ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 258

ซือถูไห่เกือบจะพลั้งปากพูดออกไป เขาเผลอหันไปมองทางมู่ซย่า เมื่อเห็นมู่ซย่าไม่มีปฏิกิริยาอะไร เขาจึงโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง

ตอนนี้มู่ซย่าเป็นตัวทำเงินของเขา ถ้าให้มู่ซย่ารู้ว่าซือถูชิงซานคือลูกสาวแท้ๆของเขา มันจะไม่ดีต่อเขา

ซือถูกชิงซานคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองเป็นคนกล่าวหามู่ซย่าแท้ๆ แต่กลับถูกซือถูไห่ทำท่าทีรังเกียจใส่

เธอเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ พูดด้วยน้ำเสียงที่แทบจะแข็งทื่อว่า “ คุณพ่อ ที่หนูพูดเป็นความจริงๆนะคะ..... ”

“ แกยังกล้าพูดอีกเหรอ ”ซือถูไห่ฟาดฝ่ามือลงไปที่ใบหน้าของซือถูชิงซาน

ซือถูชิงซานถูกตบจนหน้าหัน ใบหน้ามีรอยฝ่ามือปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน

“ คุณพ่อ...... ”เธอกุมหน้าตัวเองเอาไว้ น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

เธอไม่เข้าใจ ทำไมพ่อของเธอจึงยินดีที่จะเชื่อมู่ซย่าที่เป็นสาวบ้านนอกและเพิ่งจะถูกรับตัวกลับมา แต่กลับไม่ยอมเชื่อเธอที่เป็นลูกสาวที่เลี้ยงดูอยู่ข้างกายตลอดมา

ทั้งๆที่ทั้งสองคนต่างก็เป็นลูกแท้ๆ

“ อย่ามาเรียกฉัน ฉันไม่มีลูกสาวอย่างแก ”ซือถูไห่ยังคงด่าต่อเนื่อง

แต่พอด่านานๆเขาก็รู้สึกเหนื่อย

สีหน้าของซือถูไห่ค่อยๆกลายเป็นไร้ความรู้สึกขึ้นมาแล้ว

เขาพ่นลมหายใจแรงๆอยู่หลายครั้ง ก่อนจะหันไปสั่งคนใช้ว่า “ เฝ้าดูมันให้ดี ส่งข้าวให้มันทุกวัน อย่าให้มันออกมาจากห้องอย่างเด็ดขาด ถ้าฉันรู้ว่ามันออกมาจากห้องได้เพราะใคร ฉันจะให้คนนั้นรับผิดชอบอย่างสาสมทีเดียว ”

“ ค่ะ ”คนใช้ต่างก็รับคำด้วยเสียงสั่นเทา

ไม่ช้าไหล่ตั้งข้างของซือถูชิงซานก็ถูกบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองคนจับเอาไว้แน่น

“ ไม่ ไม่เอา ”

ซือถูชิงซานดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ใช้แรงทั้งหมดที่มีในการต่อต้าน

ซือถูไห่มองดูพ่อบ้านที่ลมหายใจรวยรินอยู่บนพื้นด้วยสายตาเย็นชา เอ่ยด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า “ ฉันจำได้ว่าเขายังมีลูกชายคนหนึ่งที่กำลังหางานทำ ฉันจะแจ้งทุกคน ทุกบริษัทที่เกี่ยวข้องกับฉันไม่ให้รับมันเข้าทำงานอย่างเด็ดขาด ”

ซือถูกรุ๊ปแม้จะสู้มู่ซื่อกรุ๊ปของแต่ก่อนไม่ได้ แต่คอนเนคชั่นยังคงอยู่ เมื่อซือถูไห่เอ่ยปาก อย่างน้อยบริษัทใหญ่ๆกว่าครึ่งหนึ่งในเมืองจิงตูก็ไม่มีทางที่จะรับลูกชายของพ่อบ้านเข้าทำงานแน่

พ่อบ้านสีหน้าซีดเผือด รีบขอร้องว่า “ คุณท่าน เรื่องนี้เป็นความผิดของผมคนเดียว ผมไม่ควรฟังคำสั่งของคุณนาย คิดเองเออเอง ผมจะคืนเงินทั้งหมดที่คุณนายให้ผมให้กับคุณท่าน คุณท่านได้โปรดปล่อยลูกชายผมไปเถอะ ”

ซือถูไห่สีหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็ง โบกมือปฏิเสธทันที พูดว่า “ ตีขาของมันให้หัก ไล่มันออกไปให้พ้น ถ้าฉันยังเห็นหน้ามันอีก พวกแกก็ไสหัวออกไปให้หมด ยังมีอีกเรื่อง ทุกคนฟังฉันให้ดี ถ้าพวกแกยังมีใครที่ถือว่ามู่ซินเย่ว์เป็นเจ้านายแค่คนเดียว จุดจบต้องอนาถกว่ามันแน่ ”

คำพูดนี้ทำให้พวกคนใช้ต่างก็ชั่งใจ ถ้าหากยังช่วยมู่ซินเย่ว์ทำงานอีก พวกเขาต้องไตร่ตรองอย่างรอบคอบเลยทีเดียว

เพราะว่าเจ้าของบ้านหลังนี้คือซือถูไห่ ไม่ใช่มู่ซินเย่ว์

มู่ซย่าสีหน้าสงบ แต่ในสายตากลับมีแววเย็นชาดุจแสงจันทร์อ่อนๆวาบผ่าน

พอเป็นอย่างนี้ แม้ว่ามู่ซินเย่ว์จะใช้วิธีอะไรก็ตามที่เธอไม่รู้กลับมาที่บ้านนี้ ก็คงกลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้ว