ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 361

“กู้หว่านหว่านงั้นเหรอ…” ผู้อำนวยการเคยได้ยินชื่อนี้ เธอเป็นนักเรียนอันดับหนึ่งของการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเมืองไห่และเป็นอันดับหนึ่งของการคัดเลือกนักเรียนในมหาวิทยาลันจิงตูครั้งนี้ด้วย

เขาเงียบไปสองวินาทีแล้วกล่าวขึ้น “แต่เธอเป็นนักเรียนที่จบการศึกษาแล้ว ถ้าจะย้ายไปห้องปรับพื้นฐานของคุณแบบนี้ก็ต้องดูว่าเธอจะยอมไหม”

โอวหยางโม่ตอบ “ไม่ต้องกังวลครับ เดี๋ยวผมจะไปหาเธอเอง”

“โอเค!” ผู้อำนวยการตกลงเสียงชัด “งั้นก็ตามนี้นะ ผมคนหนึ่ง คุณคนหนึ่ง แฟร์ๆ”

โอวหยางโม่พบว่าตนกับผู้อำนวยการไม่ใช่คนประเภทเดียวกันเลย เขาจึงลุกขึ้นกล่าวลา “ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คุณยุ่งอยู่ไปทำธุระต่อเถอะ”

“ผมไม่ยุ่งหรอก คุณต่างหากเดี๋ยวผมไปส่ง…”

“ไม่เป็นไรครับ” โอวหยางโม่ปฏิเสธทันที พร้อมกับก้าวเดินออกจากห้องผู้อำนวยการไป

ผู้อำนวยการถอนหายใจยาวเหยียดแล้วปล่อยตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยใจ

เป็นผู้อำนวยการนี่มันเหนื่อยจริงๆ หากไม่ใช่ว่าพวกศาตราจารย์เร่งเร้าให้เขาสร้างตึกวิจัยใหม่แล้วทุนจากกระทรวงศึกษาก็ไม่พอล่ะก็ เขาก็ไม่อยากทำลายคุณสมบัติในการคัดเลือกนักเรียนของโอวหยางโม่หรอก

ยิ่งกว่านั้นโอวหยางโม่ก็คือนักเรียนใหม่ของมหาวิทยาลัยจิงตู

ขอเพียงแค่เด็กที่เยี่ยซือเจวี๋ยแนะนำมาจะสามารถผ่านการสอบประจำเดือนครั้งแรกก็พอ

พระเจ้าอวยพรด้วยๆ…

ณ คฤหาสน์ซือถู

มู่ซย่าจุดเทียนหอมช่วยในการนอนหลับ ทำให้เธอหลับสบายได้สักที ทว่าช่วงที่เธอกำลังหลับสบายนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างรีบร้อนปลุกให้เธอตื่น

“ใครเนี่ย?” มู่ซย่าตื่นขึ้นมานั่งตัวตรง

“รู้บ้ารู้บอ” ซือถูไห่จ้องเธอเขม็ง “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือรีบโทรศัพท์ไปขอบคุณลูกเขยของฉัน!”

“ค่ะ” มู่ซย่าพยักหน้า โทรศัพท์หาเยี่ยซือเจวี๋ยภายใต้การเร่งเร้าของซือถูไห่

ทว่าหลังจากที่เสียงรอสายดังอยู่ครู่หนึ่ง ก็มีเสียงของผู้หญิงดังออกจากปลายสาย จากนั้นอีกฝ่ายก็ตัดสายทันที

สีหน้าของมู่ซย่าแข็งทื่อ ถ้าจำไม่ผิดนี่เป็นครั้งแรกที่เยี่ยซือเจวี๋ยตัดสายเธอ

แต่ซือถูไห่ไม่ได้คิดอะไร เขากล่าว “ตอนนี้น่าจะยังยุ่งอยู่ เดี๋ยวอย่าลืมโทรไปอีกครั้งล่ะ พ่อเองก็ต้องไปบริษัทแล้วรวดดูด้วยว่าตึกแคสซินคืบหน้าถึงไหนแล้ว อ้อ!ใช่สิ…”

ซือถูไห่นึกถึงเรื่องมหาวิทยาลัยจึงกำชับอีกครั้ง “พอถึงมหาลัยหนูก็ไปหาผอ.เลยนะ บอกว่าลูกเขยเป็นคนแนะนำมา แล้วก็…หนูต้องทำตามกฎระเบียบด้วย เพราะนี่เป็นโอกาสที่ลูกเขยขอมาให้ อย่าทำมันพังล่ะ ส่วนเรื่องเรียน…ถ้าหนูตามไม่ทันก็ไปขอให้ลูกเขยช่วยจะได้พัฒนาความสัมพันธ์ไปในตัวด้วย เข้าใจไหม?”

ท่าทางจู้จี้จุกจิกของซือถูไห่เหมือนมนุษย์แม่อายุหกสิบมาก