ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 354

มู่ซย่าสัมผัสร่างกายของเยี่ยซือเจวี๋ยไว้พร้อมกับหมุนร่างกายของเขาเป็นวงกลม เขายิ้มอย่างอดไม่ได้ “เส้นผมของฉันไม่ร่วงแม้แต่เส้นเดียว เธอสบายใจได้”

มู่ซย่ามองสำรวจเยี่ยซือเจวี๋ยอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเขานั้นไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน เธอพลันทอดถอนหายใจอย่างโล่งอกและเอ่ย “คนผู้นั้นที่หลบซ่อนอยู่ภายในความมืดร้ายกาจมาก ในอนาคตนายจะต้องหลีกเลี่ยงการเดินทางไปต่างประเทศให้ได้มากที่สุด”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองสีหน้าและท่าทีเป็นกังวลของมู่ซย่า รู้สึกเพียงว่าภายในหัวใจของเขานั้นเต็มไปด้วยสิ่งของที่อ่อนนุ่มมากมาย

ฉับพลันเขานึกถึงของขวัญที่ตนเองนำกลับมา จากนั้นเขาเอ่ย “ฉันเอาของขวัญมาให้เธอด้วย เธอจะต้องชอบแน่นอน”

มู่ซย่าส่ายศีรษะ “ฉันไม่ใช่ซือถูไห่เสียหน่อย เอาของขวัญอะไรมาให้?”

“ลองเปิดดูก่อน ไม่แน่ว่าเธออาจจะชอบก็ได้” เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าวพลางนำของขวัญที่อยู่ในมือทั้งสองข้างวางลงบนโต๊ะและเอ่ย “กล่องด้านซ้ายหรือด้านขวา เธอเลือกเปิดก่อนเลย”

มู่ซย่าจนปัญญา ทำได้เพียงแค่ชี้นิ้วไปทางกล่องที่มีขนาดเล็กกว่า

“อันนี้แล้วกัน”

เยี่ยซือเจวี๋ยเชิดคางขึ้นเล็กน้อย แสดงท่าทีให้เธอแกะกล่องด้วยตนเอง

ขณะที่มู่ซย่าแกะกล่องของขวัญ เธอเอ่ยถาม “นายต่อคิวสองชั่วโมงเพื่อซื้อเค้กให้ซือถูไห่จริงหรือเปล่า?”

ซือถูไห่ยิ้มเล็กน้อย “ซื้อที่สนามบินน่ะ”

มือของมู่ซย่าหยุดชะงักและหัวเราะเสียงดังลั่น

ในขณะนั้นหล่อนแกะกล่องของขวัญเสร็จเรียบร้อยแล้ว

เห็นเพียงกล่องเครื่องประดับสีแดงกำมะหยี่เนื้อดีมากกล่องหนึ่ง

เมื่อเธอเปิดกล่อง ทันใดนั้นดวงตาของเธอถูกสิ่งของที่อยู่ด้านในดึงดูด---

สิ่งของภายในกล่องคือต่างหูอำพันคุณภาพดีเยี่ยมคู่หนึ่ง

มู่ซย่ามีความรู้ในเรื่องสิ่งของเช่นนี้เล็กน้อย คุณภาพเช่นนี้ วิธีการทำแบบนี้ มีเงินไม่ถึงแปดหลัก ไม่สามารถซื้อได้อย่างแน่นอน

“ลองใส่ดูสิ” เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าว

มู่ซย่าตอบรับ ‘อือ’ และใส่ต่างหูทันใด

แต่เธอไม่ได้ใส่ต่างหูมานานมากแล้ว เธอไม่สามารถใส่ได้ หูด้านขวานั้นไม่สามารถใส่ได้อีกแล้ว

มู่ซย่าจะไม่หลงตัวเองอีก เธอเบะปากและเอ่ย “รู้แล้วว่าสายตาของนายน่ะเฉียบคม โอเคไหม?”

“เหอะ” เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยถาม “เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันชมเธอหรือว่าชมต่างหู?”

“……..” มู่ซย่าอับอาย จ้องมองเยี่ยซือเจวี๋ยพร้อมกับกล่าว “คนอย่างนาย...ไม่ช้าก็เร็วจะต้องโดดเดี่ยวไปจนแก่ตาย!”

เยี่ยซือเจวี๋ยผายมือออกมา “จะเป็นแบบนั้นได้ไง? ฉันน่ะทั้งหล่อทั้งรวย อีกทั้งยังมีภรรยาแล้ว จะโดดเดี่ยวไปจนแก่ตายได้อย่างไร?”

มู่ซย่าถึงกับสำลักและพูดด้วยความโกรธเคือง “อวดดีนักนะนาย! พรุ่งนี้ฉันจะไปหย่า!”

“อย่า ไม่ได้!” เยี่ยซือเจวี๋ยพ่ายแพ้ เขากล่าว “ฉันผิดไปแล้ว โอเคไหม? เพื่อแสดงความขอโทษ ฉันจะให้ข้อมูลการประมูลต่างหูแก่เธอ”

มู่ซย่าไม่เข้าใจ “ข้อมูลการประมูลมีอะไรน่าสนใจงั้นเหรอ?”

เห็นเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยยื่นสิ่งของคล้ายใบรับรองให้แก่เธอ จากนั้นวางลงบนมือของเธอ

มู่ซย่าเปิดดูด้วยความสงสัย สายตาจ้องมองไปยังชื่อของผู้ออกแบบ....