ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 513

มู่ซย่าร้อนรนเล็กน้อย

เยี่ยซือเจวี๋ยนอนอยู่ด้านข้าง เธอมักจะรู้สึกอึดอัด ภายในหัวใจของเธอมีความรู้สึกหนึ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ ดังนั้นเยี่ยซือเจวี๋ยไม่สามารถนอนกับเธอได้!

“ตอนแรกก็ว่าจะนอนห้องรับแขก...” เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงยืดยาว “เพียงแต่เมื่อกี้ฉันสามารถทำให้เธอได้ครอบครองหุ้น แต่เพียงชั่วพริบตาฉันกลับต้องการไปนอนห้องรับแขก เธอไม่คิดว่าพ่อปลอมๆของเธอจะสงสัยเหรอ?”

มู่ซย่ารู้สึกลังเล

ซือถูไห่นั้นเป็นคนขี้สงสัย วันนี้เยี่ยซือเจวี๋ยใช้โอกาสพูดคุยทำให้เธอได้ถือครองหุ้น แต่ถ้าหากเยี่ยซือเจวี๋ยต้องไปนอนห้องรับแขก ซือถูไห่อาจจะรู้สึกได้ถึงเงื่อนงำและเบาะแสบางอย่าง หุ้น10%ที่เหลือนั้นเขาอาจจะกลับคำพูดก็เป็นได้

สิ่งที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูดมานั้นก็สมเหตุสมผล เพียงแต่ว่าเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ

เยี่ยซือเจวี๋ยที่อยู่ด้านข้างเอ่ยต่อ “อีกอย่าง ไม่ใช่ว่าพวกเราเพิ่งจะนอนด้วยกันครั้งแรก เธออย่าได้อึดอัดใจไปเลย มีครั้งแรกแล้ว ครั้งที่สองก็น่าจะคุ้นชินได้แล้ว รีบไปอาบน้ำนอนเถอะ ฉันง่วงแล้ว”

ขณะที่เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าว เขาเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางคุ้นเคยและเป็นฝ่ายที่เริ่มล้างหน้าบ้วนปาก

มู่ซย่ากัดฟันแน่นและเดินตามเข้าไป จากนั้นเธอกล่าว “นอนด้วยกันก็ได้ แต่วันนี้นายไม่สามารถนอนเตียงเดียวกับฉันได้”

“ได้สิ” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าโดยไม่ลังเล

มู่ซย่าตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ เธอยืนอยู่ถัดจากเยี่ยซือเจวี๋ยและแปรงฟันพร้อมกับเขา

ภายในห้องน้ำเงียบสงัด มีเพียงเสียงแปรงฟันระหว่างเธอและเขา

มู่ซย่าลอบมองกระจกอย่างอดไม่ได้ การเคลื่อนไหวของทั้งสองสอดประสานกันอย่างน่าประหลาด

ขณะนี้ เธอได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นระรัวราวกับกลอง

เธอ...ทำไมหัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะแบบนี้?

โดยไม่รู้ตัว มืออีกข้างหนึ่งที่ไม่ได้จับแปรงสีฟันพลันเคลื่อนไปกดบริเวณหัวใจของตัวเอง

การเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธอด้วยสายตาแปลกประหลาด

มู่ซย่ายิ่งรู้สึกร้อนรน ใบหน้าแดงก่ำและลามไปถึงลำคอ จากนั้นเธอรีบล้างหน้าล้างตาและกลับไปยังห้องนอน

ทันทีที่มู่ซย่าเดินออกไป สีหน้าสงบนิ่งของเยี่ยซือเจวี๋ยพลันหายไป จากนั้นเขาถอนหายใจเฮือกใหญ่---เขาเองก็ประหม่าเช่นกัน

ครั้งก่อน เขาไม่รู้ตัวเองว่าเขานั้นมีความรู้สึกอย่างไรกับมู่ซย่า อันที่จริงเขานั้นรู้สึกสับสนมึนงง ไม่รู้ว่าตัวเองมีความรู้สึกอย่างไรกันแน่

แต่ครั้งนี้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว

ภายใต้แสงจันทร์ ใบหน้าของมู่ซย่าตอนหลับใหลช่างนุ่มนวลและสงบ เหมือนกับภาพวาดสีน้ำมันอันงดงามในช่วงยุคสมัยกลาง

เยี่ยซือเจวี๋ยนั่งอยู่ข้างเตียงและจ้องมองอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดก็หาสาเหตุที่มู่ซย่าสามารถนอนหลับได้ในขณะที่เขาพลิกตัวไปมา----เธอสวมที่อุดหูและบริเวณหัวเตียงนั้นมีธูปหอมตั้งอยู่

เป็นอย่างนี้นี่เอง...

เป็นเขาที่สะเพร่าเอง

เยี่ยซือเจวี๋ยถอนหายใจ เขายอมรับชะตากรรมและกลับไปนอน

แม้ว่าเขาอยากจะทำตัวไร้ยางอาย ฉวยโอกาสนอนข้างเธอในขณะที่เธอกำลังหลับ แต่หลังจากที่เขารู้และเข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เขาเลือกที่จะเคารพเธอมากยิ่งขึ้น

มู่ซย่าไม่เห็นด้วย เขาก็จะไม่ทำอะไรที่จะต้องบังคับเธอ

อาจเป็นเพราะผลลัพธ์ของกลิ่นธูปหอม เยี่ยซือเจวี๋ยพลันรู้สึกง่วงนอนและผล็อยหลับไป

อาการนอนไม่หลับตลอดหลายวันที่ผ่านมานั้นได้รับการรักษาแล้ว

เพียงชั่วพริบตากลับกลายเป็นวันรุ่งขึ้น มู่ซย่าถูกปลุกโดยเสียงเคาะประตูจากพ่อบ้าน