ผู้ออกแบบ : มู่หว่านเย่ว์
“แม่?” เธอจ้องมองเยี่ยซือเจวี๋ยด้วยท่าทียากจะเชื่อ “ต่างหูคู่นี้แม่เป็นคนออกแบบงั้นเหรอ?”
เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า “นี่เป็นเรื่องบังเอิญ ฉันน่ะเดินผ่านงานประมูลและหันไปเห็นต่างหูคู่นี้พอดี นักออกแบบก็บังเอิญเป็นแม่ของเธอ เธอว่าบังเอิญหรือเปล่าล่ะ?”
อันที่จริง พระเจ้ารู้ดีว่าเพื่อต่างหูคู่นี้แล้วเขานั้นต้องใช้ความพยายามและใช้เวลามากเท่าไร
นัยน์ตาของมู่ซย่าเต็มไปด้วยหมอกควัน เธอรู้ดีว่าเรื่องบังเอิญที่เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าวมานั้นคือเรื่องเท็จ
บนโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนั้นได้อย่างไร?
เธอสูดจมูกและเอ่ยด้วยความซาบซึ้งใจ “เยี่ยซือเจวี๋ย ขอบ...”
“อย่า!” เยี่ยซือเจวี๋ยใช้นิ้วชี้ของเขาทาบลงบนริมฝีปากของเธอ เขาเอ่ยเตือน “ลืมสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อก่อนหน้านี้แล้วงั้นเหรอ? ตอนนี้เธอต้องพูดว่าอะไร?”
ใบหน้าของมู่ซย่าร้อนผ่าวขึ้นทันใด เธอปัดมือของเยี่ยซือเจวี๋ย เอ่ยคำพูดนั้นออกมาด้วยท่าทีอึดอัดใจ “เยี่ยซือเจวี๋ย นายน่ะเยี่ยมยอดจริงๆเลย”
เยี่ยซือเจวี๋ยดีดนิ้วหนึ่งครั้ง “นี่แหละใช่เลย แต่ว่านะ อีกเดี๋ยวเธอก็ยังคงต้องพูดคำนี้อีกหนึ่งรอบ”
“ทำไม?”
“ดูของขวัญอีกชิ้นหนึ่งสิ”
เนื่องด้วยของขวัญชิ้นแรก มู่ซย่านั้นเริ่มอยากรู้และเกิดความสงสัยเกี่ยวกับของขวัญชิ้นที่สอง
เธอเริ่มแกะของขวัญชิ้นที่สองโดยไม่รีรอ หลังจากแกะบรรจุภัณฑ์ภายนอกที่สวยงามออกไปแล้ว จากนั้นเธอเห็นเพียงว่าของขวัญชิ้นที่สองถูกบรรจุอยู่ภายในถุงที่เรียบง่าย
แต่ทว่ามู่ซย่านั้นรู้ สิ่งของที่อยู่ภายในนั้นย่อมไม่ใช่สิ่งของที่เรียบง่ายอย่างแน่นอน
เมื่อมู่ซย่าเปิดดู เห็นด้านในนั้นเต็มไปด้วยธูปหอม
ถ้าหากเป็นคนอื่นคงจะรู้สึกว่านี่คือสิ่งของอัปมงคล แต่ทันทีที่มู่ซย่าเห็น เธอรู้ได้ในทันที นี่คือธูปหอมช่วยเรื่องการนอนหลับที่คุณนายวิลเลียมส์ได้ทำขึ้นด้วยตัวเอง
สิ่งของชิ้นนี้ไม่ได้หาซื้อได้ตามท้องตลาด และคุณนายวิลเลียมส์ไม่เคยมอบให้กับใคร ให้เพียงแค่เธอเท่านั้น
เยี่ยซือเจวี๋ยส่ายศีรษะอย่างไม่ใส่ใจ “เป็นการแวะระหว่างทางก็เท่านั้น”
ขณะที่เขากล่าว ฉับพลันเขานึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เขากล่าว “ใช่แล้ว! เกือบลืมเรื่องสำคัญ”
มู่ซย่าหันมาด้วยสีหน้าสงสัย จากนั้นเห็นว่าเยี่ยซือเจวี๋ยหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากเสื้อโคท เขายื่นมันมาตรงด้านหน้าเธอและเอ่ย “แพทกำชับมาว่าให้ฉันมอบให้แก่เธอ”
มู่ซย่ารีบรับไปทันใด แต่ทว่าเธอนั้นไม่ได้เปิดอ่านเพราะว่าเธอมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น
“ตอนนี้ซีซีอยู่ในห้องของสาวใช้ตรงสวนหลังบ้าน เมื่อกี้ฉันเพิ่งฉีดยาลดไข้ให้หล่อน ลองคำนวณเวลาดูแล้ว ตอนนี้ไข้ของหล่อนน่าจะทุเลาลงบ้างแล้ว หล่อนอยากพบนายมาก นายจะไปเจอหล่อนหน่อยไหม?”
เมื่อเอ่ยถึงซีซี ท่าทีการแสดงออกบนใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยพลันเคร่งขรึมขึ้นในทันใด เขาไม่ได้ดูผ่อนคลายอย่างเช่นก่อนหน้านี้
หลังจากที่มีความสุขเพียงระยะหนึ่ง เขายังคงต้องเผชิญกับความจริงอันหนาวเหน็บ
เขารู้อยู่แล้วว่าอาตงและอาหนานได้จากไปแล้ว ส่วนเสี่ยวเป่ยจะเป็นจะตายนั้นยังไม่สามารถรู้ได้
วันก่อนเขาไม่สามารถทำการระเบิดชายคนนั้นได้ ตอนนี้เมื่อเขาได้ครุ่นคิด เขาก็รู้สึกหงุดหงิดและกระวนกระวายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ปลดล๊อคด้วยเหรียญแล้ว กลับมาอ่านซ้ำทำไมอ่านไม่ได้ ยังต้องให้ปลดล๊อคอีก แบบนี้เอาเปรียบผู้อ่านนะ...
When will you come?...
จะมาตอนไหนคะ...
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...