ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 344

คุณนายวิลเลียมส์ยิ้มอย่างลำบากใจ สุดท้ายก็พยักหน้า “ใช่แล้ว ไม่ช้าพี่ก็จะกลับมาแล้ว”

เด็กชายดีใจจนตะโกนออกมา

คุณนายวิลเลียมลูบหัวของเด็กชาย พูดว่า “รีบไปชงกาแฟมาให้แขกของพี่เร็วเข้า”

“ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลยฮะ” เด็กชายพูดจบ ก็วิ่งหายไปอย่างไร้เงา

คุณนายวิลเลียมส์พูดด้วยสีหน้าที่ทั้งรักและจนใจกับเยี่ยซือเจวี๋ยว่า “ลำบากคุณแล้ว อุตส่าห์มาเยี่ยมพวกเราถึงที่นี่”

เยี่ยซือเจวี๋ยยกของขวัญในมือขึ้นมา “นี่เป็นของฝากเล็กๆน้อยๆ โปรดรับไว้ด้วยครับ”

คุณนายวิลเลียมส์รีบโบกมือปฏิเสธทันที “ไม่ต้องค่ะไม่ต้อง ของขวัญพวกนี้มันแพงเกินไป แค่คุณมาเล่าสารทุกข์สุกดิบให้ฉันฟัง ฉันก็ดีใจมากแล้วค่ะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองเห็นสีหน้าที่เป็นห่วงและขอบคุณอย่างจริงใจจากคุณนายวิลเลียมส์

เขารู้สึกจิตใจผ่อนคลายลง เห็นทีสองสามีภรรยาวิลเลียมส์จะดีกับมู่ซย่ามากจริงๆ

อย่างนี้ก็ดี สามารถชดเชยความรักจากพ่อแม่ที่ขาดหายไปให้กับมู่ซย่าได้บ้าง

“คุณนาย คุณรับไว้เถอะครับ ไหนๆผมก็ซื้อมาแล้ว เอากลับไปก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปมอบให้ใคร อีกอย่างผมเองก็ได้รับความช่วยเหลือจากมู่ซย่ามามากจริงๆ นี่ควรจะเป็นของขวัญในการพบกันครั้งแรกของพวกเรา”

เมื่อคุณนายวิลเลียมส์ปฏิเสธไม่พ้น ก็ได้แต่รับเอาไว้

เธอเชิญเยี่ยซื อเจวี๋ยเข้าไปนั่งในห้องรับแขก ถามอย่างห่วงใยว่า “ตอนนี้แพทไม่อยู่ คุณช่วยบอกถึงความเป็นไปจริงๆของเธอให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม”

เห็นได้ชัดว่า คุณนายวิลเลียมส์ไม่เชื่อสิ่งที่เยี่ยซือเจวี๋ยคุยกับแพทเมื่อครู่นี้

เธอรู้ว่ามู่ซย่ากลับไปทำอะไร ฉะนั้นมันคงไม่ง่ายเหมือนที่เยี่ยซือเจวี๋ยบอกมาอย่างแน่นอน

เยี่ยซือเจวี๋ยนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ยังคงพูดแต่ข่าวดีเลี่ยงข่าวร้ายว่า “คุณนาย คุณคิดมากไปแล้ว มู่ซย่าเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก ไม่ว่าจะเจอกับสถานการณ์อะไร เธอก็สามารถแก้ไขได้อย่างง่ายดาย อีกอย่าง พวกผมกับเพื่อนก็คอยช่วยเธออยู่เสมอ ตอนนี้เธอสบายดีจริงๆครับ แม้ว่าจะยังทำธุระไม่เสร็จ แต่วันเวลาที่จะกลับมาคงไม่นานแล้ว”

คุณนายวิลเลียมส์ได้ยินอย่างนั้น ในที่สุดเธอก็วางใจได้เสียที

ในใจเขา นอกจากมู่หว่านเย่ว์แล้ว ทั้งสองท่านนี้ต่างหากที่เขาจะยอมรับเป็นพ่อตาแม่ยายเพียงหนึ่งเดียว

ส่วนซือถูไห่

หึหึ

หลังจากบอกลากันแล้ว แพทก็ดึงตัวเยี่ยซือเจวี๋ยไปด้วยท่าทีลึกลับและพูดว่า “พี่ชาย คุณช่วยผมเรื่องหนึ่งได้ไหมฮะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยตกลงอย่างใจดี “ว่ามาซิ”

ในเมื่อเป็นน้องชายของมู่ซย่า นั่นก็เท่ากับเป็นน้องชายเขาด้วย

แพทล้วงเอาจดหมายยับยู่ยี่ฉบับหนึ่งออกมายื่นไปที่มือของเขา พูดเบาๆว่า “คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ให้ผมติดต่อกับพี่ แต่ผมคิดถึงพี่มากจริงๆ คุณช่วยผมส่งจดหมายนี้ให้เธอหน่อยได้ไหม และรับปากผมด้วยว่าจะไม่แอบอ่านมัน”

เยี่ยซือเจวี๋ยหลุดหัวเราะ พยักหน้าพูดว่า “ไม่มีปัญหา ฉันจะส่งจดหมายฉบับนี้ให้เธอในสภาพเดิมแน่นอน”