ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 146

แม้ว่าโรซาลีจะเป็นคนที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง แต่แมนดี้ก็มีความงามที่เป็นธรรมชาติที่มีเสน่ห์ ผู้หญิงสองคนนั้นนั่งอยู่ที่นั่นด้วยกันเหมือนดอกไม้ที่สวยงาม ช่างเป็นภาพที่น่าพึงพอใจเช่นเดียวกับภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลก

แต่ฮาร์วีย์ที่นั่งอยู่ที่นั่นกลับทำลายภาพที่หายากและงดงามจนหมดสิ้น

ในขณะนั้นทั้งเจคและไวแอตต์มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก

“คุณเป็นแค่ลูกเขยขยะ คุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร? พนักงาน! เกิดอะไรขึ้นกับการประมูลของคุณที่นี่กัน คุณจะปล่อยให้คนที่ไม่มีบัตรเชิญเข้ามาในการประมูลนี้ได้อย่างไร? คุณกำลังทำผิดกฎระเบียบงั้นเหรอ?” เจคตะโกนถาม

“ใช่! บางคนคิดว่าเขาจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับเราหลังจากที่เขากลายเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ แต่สุดท้ายแล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าก็เป็นแค่คนทั่ว ๆ ไป!” ไวแอตต์พูดอย่างเย็นชา

"ใช่! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“บริษัทที่จัดงานนี้ต้องให้คำอธิบายแก่เรา”

“หากมีคนนอกเข้ามาและเข้าร่วมการประมูลนี้ แล้วความพิเศษของการประมุลมันคืออะไร?”

มีคนแสดงความคิดเห็นจำนวนมาก อันที่จริงเป็นเพราะฮาร์วีย์ดูน่ารังเกียจ คนอื่น ๆ จะไม่วุ่นวายกับเขาด้วยซ้ำถ้าเขาไปนั่งที่อื่น แต่ปัญหาหลักในตอนนี้คือเขานั่งอยู่ระหว่างสาวงามทั้งสองและเขาก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย เขามีสิทธิ์อะไร?

ฮาร์วีย์มองไปที่เจคอย่างเย็นชา หลังจากนั้นเขาก็เริ่มหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าของเขาอีกครั้ง

เจคหัวเราะเบา ๆ “คุณกำลังค้นหาบางอย่างในกระเป๋าของคุณ คุณคิดว่าคุณกำลังเล่นมายากลที่นี่อยู่งั้นหรือ? แต่เมื่อกี้คุณกลับไม่เจออะไรเลย แล้วตอนนี้คุณ…” เจคหัวเราะเสียงดัง แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็หยุดหัวเราะ

ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์ไม่มีบัตรเชิญอยุ่กับเขา แต่หลังจากที่เขาออกไป อีวอนน์ก็ยัดมันไว้ในเสื้อคลุมของเขา

ในขณะนั้นฮาร์วีย์ถือบัตรเชิญและโยนลงไปตรงที่ใบหน้าของเจค จากนั้นเขาก็พูดว่า “ตอนนี้คุณช่วยปิดปากที่น่ารังเกียจของคุณสักทีได้ไหม”

“คุณ…” เจคโกรธมาก “อย่าคิดว่าคุณจะเข้ามาที่นี่ได้หลังจากที่คุณได้บัตรเชิญปลอมจากใครสักคน… พนักงาน! ไม่มีแม้แต่ชื่อของผู้เชิญหรือผู้รับเชิญในใบนี้ นี่เป็นของปลอมใช่ไหม?”

ในขณะนั้นพนักงานคนหนึ่งซึ่งสวมสูทและรองเท้าหนังคู่หนึ่งรีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขา จากนั้นเขาก็เอาบัตรเชิญมาตรวจสอบ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ส่งคืนให้ฮาร์วีย์ด้วยความเคารพและอธิบายว่า “แม้ว่าจะไม่มีชื่อของผู้เชิญหรือผู้ได้รับเชิญในบัตรเชิญนี้ แต่ผมรับรองว่านี่คือของจริง นอกจากนี้ตามกฎของเราที่นี่เราต้องอนุญาตให้คนที่ได้รับบัตรเชิญเข้าร่วมได้ไม่ว่าเขาจะได้มันมาจากใครก็ตาม”

“มิสไนส์เวลล์ทำไมเราไม่เปลี่ยนที่นั่งล่ะ มันค่อนข้างโชคร้ายที่ได้นั่งใกล้ ๆ กับคน ๆ นั้น” ไวแอตต์มองไปที่โรซาลีและพูดด้วยน้ำเสียงที่เอาใจ

‘บ้าที่สุด! ลูกเขยคนนี้ไร้ยางอายจริง ๆ เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนและเขาก็นั่งที่นั่นอย่างไม่สนใจใยดีอะไร’ ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่นั้นมีคนพลุกพล่านเขาคงจะลงมือจัดการกับฮาร์วีย์ไปแล้ว

โรซาลีไม่ได้ตอบรับคำแนะนำของเขา เธอมองไปที่ฮาร์วีย์และตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่จำเป็น ฉันจะนั่งที่นี่”

เธอไม่ได้รับความประทับใจจากฮาร์วีย์มากนัก สำหรับคนที่เกี่ยวข้องกับของเก่าเช่นพวกเขาตระหนักดีว่าโชคมีบทบาทสำคัญมากกว่าความสามารถในการแยกแยะสิ่งที่ดีออกจากสิ่งที่ไม่ดี หากลูกเขยอย่างเขาคนนั้นหยิบบัตรเชิญมาได้ด้วยความโชคดี เธอก็ต้องสนใจเขาบ้าง บางทีเขาอาจจะมองหาบางสิ่งบางอย่างหลังจากนี้และเธอสามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นเพื่อเลือกสิ่งที่มีค่าในงานนี้ได้

ไวแอตต์ไม่ได้รับรู้เกี่ยวกับความคิดของโรซาลีเลย เขาทำได้เพียงแค่นั่งลงในที่นั่งของตัวเองแม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจก็ตาม

แต่ในตอนนั้นเจคโกรธมาก เซซิเลียนั่งอยู่ระหว่างเขาและแมนดี้ เขาใช้ความพยายามอย่างมากที่จะเชิญแมนดี้มา แต่สุดท้ายแล้วลูกเขยคนนั้นก็เป็นคนที่ฉกฉวยโอกาสของเขาไป...

เพียงแค่คิดถึงเรื่องนั้นเจคก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างมาก