ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 708

ร่างกายของกู้หว่านหว่านสั่นสะท้าน เธออ้าปาก แต่กลับพบว่าตนเองไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้เลย

“ไปเถอะ” เยี่ยซือเจวี๋ยละสายตาจากกู้หว่านหว่านและหันกลับมามองมู่ซย่า ความเย็นชาภายในดวงตาหายไปในทันทีและน้ำเสียงอ่อนโยนมาก

ท่าทางการปฏิบัติระหว่างทั้งสองคนนั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

กู้หว่านหว่านมองเห็นได้อย่างชัดเจน ขาทั้งสองข้างอ่อนแรง ทรุดตัวนั่งลงบนพื้นและร้องห่มร้องไห้

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพระเจ้าถึงไม่ยุติธรรมเช่นนี้? คนที่เธอชื่นชอบ ทำไมเขากลับไปชอบคนที่เธอเกลียดชังมากที่สุด?

กู้หว่านหว่านร้องไห้อยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดเธอรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรหาคุณนายกู้

“แม่คะ...ฮือๆๆ เยี่ยซือเจวี๋ยแต่งงานแล้วค่ะ เขาแต่งงานกับคนอื่นแล้ว! เมื่อไรแม่จะมาจิงตูล่ะคะ?”

“อะไรนะ?! เกิดเรื่องขึ้นตั้งแต่เมื่อไร? ทำไมแม่ถึงไม่ได้ยินข่าวอะไรเลย? มีอย่างที่ไหนกัน แต่งงานแล้วแต่ยังให้ลูกสาวของแม่ไปอยู่บ้านของเขาอีก หนูรอก่อนนะ แม่เคลียร์งานในมือเสร็จแล้วจะรีบไปที่นั่นพร้อมกับพ่อของหนูทันที!”

ด้วยคำพูดของแม่กู้ ท้ายที่สุดกู้หว่านหว่านก็รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เธอลุกขึ้นยืนและตอนนี้เธอตัดสินใจไปยังคฤหาสน์ตระกูลเยี่ยเพื่อเก็บสัมภาระ

แต่งงานแล้วจะทำไม?

ปฏิกิริยาของสือซูเจินนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการให้มู่ซย่าแต่งงานเข้าตระกูล ตราบใดที่พ่อแม่ของเธอมาและบีบบังคับเยี่ยซือเจวี๋ย เธอเองก็ยังมีโอกาส!

แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถทำตัวขายหน้าต่อหน้าเยี่ยซือเจวี๋ยได้อีกแล้ว เธอต้องรักษาภาพลักษณ์สง่างามและสูงส่งของเธอ

......

อีกด้านหนึ่ง มู่ซย่าเดินตามเยี่ยซือเจวี๋ยมายังลิฟต์

เมื่อเข้าไปภายในลิฟต์ มู่ซย่าต้องการจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อคลายบรรยากาศแปลกประหลาดนี้ อย่างไรก็ตามเยี่ยซือเจวี๋ยกลับหันมามองเธอพลางเอ่ยถาม “คำพูดเมื่อกี้ของเธอนั้นจริงใจหรือเปล่า?”

“อะไร?” มู่ซย่านิ่งงัน ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองชั่วขณะ

เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยเตือนด้วยเสียงอ่อนโยน “เธอพูดว่าจะมีวันเวลาที่ดีไปพร้อมกับฉัน คลอดลูกชายให้ฉันและเลี้ยงดูลูกสาวด้วยกัน”

ใบหน้าของมู่ซย่าแดงระเรื่ออีกครั้ง

มีมือข้างหนึ่งยื่นเข้ามาด้านใน ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ย

“คุณ คุณชายเยี่ย...” ทั้งสองคนรู้สึกราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรู

ได้ยินเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยด้วยสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ “หล่อนไม่ใช่เพื่อนร่วมเตียงของผม หล่อนคือภรรยาของผม”

ทั้งสองผงะไปชั่วขณะ กลับเห็นว่าเยี่ยซือเจวี๋ยหันหลังกลับและเดินจากไป หลังจากเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็จับมือหญิงสาวอีกครั้ง

ครั้งนี้ประตูลิฟต์ปิดลงและไม่ได้เปิดอีก ราวกับว่าสองคนนั้นกลายเป็นไก่ที่ส่งเสียงร้อง เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นอย่างเมามัน

คำพูดเมื่อสักครู่นี้ของเยี่ยซือเจวี๋ย มู่ซย่าได้ยินอย่างชัดเจน

วินาทีถัดมา มือของเธอถูกเขาจับไว้อีกครั้ง

มู่ซย่าลังเลอยู่ชั่วขณะ เธอไม่ได้สะบัดออกและปล่อยให้เขาจับไว้อย่างนั้น

ซือถูไห่กำลังยืนคอยอยู่ด้านหน้าประตูโรงแรมเห็นว่าทั้งสองคนเดินจูงมือกัน ภายในหัวใจสับสนเป็นอย่างมากว่าจะเข้าไปพูดคุยกับหล่อนดีหรือไม่