ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 358

หลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านพ้นไป แสงแดดที่สาดส่องเข้ามานั้นค่อยๆจางหาย มู่ซย่าก็ยังไม่พบคำตอบสำหรับอารมณ์ที่แปลกประหลาดของตนเอง

เธอส่ายศีรษะ พยายามสลัดความคิดเรื่องนี้ทิ้งไป เธอลุกขึ้นยืน ก้าวเดินไปเปิดไฟภายในห้อง หยิบจดหมายที่แพทมอบให้แก่เธอออกมา จากนั้นเธอนั่งลงบนโต๊ะและอ่านมันภายใต้ความเงียบงัน

จดหมายที่แพทเขียน ในบรรทัดแรกเขามักจะวาดรูปหัวใจสีแดงหนึ่งดวง

เมื่อเห็นหัวใจดวงนั้น หัวใจของมู่ซย่าพลันอ่อนโยนลงด้วยความสับสน

แพทเขียนไว้ว่า : “พี่สาวที่รัก ผมไม่ได้พบพี่นานมากแล้ว ผมอยากไปฮวากั๋วและอยากไปเจอพี่มากๆ แต่ทว่าพ่อและแม่บอกไว้ว่าในตอนนี้พี่กำลังจัดการธุระสำคัญอยู่ พวกเขาไม่ให้ผมไปรบกวนพี่ โอเค เด็กที่โตแล้วนั้นจะไม่รบกวนผู้ใหญ่ยามที่ผู้ใหญ่กำลังจัดการธุระสำคัญ แต่ทว่าผมมีเรื่องมากมายที่อยากจะเล่าให้พี่ฟัง ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าพี่จะได้เปิดอ่านจดหมายฉบับนี้เมื่อไร-------”

เบื้องหลังเส้นประคือใบหน้าร้องไห้ มู่ซย่ายิ้มบางเบาและอ่านต่อ

“ภาคเรียนนี้ผมได้คบหากับเพื่อนใหม่ อีกทั้งยังมีแฟนแล้วด้วย หล่อนชื่อว่าโซเฟีย หล่อนตามจีบผม ผมเห็นว่าหล่อนนั้นมอบนมให้ผมในทุกวันดังนั้นผมเลยตอบตกลงไป แต่ทว่าหล่อนนั้นติดแฟนมาก ทุกวันหลังเลิกเรียนหล่อนจะมาเล่นกับผม แต่ในเมื่อผมเป็นแฟนของหล่อนแล้ว ผมก็จะรับผิดชอบต่อหล่อนเป็นอย่างดี ผมจะอดทนต่ออาการติดแฟนของหล่อน แต่เรื่องนี้พี่อย่าบอกพ่อกับแม่นะ นี่เป็นความลับระหว่างผมกับพี่ เมื่อวานผมได้ยินพ่อกับแม่พูดว่าพี่รุ่ยหย่าที่เป็นเพื่อนบ้านเรา หล่อนแต่งงานแล้วด้วยล่ะ พี่ เมื่อไรพี่จะแต่งงานบ้าง? หาแฟนได้แล้วหรือยัง?”

มู่ซย่ายิ้มขมขื่น

แพทก็ยังคงเป็นเด็กชายแก่แดดเหมือนเคย ยังคงเป็นกังวลเรื่องการแต่งงานของเธอ

แต่ทว่าหลังจากนั้น แพทยังเขียนข้อความไว้อีกว่า : “แต่ผมนั้นไม่ได้คาดหวังให้พี่แต่งงานหรอกนะ พี่รุ่ยหย่าแต่งงานแล้วหล่อนก็ไม่พาผมไปเล่นที่สวนสนุกอีกเลย พี่ครับ เมื่อไรพี่จะกลับมา? ตอนนี้ผมช่วยแม่รับผิดชอบเรื่องงานบ้านได้แล้วนะครับ ผมน่ะทำความสะอาดห้องพี่ทุกวันเลย ของขวัญที่เพื่อนผมให้ผมมา ผมก็ยังไม่ได้แกะเลย รอพี่กลับมานะ พวกเรามาแกะกล่องของขวัญพร้อมกัน พี่ครับ พี่รีบกลับมานะ ผมน่ะคิดถึงพี่จริงๆ จริงมากๆ จริงที่สุดเลย คิดถึงพี่นะครับ แพท”

ในบรรทัดสุดท้ายมีการวาดหัวใจหลายดวงและตกแต่งด้วยสีสันที่แตกต่างกันออกไป

เมื่อมู่ซย่าอ่านจดหมายจบ เธอรู้สึกตกใจมากที่น้ำตารินไหลอาบแก้มของเธอโดยไม่รู้ตัว

ใช่ จดหมายจากแพทจะมารบกวนอารมณ์และความรู้สึกของเธอไม่ได้ หากรีบมากไปก็จะยิ่งวุ่นวายได้ง่าย ถ้าหากเกิดความวุ่นวาย แผนการของเธอก็จะเกิดความผิดพลาด เมื่อถึงตอนนั้นเธอก็จะกลับไปหาแพทและพ่อกับแม่ของเธอได้อย่างล่าช้ามากยิ่งขึ้น

เท้าของเธอนั้นจะต้องสัมผัสกับพื้นและก้าวไปทีละก้าวด้วยความมั่นคง

ช่วงเวลากลางคืนก็มาถึงอย่างรวดเร็ว

มู่ซย่านั้นไม่ได้รับข้อความใดจากเยี่ยซือเจวี๋ยเลย เธอเป็นฝ่ายริเริ่มคิดจะส่งข้อความไปหาเขาเพื่อถามไถ่อาการของซีซี แต่ทว่าหลังจากที่พิมพ์ข้อความเสร็จแล้วเธอก็ลบข้อความเหล่านั้นทิ้งไป

ช่างเถอะ เธอพูดกับตนเอง โรงพยาบาลของหลัวอี้นั้นมีแพทย์เก่งกาจมากมายหลายคน อาการบาดเจ็บของซีซีนั้นก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นไม่สามารถรักษาให้หายได้ เธอไม่จำเป็นจะต้องกังวลมากถึงขนาดนั้น ในเมื่อเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ส่งข้อความอะไรหาเธอ นั่นก็คือข่าวดี