ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 393

ทุกคนดูมึนงงเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของฮา์วีย์

มันปรากฏเป็นชื่อ “แก่ แต่ไม่ซื่อสัตย์” บนหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์

เจนเซ่นหัวเราะ

“นายคิดว่าการโทรออกไปมั่ว ๆ จะพิสูจน์ได้ว่านายกำลังโทรหาผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง งั้นเหรอ?”

“แน่นอนว่าไม่ได้”

“แล้วทำไมนายถึงยังทำตัวอวดดีอยู่อีกล่ะ?!”

ฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม

“ผมไม่เหมือนคุณ ที่กดโทรหาเบอร์มั่ว ๆ แล้วบอกว่าเป็นผู้อาวุโสอาร์มสตรอง เบอร์ที่ผมโทรออกคือเบอร์ของเขาจริง ๆ ”

ระหว่างที่ฮาร์วีย์กำลังพูดอยู่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเหมือนถูกตักสาย เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ตัดสายเขา

ฮาร์วีย์พูดไม่ออก

‘บ้าอะไรเนี่ย? เขาตัดสายกับฉันงั้นเหรอ?’

เจนเซ่นชะงักแต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมา

“คุณบอกว่าเป็นเบอร์ของอาวุโสอาร์มสตรองจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงกดตัดสายคุณล่ะ? อย่าบอกนะว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองอารมณ์ไม่ดีแล้วตัดสาย!”

“ดูเวลาของเราตอนนี้สิ! ที่นี่เวลา 9 โมงเช้า แต่เป็นเวลา 5 ทุ่มที่ออสเตรเลีย ผู้อาวุโสอาร์มสตรองควรพักผ่อนอยู่!”

“อย่าบอกนะว่าเบอร์นั้นเป็นเบอร์ปลอม!”

“ถึงมันจะเป็นเบอร์เขาจริง ก็ไม่มีทางที่เขาจะรับสาย!”

“ฮาร์วีย์ ฉันบอกอะไรนะ ในเมื่อนายไม่ได้มาจากสายวิชาด้านการแพทย์และไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ งั้นก็ควรหยุดพูดจาเหลวไหลซะ!”

“สำหรับเหตุการณ์วันนี้ แม้ว่าอาจารย์ของฉันอยากให้คุณขอโทษประกาศผ่านสื่อหนังสือพิมพ์ แต่ฉันจะทำเป็นปิดหูปิดตาทุกอย่าง!”

“แต่ต่อจากนี้ไป งานสัมมนาทางการแพทย์ของฉันจะไม่ต้อนรับนาย! รบกวนออกไปจากที่นี่ซะ!”

“ได้ยินแล้วใช่ไหม?!”

หลายคนชี้ไปที่ฮาร์วีย์

“ฮาร์วีย์! ระวังปากไว้บ้างก็ดี!”

“ฉันดีกับนาย! ฉันพยายามช่วยนายไม่ให้ต้องรับผิดชอบจากการกระทำของตัวเองไปมากกว่านี้ เพียงเพราะว่าเอลล่ารุ่นน้องของฉัน ฉันช่วยรักษาหน้าตาของเอลล่าเท่านั้น! นายกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้อีก! นายยังไม่รู้ตัวอีกหรือไงว่าทำอะไร! นายมีมารยาทบ้างหรือเปล่า?!”

“ฉันพยายามจะทำให้เรื่องทุกอย่างมันจบลงด้วยดี! แต่นายกลับทำให้เรื่องมันดูแย่ลง! ถึงขนาดนี้แล้ว นายไม่ควรที่ลงโฆษณาในหน้าหนังสือพิมพ์เท่านั้นแล้วล่ะ!”

“เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะให้นายชดใช้ที่ทำให้ชื่อเสียงของฉันเสื่อมเสีย! นายจะชดใช้ได้ไหม? ดูจากท่าทางของนายแล้ว ฉันคิดว่านายคงชดใช้ไม่ได้!”

ในเวลาเดียวกัน ทุกคนชี้นิ้วไปที่ฮาร์วีย์ และด่าประณามเขา

“เด็กคนนี้ไร้การศึกษา! เขาทำตัวน่าอายเพียงเพื่อทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจเท่านั้น!”

“ไม่มีมารยาท! คนแบบนี้สามารถเข้าร่วมกิจกรรมพิเศษของเราได้ยังไง?”

“ผมบอกคุณแล้ว ผอ.คาร์ลสัน ไม่ควรปล่อยเขาไปง่าย ๆ แบบนั้น คนแบบนี้ควรได้รับบทเรียน…”

“...”

ในจังหวะนั้น โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น บนหน้าจอปรากฏคำสายเรียกเข้าวิดีโอคอล