ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 377

ทว่าเมื่อตรวจมาถึงคนต่อไป สีหน้าของโอวหยางโม่ก็ขรึมลงไปทันที

นี่เป็นข้อสอบของฟางอีหังเพื่อนร่วมโต๊ะของจวินหรงเซวียน ข้อสอบที่เป็นช้อยส์เขาตอบข้อ C หมด ส่วนพาร์ทอื่นๆ ปล่อยโล่ง

โอวหยางโม่สูดหายใจเข้าลึกๆ วางข้อสอบไว้อีกทางหนึ่งโดยไม่แม้แต่จะตรวจ

ส่วนข้อสอบถัดจากฟางอีหังคือข้อสอบของมู่ซย่า เขาไม่แม้แต่จะดูมันเลยด้วยซ้ำ เพียงแค่หยิบวางไว้ข้างๆ

ส่วนคนที่ไม่แม้แต่จะเขียนชื่อลงไปนั้น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าต้องเป็นของจวินหรงเซวียนแน่ๆ

โอวหยางโม่หลับตาลงบอกกับตัวเองว่าอย่าอารมณ์เสียเพราะคนพวกนี้เลย

หลังจากที่ทำสมาธิหายใจเข้าลึกๆ เสร็จอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นไม่น้อย

ไม่นานเขาก็เรียงลำดับตามคะแนนที่ได้เสร็จ จากนั้นก็ถือกระดาษคำตอบพร้อมกับอันดับรายชื่อเดินกลับไปยังอาคารเรียน

ขณะนั้นมู่ซย่าเองก็มาถึงหน้าห้องแล้ว

เมื่อเธอกลับไปถึงก็เห็นว่ากู้หว่านหว่านกำลังเล่นกับหลัวฉิงอยู่ ไม่รู้ไปรู้จักกันเมื่อไหร่ สีหน้าของทั้งสองดูเหมือนเสียใจที่เจอกันช้าไปปานนั้น ไม่รู้ว่าพูดอะไรกัน หน้าตายิ้มแย้มผิดปกติ

มู่ซย่ากำลังจะเดินเข้าไปในห้อง กู้หว่านหว่านเห็นเธอก่อน จึงพูดขึ้น “อ้าว นี่มันอัจฉริยะที่ส่งข้อสอบคนแรกของเราไม่ใช่เหรอ? มู่ซย่า เธอจะติดท็อปสามไหมอ่ะ?”

มู่ซย่าไม่สนใจแล้วเดินเข้าไปในห้องเรียนทันที

“นี่แก!” กู้หว่านหว่านโกรธกำลังจะตามเข้าไป

แต่ก็ถูกหลัวฉิงห้ามเอาไว้แล้วพูดเตือนเบาๆ “อย่าไปสนใจหล่อนเลย หงุดหงิดกับหล่อนก็เหมือนหงุดหงิดตัวเอง เธอเป็นเซเลบอันดับหนึ่งในฮู่เฉิง จะไปถือสาหล่อนที่เป็นสาวบ้านนอกทำไม?”

เดิมทีครั้งแรกที่หลัวฉิงได้ยินว่ากู้หว่านหว่านพักอยู่ที่คฤหาสน์เยี่ยซื่อนั้น เธอก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่แล้ว แต่เมื่อคิดว่าเยี่ยซือเจวี๋ยไม่มีทางชอบเธอได้แน่นอนแล้ว เธอจึงรู้สึกโล่งใจ

เมื่อเทียบกับมู่ซย่าแล้ว เธอยอมให้กู้หว่านหว่านคบกับเยี่ยซือเจวี๋ยมากกว่าอีก ขอแค่ไม่ใช่มู่ซย่าก็พอ!

กู้หว่านหว่านได้ยินคำๆ หนึ่งเข้าก็ถามอย่างสงสัย “สาวบ้านนอก? สาวบ้านนอกอะไร?”

แบบนี้เนี่ยนะเป็นเซเลบ? ถ้าเซเลบเป็นแบบนี้ล่ะก็ เขากลับไปบอกตาเฒ่าที่บ้านให้เขาอย่าหาเซเลบให้กับพี่เด็ดขาดเลย สาวบ้านนอกยังดีกว่าพวกเซเลบอีกเป็นพันเท่า

เมื่อเทียบกันแล้ว เขารู้สึกว่ามู่ซย่าดีกว่า

เมื่อนึกถึงมู่ซย่า ในหัวของเขาก็มีภาพมู่ซย่าในชุดเดรสสีแดงผุดขึ้นมา

แต่ไม่นานก็สะบัดทิ้ง นี่เขาต้องมนต์หรือไงกัน?

“เอาล่ะ นักเรียนทุกคน!” เสียงของโอวหยางโม่ดังขึ้น “คะแนนออกมาแล้ว ขอให้ทุกคนกลับเข้าห้องแล้วเลือกที่นั่งตามอันดับของตัวเองนะครับ”

แบบนี้หมายความว่า คนที่อยู่อันดับท้ายๆ ก็ไม่มีสิทธิ์เลือกที่นั่งน่ะสิ

เหล่านักเรียนพากันกลับเข้าห้อง

ที่นั่งสำคัญต่อการเรียนมาก คนที่นั่งแถวหน้าจะได้ยินเสียงอาจารย์สอนมากกว่า แต่เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว พวกเขาอยากรู้คะแนนของเพื่อนๆ แปลกหน้าแต่ละคนมากกว่า