ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 244

น้ำมันหอมระเหย！

น้ำมันหอมระเหยต้องมีปัญหาแน่！ไม่งั้นเธอคงไม่เห็นมู่เฉินเหล่ยเป็นฉินหรานเฟิงหรอก！

แต่เจี่ยงฟู่หมิงบอกว่าสิบห้านาทีฤทธิ์ยาก็จะจางหายไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเธอถึงได้รับผลจากฤทธิ์ยาอีก?

หรือเป็นฝีมือของมู่ซย่า?

ทว่าสวี่ซิงซิงปฏิเสธความเป็นไปได้นี้ทันที เพราะเจี่ยงฟู่หมิงซื้อยาตัวนี้จากต่างประเทศ ถึงมู่ซย่าจะมีวิชาแพทย์ แต่ขยายระยะเวลาของฤทธิ์ยาไม่ได้

เจี่ยงฟู่หมิงคงสะเพร่าแล้วทำเรื่องผิดพลาด กลิ่นของยาจึงหลงเหลืออยู่กลางอากาศ แล้วเธอก็บังเอิญสูดดม

ชั่วขณะนี้สวี่ซิงซิงสิ้นหวังจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

เธออยากทำร้ายมู่ซย่า แต่ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายแล้วคนที่ตกอยู่ในสภาพอนาถจะเป็นตัวเธอเอง มิหนำซ้ำเธอยังพูดเรื่องนี้ให้ใครรู้ไม่ได้ด้วย มิฉะนั้นความลับที่เธอคิดจะทำร้ายมู่ซย่าก็ต้องถูกเปิดโปงด้วย

นับจากวันนี้เป็นต้นไปเธอจะสู้หน้าคนยังไง.

ฉินหรานเฟิงยิ่งไม่มีทางชอบเธอมากขึ้น！

ณ ตอนนี้ สวี่ซิงซิงก็เหมือนคนใบ้กินอึ่งโน้ย ไม่อาจบรรยายถึงรสขมของตัวยาได้

สวี่ยิงซานเห็นใบหน้าซีดเซียว สิ้นหวังและทำอะไรไม่ได้ของสวี่ซิงซิงแล้วก็ปวดใจสุดแสน

ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นลูกสาวที่เขาชุบเลี้ยงจนเติบใหญ่ เขาไม่มีทางปล่อยปละละเลยเด็ดขาด

สวี่ยิงซานขบฟัน ก่อนจะตัดสินใจเด็ดขาดในที่สุด

งั้นคงเหลือหนทางเดียวแล้วละ ปล่อยให้ผิดซ้ำซ้อนเลยแล้วกัน...

“มู่เฉินเหล่ย” เขามองไปยังมู่เฉินเหล่ย พลางถามด้วยอารมณ์ซับซ้อน “นายสาบานได้ไหมว่าจะทะนุถนอมซิงซิง รักซิงซิง ไม่ให้เธอลำบากไปชั่วชีวิต?”

มู่เฉินเหล่ยยืดตัวตรงด้วยสัญชาตญาณ ยกมือขวาขึ้นมาชูสามนิ้วพร้อมกับตั้งสัตย์ปฏิญาณว่า “ผมขอสาบานว่า ผมจะปกป้องและดูแลซิงซิงตลอดชีวิตครับ”

สวี่ยิงซานปิดตาราวกับยอมจำนนต่อชะตาชีวิต เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพยักหน้ากล่าว “ฉันรู้แล้ว”

สวี่ยิงซานเห็นสวี่ซิงซิงเป็นลม ความสงสัยก็จืดชืดดุจสายน้ำ

เขาไม่ไปมองสวี่ซิงซิงต่อ สั่งการเสียงเย็นเยียบว่า “ไปเชิญหมอประจำตระกูลมา แม่บ้านเฉิน ใส่เสื้อให้ซิงซิงด้วย ส่วนมู่เฉินเหล่ย นายตามฉันลงไป ฉันจะอธิบายกับทุกคนเอง นายอยู่เฉยๆ ไม่ได้พูดอะไร ฟังอย่างเดียวก็พอ”

มู่เฉินเหล่ยเป็นห่วงอาการของสวี่ซิงซิงมาก ทว่าสวี่ยิงซานสั่งเช่นนี้ เขาก็ต้องไปจากสวี่ซิงซิงชั่วคราวก่อน แล้วเขาก็ตามสวี่ยิงซานลงไปชั้นล่าง

แขกชั้นล่างไม่มีใครกลับบ้านไปสักคน เจอช็อตเด็ดแบบนี้ใครจะพลาดลง?

ยิ่งไปกว่านั้นเพราะแขกที่ไม่อยากร่วมงานเลี้ยงวันเกิดแล้วไม่มาตามคำเชิญ แต่เมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น จึงแห่กันมาเป็นโขยง

ดังนั้นคนในห้องโถงไม่ได้ลดจำนวนลง แต่กลับเพิ่มขึ้น บรรยากาศคึกคักสุดๆ

อันนี้ก็ตรงกับคำที่ว่า “ธรรมชาติของมนุษย์เรานั้นชอบเผือกมาก”

ทุกคนเห็นสวี่ยิงซานพา “พระเอกในเอ็มวี” ลงมา เสียงวิพากษ์วิจารณ์ก็ยิ่งดุเดือดขึ้นกว่าเดิม...