ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 401

กู้หว่านหว่านไม่รู้เลยว่าหลัวฉิงกำลังจะทำอะไร

เธอมองไปที่หลัวฉิงอย่างไม่เข้าใจ ก็เห็นเพียงรอยยิ้มหวานที่ประดับอยู่บนใบหน้าเบื่อโลกของหลัวฉิงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

รอยยิ้มนั้นดูไม่เข้ากับเจ้าหล่อนเลย

หลัวฉิงไม่ได้มองมู่ซย่าเลยแม้แต่น้อย แต่กลับหันไปทักทายชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมู่ซย่า “พี่เฮ่าเซวียน? พี่มาอยู่ที่นี่เหมือนกันได้ยังไงคะ? ”

เมื่อจวินเฮ่าเซวียนได้ยินเสียงจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าด้านหลังมีคนมายืนอยู่ เขาหันกลับไปมอง และเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งทันที “อ้อ คุณเองเหรอ หลัวฉิง”

“ฉันเองค่ะ” หลัวฉิงลากกู้หว่านหว่านไปนั่งลงทางด้านขวาของจวินเฮ่าเซวียน และเอ่ยถามอย่างสนิทสนม “พี่เฮ่าเซวียน คงไม่ถือสาใช่ไหมคะถ้าฉันจะนั่งทานข้าวด้วย? ”

ตระกูลจวินมีอำนาจมีอิทธิพล จะต้องไม่ถือสาที่เธอมาขอทานข้าวด้วยสักมื้ออย่างแน่นอน

แต่ชั่วพริบตาต่อมา จวินเฮ่าเซวียนก็ขมวดคิ้วและเอ่ยออกมาสองคำว่า “ถือสา”

สีหน้าของหลัวฉิงนิ่งค้างไปทันที ถึงขนาดที่มีวินาทีหนึ่งที่เธอสงสัยว่าหูของตัวเองมีปัญหาหรือเปล่า

กู้หว่านหว่านที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอายตามไปด้วย อายจนนิ้วเท้าแทบจะจิกทะลุพื้นอยู่แล้ว

หลัวฉิงสูดหายใจเข้าลึก และเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มแข็งทื่อว่า “พี่เฮ่าเซวียน พี่ล้อฉันเล่นใช่ไหม? ”

จวินเฮ่าเซวียนเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้าใดๆ ทั้งสิ้น “ไม่ได้ล้อเล่น วันนี้ผมไม่ได้เป็นคนเลี้ยง คุณจะนั่งกินด้วยได้หรือไม่ก็ต้องถามคนเลี้ยง”

ในใจของหลัวฉิงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี เธอฝืนยิ้มปลอมๆ บนใบหน้าเอาไว้และถามว่า “งั้นวันนี้ใครเป็นคนเลี้ยงเหรอคะ? ”

มู่ซย่ามองไปที่หลัวฉิงกับกู้หว่านหว่านด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง และเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ฉัน”

“อ่า คุณเองเหรอ คุณมู่” หลัวฉิงเอ่ย “ถ้าอย่างนั้นมื้อนี้ฉันเลี้ยงเองดีกว่า ฉันกับพี่เฮ่าเซวียนก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วเหมือนกัน กำลังอยากคุยด้วยหน่อยพอดี”

เธอไม่อยากเชื่อว่าในใจของจวินเฮ่าเซวียน น้องสาวลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนสนิทอย่างเธอคนนี้ยังจะสำคัญน้อยกว่ามู่ซย่าอีกเหรอ?

หลัวฉิงแอบหยิกต้นขาของตัวเอง น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตาทันที

เธอเอ่ยกับจวินเฮ่าเซวียนด้วยความน้อยใจ “พี่เฮ่าเซวียน พี่อย่าถูกรูปลักษณ์ภายนอกของผู้หญิงคนนี้หลอกลวงนะ ในงานเลี้ยงชนชั้นสูงครั้งก่อน เธอออกแบบกลยุทธ์ในการเล่นหมากรุกเอง ฉันใช้กลยุทธ์ของเธอ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะไม่พูดอะไรเลย เอาแต่เหน็บแนมฉันด้วยคำว่า ‘โง่’ และยังทำให้ฉันต้องคุกเข่าให้เธออีก! เธอก็แค่ผู้หญิงเลวๆ ที่มีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่! ”

จวินเฮ่าเซวียนหรี่ตาลง ดวงตาสีดำเข้มปรากฎแววตาเย็นชาออกมาให้เห็น

“ผู้หญิงเลวๆ? ”

หลัวฉิงที่ได้ยินน้ำเสียงกัดฟันของจวินเฮ่าเซวียน ก็ยังคิดว่าจวินเฮ่าเซวียนถูกตนเองชี้แนะจนเกลียดมู่ซย่าเข้าให้แล้ว

เธอจึงรีบเสริมขึ้นมาทันที “ใช่ ผู้หญิงเลวๆ! เธอไม่ตั้งใจเรียน โดดเรียน เถียงกับอาจารย์ก็ยังไม่เท่าไร แต่สไตล์การใช้ชีวิตเลวร้ายมาก ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าพี่เยี่ยมีคู่หมั้นแล้ว แต่ก็ยังจะทำตัวคลุมเครือกับเขาอีก ตอนนี้มากินข้าวกับพี่ เธอมีเจตนาอะไรแอบแฝงอยู่กันแน่คงไม่ต้องให้ฉันบอกหรอกใช่ไหม? อีกอย่างพอเธอเห็นฉันก็จะไล่ฉันไปทันที เธอต้องกลัวแน่ๆ กลัวว่าฉันจะฉีกหน้ากากของเธอออกต่อหน้าพี่! ”