ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 269

“คุณ———” ซือถูหย่าถูกท่าทางของมู่ซินเย่ว์ทำให้โกรธจนตาดำขลับไปหมด

ทว่าการสวดมนต์หลายปีมานี้ ทำให้เธอสงบสติอารมณ์ได้เร็ว ชำเลืองมองมู่ซินเย่ว์ปราดหนึ่งอย่างลึกซึ้งพร้อมกับเอ่ย “แล้วแต่คุณจะใส่ชุดยังไง ถึงเวลาอย่ามาเสียใจก็พอ”

มู่ซินเย่ว์รู้สึกมีอะไรชอบมาพากล แต่เธอก็คิดไม่ออกว่าผิดปกติตรงไหน

เธอคิดไม่ออกก็เลิกคิดไปซะเลย เบะมุมปากขึ้น และก็ขึ้นรถไป

ทว่าซือถูหย่าก็ขึ้นรถตามมาในชั่วพริบตาเดียวเช่นกัน

มู่ซินเย่ว์ถามขึ้นอย่างงุนงง “พี่สาว คุณจะกลับไปกับฉันด้วยหรือ?”

ซือถูหย่าไม่สนใจเธอ หลับตาลงและท่องบทสวดขึ้นมา

มู่ซินเย่ว์นึกในใจ หรือซือถูหย่าคิดจะนินทาว่าร้ายเธอต่อหน้าซือถูไห่?

นางหญิงแก่ชั่วคนนี้!

มู่ซินเย่ว์ไม่พอใจ คิดอยู่ในใจว่าถ้ากลับบ้านไปเธอจะต้องชิงลงมือก่อน กล่าวหาซือถูหย่าต่อหน้าซือถูไห่

ในเมื่อความเหน็ดเหนื่อยในช่วงเวลานี้เธอเป็นคนออกแรงกายแรงใจทั้งนั้น ต่อให้ซือถูหย่าอยากจะแก้ตัวก็คงทำไม่ได้แล้ว!

และในเมื่อเธอกับซือถูไห่เป็นสามีภรรยากัน เธอไม่เชื่อหรอกว่าซือถูไห่จะไม่รักและเอ็นดูเธอ

รถเริ่มสั่นไหว ไม่นานก็มุ่งหน้าไปยังถนนหลักเส้นที่ไปทางคฤหาสน์ซือถู

มู่ซินเย่ว์กำลังเดินทางไปคฤหาสน์ซือถู ทว่ามู่ซย่าได้พาเยี่ยซือเจวี๋ยไปถึงคฤหาสน์ซือถูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

โคมไฟจีนสีแดงหน้าคฤหาสน์ถูกเปลี่ยนเป็นสีขาว กลอนมงคลสีแดงบนประตูก็ถูกเปลี่ยนเป็นสีขาวเช่นกัน ข้างในแขวนกระดาษย่อยสลายสีขาวนับไม่ถ้วน

ในขณะที่เดินไปยังหน้าประตูวิลล่า ใบพัดเรือสีขาวหน้าประตูเป็นที่สะดุดตามาก

และพวกคนรับใช้ต่างก็สวมชุดไว้ทุกข์สีขาว เมื่อมองไปไกลๆแล้ว คฤหาสน์ซือถูทั้งหลังเหมือนถูกหมอกสีขาวโพลนปกคลุมไว้เลย

“เอาดอกไม้สีแดงในแจกันออกให้หมด……”

พอซือถูไห่พูดจบ หันหน้ามาก็เจอมู่ซย่าและเยี่ยซือเจวี๋ย

ในช่วงจังหวะที่เขาเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยก็รู้สึกตกอกตกใจ นึกว่าตนเรียกค่าเสียหายเยอะเกินไป ทำให้เยี่ยซือเจวี๋ยไม่พอใจ

ช่วงจังหวะต่อมาเขาเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยกับมู่ซย่ามือประสานกัน จากตื่นตกใจก็เปลี่ยนเป็นแปลกใจแทน เดินเข้าไปต้อนรับด้วยไปหน้าที่ยิ้มแย้มสดใส “คุณชายเยี่ย คุณมาได้ยังไง……หรือว่าซานซานให้คุณมาร่วมงานศพด้วย?”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า “ผมได้ข่าวมา ซานซานบอกแล้วว่าคุณชิงซานป่วยกระทันหัน ดังนั้นเลยมาดูสักหน่อย ท่านก็ดูแลตัวเองด้วย อย่าเศร้าโศกเสียใจไปเลย”

ซือถูไห่เผยสีหน้าอารมณ์เศร้าสร้อยออกมา แสร้งทำเป็นเช็ดน้ำตา พร้อมกับพยักหน้าเอ่ยขึ้น “ยังดี……ยังดีที่ผมหาตัวซานซานกลับมาได้ ไม่งั้นฉันคงเป็นชายชราผู้โดดเดี่ยวแล้วละมั้ง”

มู่ซย่าไม่อยากดูการแสดงของซือถูไห่อีก จึงพูดไปตรงๆ “พ่อ ที่จริงที่เยี่ยซือเจวี๋ยมาวันนี้ ยังมีเหตุผลอีกประการ”

ซือถูไห่ตื่นเต้นขึ้นอีกครั้ง กลืนน้ำลายไปแล้วถามขึ้นว่า “คุณชายเยี่ยยังมีเรื่องอะไรอีกหรือ?”