ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 66

ในขณะที่ภายในใจของมู่ซย่ากำลังลังเล ประตูห้องน้ำก็ถูกเคาะ พร้อมมีเสียงของผู้ช่วยส่งมา “คุณหนูซานซาน เสื้อมาส่งแล้วค่ะ”

เมื่อได้ยินว่าไม่ใช่เยี่ยซือเจวี๋ย มู่ซย่าจึงถอนหายใจยาว เธอแง้มประตูห้องน้ำออกเป็นช่องเล็กๆ ยื่นมือออกไปรับถุงที่อยู่ในมือของผู้ช่วยพร้อมเปลี่ยนชุด

ไม่นานนัก ผู้ช่วยได้ยินเสียง แกร๊ก จากนั้นประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก

ไอร้อนพุ่งออกมาจากทางด้านใน จากนั้นก็มีร่างที่ถูกห่อหุ้มด้วยไอร้อนเดิออกมาอย่างช้าๆ

ชุดที่ผู้ช่วยนำมานั้นเป็นเดรสสายเดี่ยวเปิดไหล่ที่อีกประเดี๋ยวต้องเอาไว้ใช้ถ่ายงานกลางแจ้ง เป็นเดรสสีชมพูม่วงที่เพรียมพร้อมด้วยกลิ่นไอนางฟ้า นี่เป็นชุดที่คัดสีผิวมาก แต่ผิวพรรณของมู่ซย่านั้นขาวจนเรืองแสง ดังนั้นต่อให้เป็นสีนี้เธอก็สามารถใส่ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

บวกกับกระโปรงตัวนี้มีสไตล์ที่เป็นเจ้าหญิงมากๆ มู่ซย่าที่ค่อยๆ ก้าวออกมาจากไอร้อน จึงไม่ต่างไปจากองค์หญิงแห่งแดนสวรรค์ที่งดงามที่สุด

เมื่อมู่ซย่าออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เห็นว่าผู้ช่วยกำลังจ้องมาที่เธออย่างใจจดใจจ่อ ราวกับสติหลุดจากร่าง

เธอจึงหลุดยิ้ม “เป็นอะไรไป”

ผู้ช่วยจึงเพิ่งจะเรียกสติกลับมาได้ เธอส่ายหัวพร้อมพูดยอ “ไม่มีอะไร เพราะคุณสวยเกินไปน่ะ ฉันเลยคิดว่าหนังสือนิทานปิดไม่สนิท จนปล่อยให้เจ้าหญิงหลุดออกมาได้น่ะ”

มู่ซย่ารู้สึกตลกกับคำพูดยอของเธอ “พูดเก่งจริงๆ เลย เวลาไม่เช้าแล้ว พวกเราต้องรีบไปถ่ายงาน”

ผู้ช่วยคิดถึงเยี่ยซือเจวี๋ย จึงรีบพูดกับเธออย่างร้อนร “ไม่ต้องรีบค่ะ คุณดื่มชาขิงถ้วยนี้ก่อนก็ได้”

มู่ซย่ามองไปที่ชาขิงที่ยังคงมีควันลอยอยู่ในมือของผู้ช่วย จึงส่ายหน้าพร้อมกล่าว “ชั่งเถอะ ไปเลยดีกว่า การถ่ายทำที่นั่นเราจะล่าช้าไม่ได้”

เวลานี้เอง ประตูของห้องสูทถูกเปิดออก เสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยดังขึ้น “ไม่ต้องรีบ ฉันคุยเรียบร้อยแล้ว เธอดื่มชาขิงนี่อุ่นร่างกายก่อนดีกว่า”

มู่ซย่าจะปฏิเสธอีก ก็ได้ยินเยี่ยซือเจวี๋ยกล่าว “ปราสาทโบราณนั่นเป็นของเพื่อนฉัน เดี๋ยวเขาจะมาที่นี่ และไม่เก็บเงินพวกเราแม้แต่แดงเดียว”

มู่ซย่าจึงยอมนั่งดื่มชาขิงอย่างนิ่งๆ

ชาขิงร้อนมาก มู่ซย่าค่อยๆ จิบชาขิงทีละคำเล็กๆ จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีสายตาอันเร้าร้อนกำลังจดจ้องมาที่เธอ

เธอหันหน้าด้วยสัญชาตญาณ เห็นเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังจ้องมาที่เธอด้วยสายตาล้ำลึก

หือ

ตอนนี้เพิ่งจะเข้าฤดูใบไม้ร่วง หากไม่โดนน้ำ ก็ไม่ได้หนาวขนาดนั้น

แต่แล้วเยี่ยซือเจวี๋ยกลับพูดเสียงเย็น “ฉันไม่ได้เอาไว้เธอกันหนาว ก่อนที่โฆษณาจะถูกปล่อยตัว ชุดที่ใส่จะถูกเผยแพร่ไม่ได้”

เพราะงั้น......

เขาแค่กำลังปิดกระโปรงให้เธอ?

สีหน้าของมู่ซย่าชะงัก ไม่ได้ปฏิเสธอีก เธอคลุมชุดของเยี่ยซือเจวี๋ยไว้ที่ตัวของเธอด้วยท่าทีที่แข็งทื่อ

นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอเข้าใจผิดเกี่ยวกับท่าทีของเยี่ยซือเจวี๋ยแล้ว เธอสาบานกับตัวเอง เรื่องนี้จะต้องไม่มีรอบที่สามอีกเป็นเด็ดขาด

เมื่อเธอเดินถึงชั้นล่าง เยี่ยซือเจวี๋ยได้ขึ้นรถธุรกิจที่เขาเคยขึ้นก่อนหน้านี้ ส่วนมู่ซย่าก็ขึ้นรถตู้เพื่อเดินทางไปยังปราสาทโบราณพร้อมกับผู้ช่วยของเธอ

ผู้ช่วยเห็นว่ามู่ซย่าสีหน้าไม่ค่อยดีนัก อยากหยอกล้อให้เธออารมณ์ดี จึงกล่าว “คุณหนูซานซาน คุณเยี่ยนี่ดีกับคุณจังเลยนะคะ ทั้งสั่งให้ฉันต้มชาขิงให้คุณ ทั้งถอดชุดคลุมให้คุณใส่ คุณว่า คุณเยี่ยเขาจะคิดอะไรกับคุณหรือเปล่า......”