ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 512

จะต้องรู้ไว้ แม้แต่มู่ซินเย่ว์ หล่อนเองก็ถือครองหุ้นไว้เพียงแค่20%เท่านั้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มู่ซย่าถือครองหุ้นเท่ากับมู่ซินเย่ว์

ลูกสาวนั้นจะต้องออกเรือนแต่งงาน ภรรยานั้นคือทรัพย์สินของเขา ภายในหัวใจของซือถูไห่รู้สึกไม่เต็มใจเป็นอย่างยิ่ง

ขณะที่ซือถูไห่กำลังลังเล เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ยินยอม...นี่หมายความว่าคุณไม่ได้ให้ความใส่ใจกับมู่ซย่าเลยใช่หรือเปล่า? ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นค่าใช้จ่ายสำหรับการสร้างอาคารใหม่ของคุณ…”

คำพูดต่อจากนั้น เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้กล่าวอะไรอีก แต่ทว่าซือถูไห่นั้นรู้ดีอยู่แก่ใจ ถ้าหากเขาไม่มอบหุ้น20%ให้กับหล่อน เยี่ยซือเจวี๋ยเองก็จะไม่มอบเงินสำหรับการสร้างอาคารใหม่ให้เขาแม้แต่หยวนเดียว

นี่กล่าวได้ว่าตีงูจะต้องตีบริเวณหลังประมาณ7นิ้ว นั่นคือจุดตายของงู

จนปัญญา ซือถูไห่กัดฟันแน่นและตอบตกลง “โอเค! ฉันจะมอบหุ้น20%ให้กับซานซาน”

“ครับ งั้นตอนนี้ก็เซ็นสัญญาได้เลย” เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าวราวกับว่ากำลังออกคำสั่ง

ถ้าเรื่องราวยังยืดเยื้อต่อไป อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ ซือถูไห่เป็นคนตระหนี่ขี้เหนียว ใครจะรู้ซือถูไห่นั้นอาจจะต้องการยืดเวลาออกไปเรื่อยๆ?

อันที่จริงแล้วซือถูไห่ต้องการที่จะยืดเวลาออกไป

แต่เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเช่นนี้ เขาเองก็ไม่สามารถชักช้าได้อีก

เมื่อซือถูไห่ครุ่นคิดไปมา เขาพลันนึกถึงมู่ซินเย่ว์ หุ้น20%ของมู่ซินเย่ว์ เป็นหุ้นที่เขามอบให้กับหล่อนตอนแต่งงาน ตอนนี้ได้เวลาเอากลับคืนแล้ว

ซือถูไห่กลอกตาไปมาราวกับโยโย่จากนั้นเขาเอ่ย “วันนี้ฉันจะโอนหุ้นของซือถูชิงซานให้กับซานซานก่อน ส่วนอีก10%ที่เหลือ พรุ่งนี้งานศพของถูชิงซาน หลังจากที่ฉันได้รับหุ้นจากมู่ซินเย่ว์แล้วฉันจะนำหุ้นของมู่ซินเย่ว์มอบให้กับซานซาน คุณชายเยี่ย คุณคิดว่าแบบนี้โอเคหรือไม่?”

ใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยยังคงเยือกเย็น

“คุณซือถู ไม่ใช่ว่าผมกำลังเจรจาต่อรองราคากับคุณ”

ในเวลาอันรวดเร็ว ซือถูไห่ได้เตรียมสัญญาเสร็จสิ้นและทำการเซ็นสัญญาร่วมกับมู่ซย่า

หุ้น10%ของซือถูชิงซานนั้นกลายเป็นของมู่ซย่าในทันที

เยี่ยซือเจวี๋ยรับสัญญาไปและตรวจสอบอย่างละเอียด หลังจากที่ยืนยันแน่ชัดว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขากล่าว “โอเคครับ หลังจากงานศพในวันพรุ่งนี้ ค่อยให้อีก10%ที่เหลือนะครับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว มู่ซย่า กลับห้องไปนอนพักเถอะ”

ซือถูไห่รีบกล่าว “ใช่ ใช่ ดึกมากแล้ว พวกคุณรีบไปนอนพักเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”

มู่ซย่าถูกซือถูไห่ผลักขึ้นไปด้านบน เยี่ยซือเจวี๋ยเองก็เดินตามอยู่ด้านหลัง

จนกระทั่งทั้งสองคนเข้าไปในห้องด้วยกัน มู่ซย่าพลันตระหนักได้ว่าเหมือนกับเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นต้องการที่จะนอนร่วมห้องกับเธออีกครั้ง

มู่ซย่ากดเสียงต่ำและเอ่ยถาม “นายเข้ามาทำไม? นายไปบอกพ่อฉันเลยว่าวันนี้นายจะนอนห้องรับแขก!”