ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 396

เขาเองก็เป็นคนที่ปฏิบัติกับผู้คนแตกต่างกันไปตามแต่ละบุคคลเหมือนกัน พอเขาเห็นว่าผู้เล่นอันดับหนึ่งเป็นผู้เล่นยากจนที่ไม่เคยเติมเงินเลยแม้แต่สตางค์เดียว เขาก็เลยคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่คนจนไม่มีเงินไม่มีอำนาจ ดังนั้นเขาถึงได้ใช้วิธีนี้

ตอนนี้ดูแล้ว เขาไปแหย่ผิดคนเข้าให้แล้วจริงๆ!

คนของบริษัทโปรแกรมแฮกเงียบไปสองวินาที จากนั้นก็เอ่ยเตือนเสียงเย็น “ทางที่ดีที่สุดนายมีเงินเท่าไรก็เอามาให้ฉันซะ ไม่อย่างนั้น...หึๆ ฉันรับประกันเลยว่านายได้แบกรับผลที่ตามมาแน่! ”

ตอนนี้มู่เฉินเหล่ยตกเป็นฝ่ายถูกกระทำโดยสิ้นเชิงแล้ว เขาเอ่ยเสียงสั่น “ผม ผมไม่มีเงิน...”

“ไม่มีเงิน? ฮ่า งั้นนายก็รอฉันไปหักขานายได้เลย! ”

พออีกฝ่ายพูดจบก็ตัดสายไปทันที

มู่เฉินเหล่ยรู้สึกท้อแท้ใจหมดอาลัยตายอยาก เขานึกไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวจะกลายมาเป็นแบบนี้ได้

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่ามันจะเป็นแบบนี้ เขาจะไม่มีทางไปแข่งกับผู้เล่นอันดับหนึ่งโดยเด็ดขาด

แต่บนโลกใบนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่ารู้ล่วงหน้า เขาจึงได้แต่คิดหาวิธีที่จะหาเงินมาให้ได้เร็วที่สุดเท่านั้น

เงิน...

มู่เฉินเหล่ยเงยหน้ามองห้องโอ่อ่าหรูหราของตัวเอง

จริงสิ เขาไม่มีเงิน แต่ตระกูสวี่มี!

แค่ขโมยของเล็กๆ น้อยๆ ออกไปขาย คงไม่มากเกินไปหรอกเนอะ?

ไม่ใช่สิ จะเรียกว่าขโมยไม่ได้ เขาจดทะเบียนสมรสกับสวี่ซิงซิงแล้ว เขาเอาของของตัวเองออกไปขายอย่างถูกต้องตามกฎหมาย

หลังจากที่มู่เฉินเหล่ยเกลี้ยกล่อมตัวเองแล้ว เขาก็ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องนอนไป

เขาตั้งใจจะไปลองดูว่าตระกูลสวี่มีของมีค่าอะไรบ้างที่สามารถนำออกไปขายได้

แต่อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องวีไอพีของอินเทอร์เน็ตคาเฟ่

จวินหรงเซวียนกับฟางอีหังทั้งสองคนได้ตกตะลึงจนตาค้างไปแล้ว ตะลึงงันจนขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ พวกเขาเห็นมู่ซย่าติดตามไอพีเข้าสู่ระบบของคิงไป จนไปเจอเข้ากับตำแหน่งที่อยู่ของอีกฝ่าย จากนั้นก็ไม่รู้ว่าไปเจาะเข้าระบบอะไรเข้า ถึงได้ไปตรวจเจอบริษัทโปรแกรมแฮกของอีกฝ่ายเข้า

ตอนนี้เธอสามารถเบาใจได้แล้ว คาดว่าทางฝั่งมู่เฉินเหล่ย ตอนนี้หมอนั่นน่าจะกำลังยุ่งอยู่กับการหาเงินไปทั่วโลก จึงไม่ได้มาสนใจเธอแล้ว

มู่ซย่ารู้สึกพอใจกับการมาเที่ยวอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในครั้งนี้มาก

แต่จวินหรงเซวียนกับฟางอีหังที่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของมู่ซย่า กลับเกิดความรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ

พวกเขาประเมินเพื่อนร่วมห้องเรียนคนนี้ต่ำเกินไปแล้ว!

ไม่ต้องพูดถึงการเรียนที่เก่งมาก แต่ระดับทักษะการเล่นเกมยังยอดเยี่ยมอีก สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือนึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีฝีมือด้านแฮกเกอร์ด้วย

จวินหรงเซวียนถึงกับเริ่มรู้สึกดีใจ โชคดีที่ตัวเองไม่ได้เป็นศัตรูกับมู่ซย่า ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่รู้เลยว่าตัวเองจะได้ตายยังไง

“เรื่องจบแล้ว” มู่ซย่าบิดขี้เกียจพลางถามว่า “พวกนายยังอยากเล่นเกมอยู่ไหม? ถ้าไม่เล่น งั้นฉันเลี้ยงข้าวพวกนายดีไหม? ”

ฟางอีหังพยักหน้ารัวๆ “ตกลงครับ พี่ใหญ่! ”

เป็นเกียรติของเขาที่ได้ทานข้าวกับพี่ใหญ่!