นัยน์ตาคู่นั้นราวกับต้องการฆ่าคน

แต่ทว่าแววตาก็คือแววตา มู่ซย่ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจและเอ่ยถาม “ลูกพี่ลูกน้องสวี่ คนที่สวมชุดราตรีสีดำนั้นไม่ใช่ฉัน ทำไมเธอถึงจ้องมองฉันแบบนั้นล่ะ?”

สวี่ยิงซานจ้องมองสวี่ซิงซิงโดยไม่รู้ตัว

สวี่ซิงซิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝืนยิ้มและกล่าว “พี่สาวเข้าใจผิดแล้ว ฉันใส่คอนแทคเลนส์สีดำสนิท เวลาที่มองผู้อื่นมันอาจจะดูน่ากลัวเล็กน้อย ถ้าหากพี่ไม่ชอบ อย่างงั้นฉันก็จะไม่มองพี่ก็แล้วกันนะคะ”

มู่ซย่าส่ายศีรษะ “งั้นฉันก็คงจะเข้าใจผิดไปเอง”

สวี่ซิงซิงขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอยู่ภายในใจ แต่ทว่าใบหน้ากลับต้องยิ้มเข้าสู้

พระเจ้านั้นรู้ดี ในเวลานี้เธอหงุดหงิดใจมากเพียงใด!

ในขณะนี้ ซือถูชิงซานที่ถูกมัดมือเอาไว้ก็ถูกบอดี้การ์ดพาตัวเข้ามา

ปากของซือถูชิงซานถูกผ้าขนหนูอุดปากเอาไว้ เมื่อเห็นสวี่ซิงซิง ท่าทีการแสดงออกของเธอนั้นดูร้ายกาจมากยิ่งขึ้น “อูอูอาอา” เธอเริ่มดิ้นรนและขัดขืน

ขณะนี้สวี่ซิงซิงเริ่มรู้สึกได้ถึงความหวาดกลัว

ชุดราตรีนั้นเป็นเธอที่เตรียมให้แก่มู่ซย่า ตอนนั้นเธอคิดว่าหลังจากที่มู่ซย่าสวมใส่ เธอจะสามารถพิพากษาลงโทษมู่ซย่าได้และในขณะเดียวกันก็ปิดปากหล่อนได้ด้วย แต่กลับคาดไม่ถึงเลยว่า...คนที่สวมใส่ชุดราตรีจะกลายเป็นซือถูชิงซาน

จะต้องเป็นมู่ซย่าแน่! หล่อนจะต้องคิดคำนวณไว้แล้วอย่างแน่นอน จงใจมอบชุดนั้นให้แก่ซือถูชิงซาน

ผู้หญิงที่น่ากลัวมาก!

หน้าผากของสวี่ซิงซิงมีเหงื่อเย็นผุดขึ้น ชั่วขณะหนึ่งไม่กล้าสบสายตากับซือถูชิงซานและไม่กล้ามองไปทางมู่ซย่า ทำได้เพียงแค่ก้มศีรษะลงและมองปลายเท้าของตนเอง ขอร้องอ้อนวอนต่อทวยเทพอย่าให้ทุกสิ่งถูกเปิดเผย

สวี่ซิงซิงรีบขัดขวางพ่อบ้านและเอ่ยกับสวี่ยิงซาน “พ่อคะ เรื่องราวความจริงก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องถามอะไรหรอกค่ะ หนูคิดว่าพวกเราควรส่งเธอกลับไปยังบ้านตระกูลซือถู ให้พ่อของเธออบรมสั่งสอนเธอ!”

เรื่องราวดำเนินมาจวบจนปัจจุบันนี้ ไม่ได้อยู่ในขอบเขตของแผนเดิมของเธอแล้ว

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่ต้องทอดทิ้งซือถูชิงซาน!

อย่างไรก็ตามซือถูชิงซานผู้หญิงคนนี้ทั้งโง่เง่าและซื่อบื้อ ทอดทิ้งเธอไปก็ไม่มีอะไรที่จะต้องเสียดาย

“อื้ออื้ออื้อ!” ซือถูชิงซานดีดดิ้นอย่างร้อนรน

เมื่อครู่นี้เธอนั้นสงสัยว่าเรื่องนี้จะต้องเป็นกลอุบายของมู่ซย่า ทว่าสวี่ซิงซิงไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้เธอได้พูด ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้ใครเป็นคนลงมือทำสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ที่แท้สวี่ซิงซิงต้องการทำร้ายเธอ!

นังผู้หญิงแพศยา! นังแพศยา!!!