ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 438

คนกลุ่มนี้ไม่เหมือนมาจำนำสิ่งของ แต่เหมือนจะมาทุบร้านมากกว่า

เถ้าแก่โรงรับจำนำตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แต่ไม่นานเขาก็ดึงสติกลับมาได้ และเอ่ยถามอย่างเกรงกลัว “พวก พวกคุณมาจำนำของเหรอครับ? ”

แต่ก็เห็นเพียงบรรดาชายในชุดสูทแยกออกเป็นสองแถวโดยอัตโนมัติ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังของพวกเขา

ปกติเถ้าแก่โรงรับจำนำก็อ่านหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจอยู่แล้ว เขามองแวบเดียวก็จำคนที่เดินออกมาได้แล้ว จึงร้องขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ “ประ ประธานสวี่? ”

สวี่ยิงซานกวาดสายมองเถ้าแก่โรงรับจำนำด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง และเอ่ยว่า “มีขโมยอยู่ในบ้าน พวกเรามาจับขโมย ขอความกรุณาคุณอย่าขัดขวางพวกเรา”

ดวงตาของเถ้าแก่โรงรับจำนำกลอกไปมา ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงพระพุทธรูปหยกองค์นั้นขึ้นมาทันที

เขารู้สึกดีใจที่ตัวเองยังไม่ได้เอาเงินให้เด็กหนุ่มคนนั้น จากนั้นก็โบกไม้โบกมือเป็นการบอกว่า “เชิญ” และเอ่ยพลางลอบสังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย “ด้านในมีแขกอยู่พอดี คุณเข้าไปดูได้เลยว่าใช่คนที่คุณตามหาอยู่หรือเปล่า”

สวี่ยิงซานพยักหน้าให้เถ้าแก่โรงรับจำนำ จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างใน

ด้านในโรงรับจำนำ มู่เฉินเหล่ยกำลังรอด้วยความร้อนใจ

เขาไม่มีเวลาแล้ว และได้แต่หวังว่าเถ้าแก่โรงรับจำนำคนนี้จะดำเนินการให้เร็วๆ หน่อย

ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตูร้าน

มู่เฉินเหล่ยรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที และหันกลับไปมอง “ตอนนี้โอนให้ผมได้...”

ยังพูดไม่ทันจบดี มู่เฉินเหล่ยก็เห็นใบหน้าของคนที่เดินเข้ามาอย่างชัดเจน

สวี่ยิงซาน!

“คุณพ่อ?! ทำไมพ่อถึง...” มู่เฉินเหล่ยตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว ท่าทางราวกับเห็นผี

สวี่ยิงซานส่งเสียงฮึดฮัดเสียงเย็นออกมาจากปลายจมูก และเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและเยือกเย็นว่า “มู่เฉินเหล่ยอ่ามู่เฉินเหล่ย ฉันให้โอกาสนายแล้ว แต่นายกลับตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ? ขโมยของในบ้านออกมาขาย? นายนี่มันสุดยอดจริงๆ เลยนะ! ”

หัวใจของมู่เฉินเหล่ยรู้สึกหนักอึ้งราวกับเหล็ก เขารู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองหยุดเต้นไปแล้ว

จนกระทั่งสวี่ยิงซานพูดว่า “ตามฉันกลับไปเซ็นใบหย่า หลังจากนี้ไป นายกับตระกูลสวี่ของฉัน และนายกับซิงซิง ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป” มู่เฉินเหล่ยจึงได้สติกลับมาทันที

เขาเองก็ไม่คิดจะอธิบายแล้วเหมือนกัน ถูกจับได้คาหนังคาเขาพร้อมของกลางขนาดนี้ เขายังต้องอธิบายอะไรอีก?

มู่เฉินเหล่ยทิ้งตัวลงกับพ้น กอดขาของสวี่ยิงซานเอาไว้และเอ่ยขอร้อง “พ่อครับ! พ่อฟังผมนะ ผมเองก็ไม่อยากทำแบบนี้เหมือนกัน ผมก็ถูกบังคับเหมือน!ถ้าผมไม่เอาเงินไปให้ หมอนั่นจะเอาชีวิตของผมไป!พ่อเชื่อผมนะ ผมทำแค่ครั้งนี้เดียว ผมสาบาน หลังจากนี้ไปผมจะไม่เอาของอะไรในบ้านมาอีกแน่นอน! ”

สวี่ยิงซานถีบมู่เฉินเหล่ยออก จากนั้นก็เอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่ต้องพูดแล้ว นายทรยศความไว้วางใจของฉัน ถ้านายไม่ไปเข้าคุก งั้นก็หย่ากับซิงซิงซะ นายจะไม่ได้ส่วนแบ่งทรัพย์สินที่มีร่วมกันใดๆ ทั้งนั้น และหลังจากนี้ไปก็อย่ามาให้พวกฉันเห็นหน้าอีก! นายเลือกเอาเองละกัน! ”

มู่เฉินเหล่ยส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง “ไม่!ผมไม่หย่ากับซิงซิง!พ่อครับ ขอร้องล่ะ ผมขอร้องล่ะครับพ่อ ให้โอกาสผมเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะครับ! ครั้งนี้ผมถูกบังคับอับจนหนทางจริงๆ ผมตกหลุมพรางของคนอื่น! ไอ้ที่หนึ่ง! ไอ้ที่หนึ่งนั่นต้องการทำร้ายผม! ”