ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 243

สวี่ซิงซิงได้สติก็แหงนหน้ากรี๊ดร้องด้วยใบหน้าซีดขาว “ไม่!!!”

เธอไม่ต้องการให้มู่เฉินเหล่ยรับผิดชอบ

เธอต้องการฉินหรานเฟิง ต้องการเพียงฉินหรานเฟิงเท่านั้น！！！

มู่เฉินเหล่ยตกใจกับเสียงกรี๊ดร้องของสวี่ซิงซิง

เขาถามสวี่ซิงซิงด้วยความประหลาดใจ “ซิงซิง เป็นอะไรเหรอ?”

“อย่ามาแตะตัวฉัน อย่ามาเรียกชื่อฉัน ฉันไม่อยากฟังเสียงน่าขยะแขยงของแก แกรีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”

สวี่ซิงซิงก่นด่าไปพลาง ยกเท้าถีบมู่เฉินเหล่ยอย่างทนไม่ไหวไปพลาง มู่เฉินเหล่ยจึงกลิ้งตกลงไปอยู่บนพื้น

“อ๊าก...” มู่เฉินเหล่ยร้องโอดครวญด้วยความเจ็บ ไม่เข้าใจว่าทำไมสวี่ซิงซิงจึงเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ

เป็นการมาเยือนของสวี่ยิงซานหรือเปล่า?

มู่เฉินเหล่ยเกิดความหวาดกลัวว่าจะสูญเสียของรักของหวงไป เขาปีนขึ้นเตียงด้วยจิตใต้สำนึก ทว่ามือของเขาพึ่งแตะขอบเตียง สวี่ซิงซิงก็ยกเท้าถีบเขาอีกครั้ง

“ไสหัวไป ไสหัวไปเดี๋ยวนี้”

ราวกับว่าสวี่ซิงซิงเป็นปีศาจในความฝันก็ไม่ปาน สีหน้าดุร้ายจนเกือบบิดเบี้ยว ไม่เหลือเค้าเดิมอีกเลย

มู่เฉินเหล่ยอึ้งอยู่กับที่

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมจู่ๆ สวี่ซิงซิงจึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ทว่าสวี่ซิงซิงพูดอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น มู่เฉินเหล่ยรีบเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนพื้นขึ้นมา ก่อนจะใส่กางเกงลวกๆ แล้ววิ่งออกไปด้านนอก

สวี่ยิงซานก็ไม่เข้าใจว่าสวี่ซิงซิงเป็นอะไรอีก เมื่อสักครู่พวกเขาสองคนกำลังนัวเนียกันอยู่เลย แต่เมื่อถูกเปิดเผยก็จะให้มู่เฉินเหล่ยไสหัวไป?

ไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงลูกสาวเป็นคนแบบไหนกัน?

แน่นอน เขาก็อยากให้มู่เฉินเหล่ยเฉดหัวออกจากบ้านนี้ด้วย แต่ตอนนี้มันสายไปแล้ว

ทุกคนรู้เรื่องอัปยศอดสูนี้แล้ว ต่อให้มู่เฉินเหล่ยตายเพื่อไถ่โทษ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว

มู่เฉินเหล่ยกับสวี่ซิงซิงตกใจในเวลาเดียวกัน

สวี่ซิงซิงถามด้วยเสียงจะเป็นจะตาย “คนด้านล่างรู้ได้ยังไง...”

สวี่ยิงซานขบฟันเอ่ย “ก็ไม่ใช่ลูกต้องการอวดฝีมือการตกแต่งในบ้านหรอกหรือ ใส่กล้องวงจรปิดในห้อง แล้วฉายจากโปรเจคเตอร์ที่ห้องโถง คนอื่นเขาเลยเห็นเรื่องงามหน้าของพวกลูกหมดแล้ว”

“ไม่...” สวี่ซิงซิงกรีดร้องแบบจะขาดใจตาย

คล้ายกับเกิดคลื่นยักษ์กลางใจเธอ หัวใจเต้นรุนแรง เธอรู้สึกอยากตายขึ้นมา

ถ้าทุกคนเห็นเธออยู่กับฉินหรานเฟิงก็ยังพอว่า แต่ดันเป็นไอ้มู่เฉินเหล่ยจอมอัปลักษณ์เสียนี่

ไม่ถูกสิ！

ทันใดนั้นสวี่ซิงซิงก็ฉุกคิดได้ว่าตัวเองดื่มเหล้าแค่ไม่กี่แก้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะเมาจนเห็นคนขี้เหร่อย่างมู่เฉินเหล่ยเป็นคนรูปหล่ออย่างฉินหรานเฟิง

ดวงตาทั้งคู่ของเธอหันไปมองน้ำมันหอมระเหยที่ตั้งวางหน้าประตู ตอนนี้น้ำมันหอมระเหยยังจุดอยู่ เปลวไฟสีแดงอมส้มพลิ้วไหว คล้ายกับงูพิษที่กำลังแลบลิ้นอยู่