ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 445

ทุกคนหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณ ก็เห็นโอวหยางโม่ที่กำลังเดินเข้ามาทางนี้ด้วยสีหน้าดำทะมึน

ทุกคนตกใจจนรีบกลับที่นั่ง มีเพียงกู้หว่านหว่านเท่านั้นที่หันไปมอง จากนั้นก็หยิบข้อสอบกับเฉลยเดินไปหาโอวหยางโม่

“อาจารย์โอวหยางคะ พวกเรากำลังถกกันเรื่องโจทย์อยู่ค่ะ คุณช่วยดูให้พวกเราหน่อยได้ไหมคะ คำตอบของข้อสุดท้ายตรงนี้คือเท่าไรเหรอคะ? ”

เมื่อโอวหยางโม่ได้ยินว่าทุกคนแค่กำลังถกกันเรื่องโจทย์ สีหน้าของเขาก็ดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เขาคิดว่าตนเองก็เป็นอาจารย์ที่ค่อนข้างมีความคิดก้าวหน้าคนหนึ่งเหมือนกันนะ พวกนักเรียนถกกันเรื่องโจทย์อย่างดุเดือดขนาดนี้ นี่เป็นเรื่องที่ดีเลย

ความโกรธของโอวหยางโม่หายไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ซักถามถึงการเอะอะโวยวายเมื่อสักครู่นี้อีก เขายื่นมือออกไปรับโจทย์มาจากกู้หว่านหว่าน

เมื่อเขาอ่านโจทย์อย่างละเอียดแล้ว เขาก็พบว่าความซับซ้อนและความยากของโจทย์ข้อนี้อยู่ในระดับที่สูงมากๆ หลังจากที่เอ่ยออกไปว่า “รอเดี๋ยว” เขาก็ถือโจทย์เดินไปหน้ากระดานดำ และใช้ชอล์กเขียนขั้นตอนการแก้โจทย์ของตัวเองลงไปบนกระดานดำ

ผ่านไปประมาณสิบกว่านาที ในที่สุดโอวหยางโม่ก็แก้โจทย์ออกมาได้แล้ว

เขาใช้ชอล์กเขียนคำตอบว่า “1”

กู้หว่านหว่านเบิกตากว้างขึ้นมาทันที

นึกไม่ถึงเลยว่าคำตอบจะคือ 1 จริงๆ ไม่ใช่ “0.618” อย่างที่เขียนไว้ในเฉลยชุดนั้น นี่หมายความว่ามู่ซย่าทำถูก และเฉลยมันผิดจริงๆ!

ชั่วขณะหนึ่ง กู้หว่านหว่านรู้สึกว่ามีอะไรดัง “วิ๊งวิ๊ง” อยู่ข้างหูของเธอตลอดเวลา เสียงดังจนเธอเริ่มรู้สึกปวดหัว

เธอถึงกับรู้สึกว่าทุกคนกำลังแอบหัวเราะเยาะเธออยู่ หัวเราะเยาะที่เธอไปสงสัยในตัวมู่ซย่า

แต่เป็นไปได้ยังไงที่มู่ซย่าจะทำถูกจริงๆ?

เกลียด!

เกลียด!

ปากกาที่กู้หว่านหว่านถืออยู่ในมือแทงทะลุสมุดเลคเชอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะดัง “ปึก”

เขามองไปยังมู่ซย่าที่นั่งอยู่แถวสุดท้ายด้วยแววตาสับสน จากนั้นก็ละสายตาและเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “โจทย์แบบนี้ทำไปก็เสียเวลาไปเปล่าๆ หลังจากนี้ไปพวกเธอก็ไม่ต้องไปทำโจทย์ที่เกินขอบเขตที่เรียนแบบนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องถกเถียงกันด้วย มันไร้ประโยชน์”

โอวหยางโม่เอ่ยคำว่า “ไร้ประโยชน์” ออกมาเบาๆ และปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปอย่างเปิดเผย

มู่ซย่าไม่ได้คิดอะไร แต่กู้หว่านหว่านที่นั่งอยู่แถวสองกลับเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยความตกใจระคนดีใจ

จริงด้วย ขอแค่โอวหยางโม่รังเกียจมู่ซย่าอยู่แบบนี้ต่อไป ต่อให้มู่ซย่าจะเก่งมากแค่ไหนแล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ? ไม่ช้าก็เร็วเธอก็ต้องถูกโอวหยางโม่ไล่ออกไปอยู่ดี!

คนนอกจะไปรู้ได้ยังไงว่ามู่ซย่าเก่งคณิตศาสตร์ระดับสูงขนาดนี้?

พวกเขาก็รู้แค่ว่ามู่ซย่าถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยจิงตูแล้วเท่านั้น

แค่นี้ก็พอแล้ว!

จิตใจที่ดับมอดไปของกู้หว่านหว่านถูกจุดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง จิตใจเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที