ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 353

ซีซีกัดริมฝีปากของตน สองวินาทีหลังจากนั้นเธอเอ่ย “คุณมู่ รบกวนรักษาฉันให้หายดีด้วยนะคะ ฉันยินดีให้ความร่วมมือพักฟื้นและรักษาร่างกายให้แข็งแรงไปพร้อมกับคุณค่ะ!”

มู่ซย่าทอดถอนหายใจอย่างโล่งอก วิธีการยั่วยุให้หล่อนฮึกเหิมของเธอนี้ได้ผล

“วางใจได้ ฉันจะช่วยลดไข้ให้เธอก่อน บาดแผลของเธอโดนน้ำและติดเชื้อแล้ว ฉันจะต้องล้างแผลให้เธอใหม่ อาจจะเจ็บหน่อย เธออดทนนะ”

“รับทราบค่ะ!”

ซีซีพยักหน้าและพร้อมให้ความร่วมมือเป็นอย่างมาก

เมื่อมู่ซย่าจัดการบาดแผลเสร็จสิ้น หลิ่วเยี่ยได้นำกล่องปฐมพยาบาลมาให้แก่มู่ซย่า ในขณะเดียวกันก็ได้นำข่าวดีมาแจ้งให้เธอรับทราบ

“คุณหนูใหญ่คะ!” หลิ่วเยี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณเยี่ยมาค่ะ! กำลังนั่งพูดคุยกับคุณท่านอยู่ที่ห้องรับแขก คุณท่านเรียกให้คุณหนูไปหาค่ะ ดิฉันเลยบอกคุณท่านไปว่าคุณหนูกำลังจุดธูปอยู่ สามารถเลื่อนเวลาคุณหนูออกไปได้อีกสักระยะหนึ่งค่ะ”

สีหน้าของมู่ซย่านั้นมีความสุขมาก

เยี่ยซือเจวี๋ยกลับมาแล้ว!

การเดินทางไปต่างประเทศครั้งนี้ เธอค่อนข้างกังวลเรื่องความปลอดภัยของเขา เมื่อรู้ว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัย หัวใจที่คอยเป็นกังวลก็ผ่อนคลายลงเสียที

อย่างไรก็ตามเมื่อได้เปรียบเทียบปฏิกิริยาของมู่ซย่า ปฏิกิริยาตอบโต้ของซีซีนั้นดูรุนแรงกว่าเธอมาก

“คุณเยี่ย!” ซีซีแทบจะลุกขึ้นนั่งในทันใด

มู่ซย่ารีบผลักให้หล่อนกลับไปนอนบนเตียง จากนั้นกล่าว “ฉันเพิ่งล้างแผลให้เธอเสร็จ เลิกขยับไปไหนมาไหนเสียที! ฉันจะฉีดยาลดไข้ให้เธอก่อน เธอนอนพักให้ดี อีกเดี๋ยวถ้าหากมีโอกาสฉันจะพาเขามาที่นี่”

ซีซีรีบพยักหน้าและนอนลงอย่างเชื่อฟัง

มู่ซย่าผสมยาและเธอได้ทำการฉีดยาให้แก่ซีซี จากนั้นเธอสั่งให้หลิ่วเยี่ยคอยดูแลซีซีอยู่ที่นี่ ส่วนเธอนั้นเดินออกไปยังห้องรับแขกเพียงลำพัง

ภายในห้องรับแขก

ซือถูไห่กำลังปฏิเสธของขวัญที่เยี่ยซือเจวี๋ยนำมาให้

เขากระแอมหนึ่งครั้งและพยักหน้าพร้อมกับเอ่ย “อือ เพิ่งกลับมา เอาของขวัญมาให้”

ซือถูไห่จ้องมองเค้กก้อนนั้น ภายในหัวใจรู้สึกหงุดหงิดมาก เขาเพียงกล่าว “พวกคุณก็เป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ไม่พบเจอกันเพียงวันเดียวก็เหมือนผ่านไปเนิ่นนานราวสามปีใช่ไหมล่ะ? งั้นผมไม่รบกวนพวกคุณแล้ว พวกคุณขึ้นไปคุยกันด้านบนเถอะ”

“ครับ ขอบคุณครับพ่อตา” เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าว มือทั้งสองข้างของเขาถือกล่องของขวัญไว้และเอ่ยกับมู่ซย่า “ขึ้นด้านบนกันเถอะ ฉันเอาของขวัญมาให้เธอด้วย ขึ้นไปแกะด้านบนกัน”

“โอเค” มู่ซย่าพยักหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม ราวกับว่านัยน์ตาของเธอมีแสงส่องประกาย รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากหลังจากที่ห่างจากสามีมาเนิ่นนาน

เยี่ยซือเจวี๋ยเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกประหลาดใจมาก เมื่อไรกันที่หัวใจของเขานั้นเต้นระรัวอย่างง่ายดายเช่นนี้?

เขาสัมผัสบริเวณหัวใจและไม่หลงเหลือร่องรอยทิ้งไว้ ถือกล่องของขวัญและเดินขึ้นไปบนห้องของมู่ซย่า

ทันทีทีเข้าไปภายในห้อง รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่ซย่านั้นก็หายไปแล้ว หล่อนมองสำรวจเยี่ยซือเจวี๋ยพลางเอ่ยถาม “นายสบายดีใช่ไหม? ไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่หรือเปล่า? เจอเรื่องราวอันตรายไหม?”