ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 486

อีกฝั่ง ที่ห้องน้ำหญิง

ตอนแรกมู่ซย่ากำลังรู้สึกลำบากใจที่เยี่ยซือเจวี๋ยช่วยเธอซื้อผ้าอนามัย แต่เมื่อเธอรู้สึกปวดท้องน้อยมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอก็ไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นอีกต่อไป เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแอ่งโคนไปทั้งร่างที่อ่อนนุ่มไร้เรี่ยวแรง

ในขณะที่มู่ซย่ารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะทนไม่ไหว เยี่ยซือเจวี๋ยก็เดินมาจากประตูอย่างระมัดระวัง “มู่ซย่า เธอยังอยู่ข้างในหรือเปล่า?”

มูซย่าตอบกลับด้วยเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ “ฉันอยู่... ฉันอยู่ที่ห้องแรก”

“โอเค”

เยี่ยซือเจวี๋ยส่งเสียงกลับ จากนั้นเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าห้องน้ำและส่งผ้าอนามัยให้มู่ซย่าเข้าใปข้างใน

มูชย่าก้มตัวรับอย่างยากลำบาก

ขณะที่เธอใช้ผ้าอนามัย เธอก็ฉีกเปิดบรรจุภัณฑ์อย่างง่าย ๆ ให้สามารถใส่กางเกงได้ เธอดูเหมือนจะเปียกโชกไปด้วยน้ำไปทั้งตัวมีเหงื่อเย็นไหลหยดออกมา

สถานการณ์แบบนี้ เธอไม่เคยเจอกับสถานการณ์ร้ายแรงแบบนี้มาก่อน ครั้งนี้คาดว่าต่อมไร้ท่อทำงานผิดปกติบวกกับปรับตัวไม่ทันกับสภาพอากาศ ดังนั้นจึงเจ็บปวดเป็นพิเศษ

มู่ชย่าเช็คให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรรั่วไหลออกมาจากกางเกง จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เธอลุกขึ้นกำลังจะไปเปิดประตูห้องน้ำ แต่ขณะที่เธอกำลังจะก้าวไปข้างหน้า จู่ ๆ ก็รู้สึกหน้ามืด และจากนั้นเธอก็หมดสติไปโดยปริยาย

เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังรออยู่นอกห้องน้ำอย่างใจเย็นก็ได้ยินเสียง “ปัง” ดังขึ้นมาจากข้างใน

เขารู้สึกใจหายทันทีและตะโกนเข้าไปข้างใน “มู่ซย่า เธอยังสบายดีไหม?”

มีเพียงเสียงสะท้อนจากเขาเองที่ตอบกลับ

ในใจเยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น เขาไม่สนใจอะไรมากและเดินไปที่ประตูห้องน้ำที่มู่ซย่าอยู่อีกครั้งแล้วใช้แรงกระแทกประตู

“มู่ซย่า! เธอได้ยินฉันไหม?”

ยังไม่มีเสียงอะไรกังมาจากข้างใน

“ให้ตายเถอะ!” เขาสบถและกระแทกประตูอย่างแรง แต่ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ

เมื่อมูชย่าลืมตาขึ้น เธอก็เห็นเพดานสีขาวอยู่ตรงหน้า ซ้ำยังมีกลิ่นของยาฆ่าเชื้อลอยอบอวนอยู่ในอากาศ

“มู่ซย่า เธอตื่นสักที!” น้ำเสียงตื่นเต้นของเหอเถียนดังขึ้น

ปฏิกิริยาของมูชย่าช้าไปครึ่งจังหวะ จากนั้นเธอหันศีรษะไปมองตามทิศทางของเสียงหลังผ่านไปสองวินาที

เธอเห็นเพียงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเหอเถียน ซึ่งกำลังมองเธอราวกับกำลังจะร้องไห้

“ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่?” มู่ชย่าถาม แต่พบว่าเสียงของตัวเองแหบแห้งจนน่ากลัว

“ฉันจะรินน้ำให้เธอ!” เหอเถียนเพิ่งจะยืนขึ้น ก็มีมือใหญ่ยื่นแก้วน้ำมาให้

มู่ซย่าเงยหน้าขึ้นและสบเข้ากับดวงตาสีดำลึกของเยี่ยซือเจวี๋ย

แววตาสีดำที่ปกติเย็นชา แต่กลับเต็มไปด้วยความกังวลในขณะนี้