ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 384

สงสัยมู่ซย่าจะเรียนรู้สูตรระดับสูงมาล่วงหน้า ฉะนั้นจึงสามารถแก้โจทย์ได้สินะ

สรุปแล้วมู่ซย่าก็ไม่ได้ฉลาดมากมายอะไรขนาดนั้นหรอก หล่อนก็แค่นกโง่บินก่อนก็เท่านั้น

กู้หว่านหว่านอดไม่ได้ที่จะหันหลังไปมอง

เห็นว่ามู่ซย่ากำลังฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ เธอจึงแสยะยิ้มแล้วหันกลับไป

สภาพแบบนี้ไม่ใช่คู่แข่งเธอในอนาคตแน่นอน!

ด้านหน้าห้อง โอวหยางโม่สอนพลางหงุดหงิดไปพลาง เพราะตั้งแต่ที่เขาเห็นวิธีการแก้โจทย์ของมู่ซย่าแล้ว เขาก็นึกสงสัยว่ายังมีความจำเป็นที่จะต้องเอาโจทย์แบบนี้มาสอนอีกไหม

ทั้งๆ ที่สามารถใช้คณิตศาสตร์ระดับมัธยมปลายมาแก้โจทย์ได้แล้วทำไมถึงต้องใช้สูตรระดับสูงเยอะแยะมากมายขนาดนั้นด้วย?

โอวหยางโม่มองไปที่มู่ซย่าโดยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่ามู่ซย่ากำลังหลับอยู่ เขาก็โกรธขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

โอวหยางโม่โยนแท่งชอล์กลงบนพื้นเสียงดัง พร้อมกับกล่าวอย่างกลั่นความรู้สึกโกรธเอาไว้ว่า “ถ้าจะมานอนในห้องแบบนี้ก็กลับไปนอนที่บ้าน! อย่ารบกวนคนอื่น!”

นักเรียนในห้องพากันหันไปมอง พบว่ามีสองในสามคนที่อยู่หลังห้องกำลังนอนหลับอยู่

มู่ซย่าสัมผัสได้ถึงสายตาที่ผู้คนจับจ้องมา เธอจึงบิดเอวแล้วนั่งตัวตรง

จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วเดินไปทางประตูหลังห้องท่ามกลางสายตาของผู้คน

จนกระทั่งประตูปิดลง ทุกคนถึงได้รู้สึกตัว…มู่ซย่าไปจริงด้วย!

“หล่อนกลับไปนอนจริงเหรอ?” เด็กนักเรียนคนหนึ่งกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสะท้านปนอิจฉา

ความเย่อหยิ่ง ความอิสระ และความไม่แคร์นี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้เลย

สีหน้าของโอวหยางโม่แย่สุดขีด ในดวงตาดำขลับนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ

ด้วยลักษณะนิสัยแบบนี้ แม้จะสอบได้คะแนนเต็มทั้งสามวิชา ก็ไม่สามารถเรียกว่าเป็นนักเรียนที่ดีได้หรอก

ช่างเป็นคนที่สอนไม่จำเลยจริงๆ

‘ฉันคิดว่าห้องปรับพื้นฐานของเราจะไม่มีนักเรียนที่ต่อต้านอาจารย์ซะอีก คาดไม่ถึงว่าจะโผล่มาทีเดียวสามคน’

‘สามคนที่ไหนกัน เธอลืมผู้หญิงที่สงสัยอาจารย์โอวหยางเมื่อกี้แล้วเหรอ?’

‘ห้องเรานี่มีแต่คนเก่งจริงๆ แต่อย่าว่านะ หากห้องเรียนขาดคนอย่างพวกเขาไปคงน่าเบื่อแน่ๆ’

‘จริง โดยเฉพาะสามคนที่เดินออกไปเมื่อกี้ หน้าตาไม่แย่เลยสักคน’

‘คำว่า ‘ไม่แย่’ ของเธอนี่มันออกจะไม่ถูกสักเท่าไหร่นะ’

คำครหายิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ โอวหยางโม่จึงทุบโต๊ะเสียงดัง ‘ปัง’ ลั่นไปทั่วห้อง

ภายในห้องเงียบสนิทขึ้นพลัน

โอวหยางโม่ระงับความโกรธแล้วถามขึ้น “ยังมีใครจะกลับไปนอนอีกไหม ถ้ามีก็ออกไปพร้อมกันเลยจะได้ไม่รบกวนคนอื่นอีก!”