ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 483

“เอ่อ...” ใบหน้าเยือกเย็นของเยี่ยซือเจวี๋ยพลันปรากฏก้อนเมฆสีชมพูสองก้อนที่ยากจะได้พบเห็นตรงบริเวณแก้มของเขา

เขาชะงักงันและกระแอมหนึ่งครั้ง จากนั้นกล่าว “สิ่งของที่ผู้หญิงใช้เวลามีประจำเดือน”

เมื่อเขาส่งมู่ซย่าเข้าไปภายในหอประชุมใหญ่ ฉับพลันมู่ซย่ามีอาการปวดท้อง เขาคิดว่าเธอเป็นโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบ คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นประจำเดือน

บังเอิญโชคดีที่วันนี้มู่ซย่านั้นสวมชุดสีเข้ม เช่นนั้นจึงไม่มีเรื่องตลกขบขันเกิดขึ้น

ดังนั้นเขาเลยอาสาออกมาช่วยเธอซื้อสิ่งของเหล่านี้ เขาให้มู่ซย่าเข้าไปรอในห้องน้ำก่อน

ให้ภรรยาของเขาออกมาซื้อเองไม่ได้หรือ?

------ความอดทนและความละเอียดรอบคอบทั้งหมดของเขามอบให้แก่มู่ซย่า

พนักงานประจำร้านเข้าใจในทันใดเมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยซือเจวี๋ย ภายในใจแอบอิจฉาริษยา

ให้ชายผู้มีเกียรติคนนี้ลดสถานะของตนเองมาซื้อผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับประจำเดือน ผู้หญิงคนนี้เกิดมาพร้อมกับบุญในชาติปางก่อนหรือเปล่านะ?

พนักงานประจำร้านไม่รีรอ รีบพาเยี่ยซือเจวี๋ยไปยังชั้นวางผลิตภัณฑ์ จากนั้นก็ชี้ไปยังสิ่งของที่วางอยู่ด้านบนและเอ่ย “สอบถามหน่อยค่ะ ต้องการแบบไหนเหรอคะ?”

ใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นดูสับสน

สิ่งของชนิดนี้มีหลายแบบงั้นเหรอ?

เขาเงยหน้าขึ้นจ้องมองบนชั้นวางของ บนชั้นวางนั้นมีห่อสีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว สีฟ้าและสีม่วง ขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ ต้องการสีอะไร มีครบหมดทุกอย่าง

ชั่วขณะหนึ่ง ประธานเยี่ยผู้ยิ่งใหญ่รู้สึกสับสน

พนักงานประจำร้านเห็นสีหน้าท่าทางของเยี่ยซือเจวี๋ย เธอเข้าใจในทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เยี่ยซือเจวี๋ยมาซื้อของใช้ประเภทนี้

เธอรีบเอ่ยแนะนำ “คุณสามารถเลือกซื้อยี่ห้อนี้ได้นะคะ เป็นสินค้านำเข้า นุ่มมากและบริเวณด้านข้างไม่รั่วไหล ส่วนความยาว...ขอถามหน่อยนะคะ คุณผู้หญิงคนนั้นมามากหรือเปล่าคะ?”

สีหน้าท่าทางของเยี่ยซือเจวี๋ยดูสับสนมากยิ่งขึ้น

ด้านข้างไม่รั่วไหลคืออะไร? มามากคืออะไร?

พนักงานประจำร้านทำได้เพียงแค่กล่าว “ไม่งั้นคุณลองโทรสอบถามไหมคะ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า จากนั้นกดหมายเลขโทรศัพท์ของมู่ซย่าด้วยความชำนาญ

ตอนแรกเขาก็ไม่รู้ว่ามามากนั้นคืออะไร แต่ตอนนี้เมื่อเขาคุยโทรศัพท์ เขาพลันนึกขึ้นได้

ใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยแดงก่ำมากยิ่งขึ้น

ถ้าหากหลัวอี้และคนอื่นได้มาเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยอยู่ในสภาพเช่นนี้ เกรงว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นหัวข้อทอล์กออฟเดอะทาวน์ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีเต็ม

มู่ซย่าที่อยู่ภายในห้องน้ำ อาการของเธอนั้นก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเสียเท่าไรนัก ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอเอ่ย “นายซื้อแบบ240มาให้ฉันห่อหนึ่งก็ได้”

“240งั้นเหรอ? คือราคาเหรอ? ราคาของที่นี่มีแค่ห่อละไม่กี่สิบหยวนเองนะ”

“ไม่ ไม่ใช่” มู่ซย่ากัดฟันแน่นและเอ่ย “เป็นขนาดความยาว หรือไม่ก็นายสุ่มหยิบมาสักห่อก็ได้ ฉันจะเอามาใช้ก่อน เดี๋ยวฉันค่อยออกไปซื้อเอง”

เมื่อเอ่ยจบ เธอตัดสายโทรศัพท์ทันที จากนั้นยกมือขึ้นและพัดใบหน้าของตนเองอย่างไม่หยุดหย่อน พยายามลดอุณหภูมิบนใบหน้าของตน

อีกด้านหนึ่ง เยี่ยซือเจวี๋ยที่อยู่ปลายสายของโทรศัพท์ เมื่อมู่ซย่าตัดสายโทรศัพท์ เขาตระหนักได้ในทันที ความลำบากใจบนใบหน้าของเขาเมื่อสักครู่นี้พลันสลายหายไปและถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มบางเบา

อันที่จริงแล้วมู่ซย่านั้นเป็นคนขี้อาย เขาคิดว่าหล่อนนั้นฟันแทงไม่เข้าเสียอีก

ดูเหมือนว่าภายในส่วนลึกแล้วก็ยังคงเป็นเพียงหญิงสาวตัวน้อย