ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 147

ทันใดนั้นเจคก็ส่งข้อความหาเซซิเลีย

เซซิเลียเหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะทำอะไรไม่ถูก แต่เธอก็ยืนขึ้น จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “แมนดี้อย่านั่งกับขยะไร้ค่านี้เลย เกรงว่าเธอจะติดเสนียดความจนและโชคร้ายจากเขา วันนี้เธอต้องโชคดี มาเปลี่ยนที่นั่งกับฉันสิ หลังจากนี้มิสเตอร์เซอร์เรย์จะพาเธอไปทำความรู้จักกับผู้บริหารระดับสูงของยอร์ก เอ็นเทอรไพรส์”

แมนดี้ตอบกลับโดยไม่ลังเลเลยว่า “ลืมมันไปเถอะ ฉันจะนั่งตรงนี่”

ในขณะนั้นแมนดี้อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ แต่น่าแปลกที่เธอพบว่าตัวเองรู้สึกสบายใจและสงบขึ้นเมื่อนั่งอยู่ที่นั่นกับฮาร์วีย์มากกว่าเมื่อเทียบกับตอนที่เธอนั่งข้างเจค

ความรู้สึกสบายใจแบบนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความร่ำรวยเลย มันเป็นความรู้สึกเหมือนได้กลับไปบ้านของตัวเองและตอนนี้เธอเหมือนได้นอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ของตัวเอง

แมนดี้ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนั้นได้ว่ามันมาจากไหนหรือเกิดขึ้นได้ แต่ในขณะนั้นเธอยังคงปฏิเสธเซซิเลียออกไป

เซซิเลียโกรธมากจึงระบายลงด้วยการกระทืบเท้าแรง ๆ อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถทำอะไรได้มากนักและพยายามที่จะไม่แสดงอาการเคืองโกรธของเธอ เธอจึงนั่งลงและจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเคร่งเครียด จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณก็เป็นแค่ขยะไร้ค่า ฉันขอเตือนคุณอีกครั้ง อย่าทำให้ช่วงเวลาดี ๆ ของแมนดี้ต้องเสียไปเพราะคุณ คุณต้องมีสติในตัวเอง ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบังคับให้มันเป็นของคุณทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้เกิดเพื่อคุณ ไม่มีความสุขใดได้มาจากการบังคับ!”

ฮาร์วีย์ยิ้ม “ผมดูเหมือนว่าผมสนใจงั้นเหรอว่ามันน่าพอใจหรือไม่ ผมจะทำตามวิธีของผมเอง! ได้โปรดคุณอย่าทำตัวเข้ามายุ่งวุ่นวายและยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่นได้ไหม เรื่องของผมและภรรยาเกี่ยวอะไรกับคุณงั้นเหรอ? ผมเป็นสามีของแมนดี้หรือคุณกันแน่? ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ !"

เมื่อได้ยินฮาร์วีย์และเซซิเลียทะเลาะกันแมนดี้ก็หน้ามุ่ยและพูดว่า “ทั้งคู่ช่วยหยุดทะเลาะกันได้ไหม? เซซิเลียการแต่งงานของฉันเกี่ยวข้องกับฉันเท่านั้น ฉันคิดแล้ว จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการหย่า…”

หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น สีหน้าของเซซิเลียก็เปลี่ยนไป เจคซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาก็มีสีหน้าบูดบึ้งเช่นกัน

ถ้าแมนดี้ไม่หย่าร้างนั่นหมายความว่าเขาก็ไม่มีโอกาสใช่ไหม?

“ฮาร์วีย์ คุณ…คืนนี้คุณจะกลับบ้านไหม” แมนดี้ไม่สนใจคนอื่น แต่ถามออกไปด้วยความลังเล

ฮาร์วีย์ครุ่นคิดเรื่องนั้นอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “แน่นอน คืนนี้ให้ผมไปขับรถพาคุณกลับบ้านนะ”

แมนดี้ดูมีความสุขมาก แต่ในทางกลับกันเซซิเลียก็หัวเราะอย่างเย็นชาในทันที “คุณต้องการส่งแมนดี้กลับบ้านงั้นหรือ? คุณรู้หรือไม่ว่าเสื้อผ้าของแมนดี้มีราคาเท่าไร? คุณคิดจะให้เธอเดินกลับบ้านกับคุณงั้นหรือ?”

“วันนี้เรามากับมิสเตอร์เซอร์เรย์ เราต้องกลับบ้านไปพร้อมกับรถของเขาด้วย ฉันพูดถูกใช่ไหมคะมิสเตอร์เซอร์เรย์” เซซิเลียขยิบตาให้เจค

เจคหัวเราะและพูดว่า “นั่นคือเรื่องจริงมิสซิมเมอร์ ผมยังอยากจะพาคุณไปทำความรู้จักกับผู้บริหารระดับสูงของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หลังจากการประมูลสิ้นสุดลง อย่าโทษผมละกันถ้าคุณพลาดโอกาสนี้ คุณรู้ไหมว่าท่านประธานคนใหม่ของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์เป็นบุคคลลึกลับที่เก็บตัว หากไม่ใช่เพราะผม มันเป็นเรื่องยากที่คุณจะได้พบกับเขา”

“คุณหัวเราะอะไรกันเนี่ย” เจคพูดอย่างโกรธ ๆ

เซซิเลียปิดปากและพูดว่า “มิสเตอร์เซอร์เรย์ โปรดอย่าถือสาฉันเลย ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนยอดเยี่ยมมากจริง ๆ ฉันได้ยินมาจากแซ็คและได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำงานเป็นคนทำความสะอาดที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพส์” จากนั้นเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะคำราม

“ไม่เคยคิดเลยว่าคุณมีความสามารถเช่นนี้” เจคยิ้มเยาะเย้ย

ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ผมทำงานอยู่ที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แต่ผมไม่ใช่คนทำความสะอาด”

“แล้วคุณทำงานอะไรที่นั่น? อย่าบอกนะว่าคุณเป็นท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ มันเรื่งบ้าอะไรกัน?” เจคหัวเราะอย่างเยือกเย็น

“หมายความว่าคุณไม่รู้จักท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ใช่หรือไม่” ฮาร์วีย์ถาม

“แน่นอน ฉันไม่รู้จักเขา…คุณ…” เจคพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขารู้ตัวเขาก็รู้สึกโกรธแค้นอย่างสุดซึ้งเพราะความอัปยศอดสู ‘ลูกเขยคนนี้กล้าหลอกฉันได้ยังไง?!’