ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 332

ร่องรอยของบาดแผลนั้นยาวมาก ราวกับว่าเป็นตะขาบตัวหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น หลิวเยี่ยใช้มือของตนเทียบขนาดบาดแผล บาดแผลนั้นมีความยาวประมาณมือของเธอ

หลิ่วเยี่ยไม่สามารถจินตนาการถึงบาดแผลที่น่ากลัวเช่นนี้ได้ มู่ซย่าเย็บบาดแผลเช่นนี้โดยไม่กะพริบตาได้อย่างไรกัน อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเห็นบาดแผลนี้ เธอรู้สึกว่าหนังศีรษะชาและอีกทั้งยังรู้สึกสงสาร

บาดแผลเช่นนี้จะต้องเจ็บปวดมากเพียงใด?

หลิ่วเยี่ยมองไปทางผู้หญิงคนนั้น เห็นเพียงว่านอกเสียจากใบหน้าของหล่อนที่ซีดเซียวมากกว่าเดิมเล็กน้อย นอกเหนือจากนั้นก็ไม่ได้อะไรเปลี่ยนแปลงไป หล่อนไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว

เด็ดขาด

ประหลาด

สองคนนี้ล้วนแต่โหดเหี้ยมไร้ความปราณี

หลังจากที่มู่ซย่ารักษาบาดแผลทั้งหมดบนร่างกายของผู้หญิงคนนั้น เธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อโอเวอร์ไซส์ที่สะอาดสะอ้านให้แก่หล่อน

หลังจากที่จัดการเรื่องเหล่านี้เสร็จสิ้น แผ่นหลังของมู่ซย่าก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

เธอทอดถอนหายใจและเอ่ย “เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอสามารถบอกฉันได้แล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

ผู้หญิงคนนั้นมองหลิ่วเยี่ยอีกครั้ง----หล่อนยังคงไม่ไว้วางใจหลิ่วเยี่ย หรือไม่อาจจะกล่าวได้ว่านอกเหนือจากเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วหล่อนนั้นไม่ไว้ใจใครเลย

สำหรับความไว้วางใจที่หล่อนมีต่อมู่ซย่านั่นก็อาจจะเป็นเพราะเยี่ยซือเจวี๋ย

หลิ่วเยี่ยพิจารณาคำพูดและสังเกตสีหน้า จากนั้นเอ่ยปากกล่าว “ดิฉันจะออกไปดูลาดเลาด้านนอกให้พวกคุณ พวกคุณคุยกันได้ตามสบายเลยนะคะ”

มู่ซย่าพยักหน้า กระทั่งประตูห้องปิดลง ในที่สุดหญิงสาวคนนั้นก็เอ่ยปาก “คุณมู่ ขอบคุณนะคะ”

“เป็นเรื่องที่ต้องทำ” มู่ซย่าส่ายศีรษะและเอ่ย “ตอนนี้เธอสามารถบอกฉันได้แล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

เวลาผ่านไปไม่นานนัก ในที่สุดอารมณ์ของหญิงสาวคนนั้นก็สงบลงอีกครั้ง มู่ซย่ากล่าว “ฉันจะช่วยพวกเธอแก้แค้นเอง!”

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการตายของสามคนนั้นหรือว่าเรื่องของการระเบิดทั้งสองครั้ง บัญชีแค้นนี้ เธอจดจำมันได้อย่างชัดเจนแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าที่งดงามของมู่ซย่า ท่าทางที่โหดร้ายเช่นนี้ไม่เข้ากับรูปร่างหน้าตาของเธอเลย รังสีที่แผ่ซ่านโดยรอบนั้นก็คล้ายกับเยี่ยซือเจวี๋ย

หล่อนนิ่งงันไปประมาณสองวินาทีและเอ่ย “ขอบคุณนะคะ คุณมู่...แต่คุณไม่ต้องทำอะไรหรอกค่ะ หน้าที่ของฉันก็คือต้องปกป้องและคอยดูแลความปลอดภัยของคุณ ตราบใดที่คุณปลอดภัย เหล่าพี่ชายของฉันก็จะไม่ตายฟรี”

มู่ซย่าชะงักงัน เธอประหลาดใจกับความจงรักภักดีของผู้หญิงคนนี้

เธอยิ้มและเอ่ย “ดูเหมือนว่าเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นปฏิบัติต่อพวกเธอเป็นอย่างดีเลยสินะ”

หญิงสาวส่ายศีรษะ “พวกเราเป็นหนี้เขา ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขา พวกเราคงตายอยู่ในพม่าไปนานแล้ว เดิมทีชีวิตของพวกเราก็เป็นของเขา”