ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 493

หลังจากได้ยินคำพูดของสือซูเจิน ป๋อเก๋อก็ขมวดคิ้วทันที

สือซูเจินสะดุ้งเพราะคิดว่าตัวเองเผลอขัดจังหวะป๋อเก๋อที่กำลังฟังดนตรี เธอจึงไม่กล้าถามอีก จากนั้นก็นั่งตัวตรงและตั้งใจชมการแสดงของกู้หว่านหว่าน

เธอไม่แม้แต่สงสัยเลยว่าทักษะการเล่นเปียโนของกู้หว่านหว่านนั้นไม่ดี ซ้ำยังมีไม่กี่คนที่สามารถเล่น< Rebound >ได้ ในเมื่อกู้หว่านหว่านถึงกับกล้าที่จะหยิบเปียโนบทนี้ออกมาเล่น แสดงว่าระดับของเธอคงต้องไม่ต่ำถึงไหนแน่นอน

เมื่อนึกถึงจุดนี้ สือซูเจินก็ยิ่งแน่ใจว่าป๋อเก๋อจะต้องชื่นชมกู้หว่านหว่านอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ กู้หว่านหว่านได้บรรเลงจบไปหนึ่งบาร์แล้ว

เนื่องจากเธอค่อนข้างประหม่าในบาร์แรก เธอจึงเล่นผิดไปหนึ่งโน๊ต

แต่มันเป็นเพียงแค่โน้ตตัวเดียวเท่านั้น เธอคิดว่ามันไม่มีอะไรร้ายแรง จึงพยายามสงบสติอารมณ์และตั้งใจเล่นต่อไป

ในขณะเดียวกัน หลังจากที่ป๋อเก๋อและนักดนตรีอีกหลายคนที่มากับเขาชื่นชมคุณภาพของเสียงของ “กาแล็กซี่” ไปไม่กี่วินาที สีหน้าพวกเขาก็ค่อย ๆ ดูแย่ขึ้นมา

ทว่าสือซูเจิน กู้หว่านหว่านและคนอื่น ๆ ต่างไม่รู้สึกตัว

ในมุมของนักศึกษาทั่วไปที่อยู่ที่นี่ พวกเขาต่างถูกเอฟเฟกต์ที่ตระการตาบนเวทีดึงดูดจนไม่อาจละสายตา

จวบจนถึงตอนท้ายของการแสดง ผู้ชมในหอประชุมต่างส่งเสียงปรบมือดังกึกก้อง

ผู้ชมที่ปรบมือส่วนมากไม่รู้จักเปียโนมากนัก แต่พวกเขารู้ว่าไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะกล้าเล่นและสามารถเล่นเพลง < Rebound > ได้

นอกจากนี้กู้หว่านหว่านยังเล่นจนจบบทเพลง ซึ่งนี่มันสุดยอดมาก!

“ฉันอิจฉากู้หว่านหว่านจริง ๆ เธอทั้งสวยทั้งมีพรสวรรค์ แถมผลการเรียนของเธอก็ดี ฉันอยู่ต่อไม่ได้แล้ว”

นักศึกษาบางคนที่มาจากคณะศิลปกรรมต่างอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามว่า “แต่ฉันคิดว่าเธอเล่นได้ธรรมดานะ? แถมยังดูเหมือนว่าเธอจะเล่นโน้ตผิดไปหลายตัวด้วย”

ทันใดนั้นก็มีคนโต้กลับว่า “เอาเลย ถ้าเธอเก่งมาก แล้วทำไมเธอไม่ขึ้นไปเล่นเองล่ะ? เธอเคยเล่น < Rebound > ไหม?”

การแสดงจบลงแล้ว สือซูเจินไม่กลัวที่จะขัดจังหวะคุณป๋อเก๋อที่ฟังเสียงเปียโนที่กู้หว่านหว่านเล่นอีกต่อไป เธอถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า “คุณป๋อเก๋อ คุณคือไอดอลของหว่านหว่าน เธอมีความสุขมากที่รู้ว่าคุณจะมา ขอทราบได้ไหมคะว่าคุณคิดว่าทักษะการเล่นของเธอเป็นอย่างไรบ้าง? คุณจะรับเธอเป็นศิษย์ไหมคะ?”

สือซูเจินจงใจเพิ่มระดับเสียงของเธอ เพราะเธอเห็นว่าเยี่ยซือเจวี๋ยยืนอยู่ไม่ไกล

เมื่อป๋อเก๋อรับกู้หว่านหว่านเป็นลูกศิษย์แล้ว ลูกชายงี่เง่าหวงพรสวรรค์คนนั้นของเธอจะต้องยิ่งชอบกู้หว่านหว่านมากขึ้น

เมื่อนักศึกษาคนอื่น ๆ ได้ยินว่าป๋อเก๋อปรมาจารย์ด้านดนตรีมาจริง ๆ พวกเขาก็ยิ่งอิจฉากู้หว่านหว่านมากขึ้น

ต้องใช้บารมีมากแค่ไหนที่สามารถเชิญให้ป๋อเก๋อมารับชมการแสดงของเธอได้ เธอมีทักษะระดับสูงมากแค่ไหนกัน?

แม้แต่นักศึกษาที่พูดบั่นทอนกู้หว่านหว่านเมื่อครู่นี้ก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มสงสัยในหูของตัวเอง

เป็นไปได้ไหมว่า กู้หว่านหว่านเล่นได้ดีจริง ๆ?