ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 394

หน้าจอแสดงชื่อ “แก่ แต่ไม่ซื่อสัตย์” อีกครั้ง เป็นชื่อที่ฮาร์วีย์ตั้งขึ้น

ฮาร์วีย์รับสายในโหมดวิดีโอคอลทันที ชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนหน้าจอ เขาดูค่อนข้างผอม แต่ยังดูสง่าสมกับเป็นคนฉลาดหลักแหลมเต็มไปด้วยความรู้มากมาย

เขาคงเพิ่งตื่นนอน เพราะเขายังสวมชุดนอนอยู่เลย ถึงอย่างนั้นเขาก็ให้ความรู้สึกว่าเขาเต็มไปด้วยพลัง

พระเจ้า!

นี่คือ…

ปรมาจารย์แห่งประเทศ H!

เทพเจ้าแห่งวงการแพทย์!

ออสการ์ อาร์มสตรอง!

ผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง!

ทุกคนสูดหายใยเข้าลึก ๆ หลังจากดูหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์

“นี่… คือผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองจริง ๆ ฉันจำได้ว่าเขามีไฝที่หน้าผาก ต้องเป็นเขาจริงแน่นอน...” ใครบางคนในฝูงชนพูดออกมา แต่ในจังหวะนั้นเองมันเสียงดังราวกับฟ้าฟาด

ทุกต่างตกใจ

คนที่ไม่มีใครรู้จักหัวนอนปลายเท้าจะสามารถติดต่อกับผู้อาวุโสอาร์มสตรองได้ยังไง?

สายตาของพวกเขาพร่ามัวอยู่หรือเปล่า?

บางคนถึงขั้นตบหน้าตัวเองเพื่อพิสูจน์ดูว่าพวกเขากำลังฝันอยู่หรือไม่ ความเจ็บปวดที่พวกเขาได้รับจากการตบหน้าตัวเองทำให้พวกเขามั่นใจว่าไม่ได้ฝันไป

เจนเซ่นนิ่งค้างเหมือนถูกแช่แข็งไปทันที ใบหน้าของเขาดูเหมือนเขาอมขี้ น่าขยะแขยงจริง ๆ

เกรกอรี่ไม่ได้สังเกตการแสดงออกของเจนเซ่น และเดินขึ้นไปดูหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ทันที

“ผู้อาวุโสอาร์มสตรอง นี่ผมเอง เกรกอรี่ คุณจำผมได้ไหม?”

ผู้อาวุโสอาร์มสตรองอีกด้านหนึ่งของการสนทนาทางวิดีโอมองเกรกอรี่อย่างพิจารณาและคิดอยู่นาน

“ผมรู้จักคุณ ผมจำได้เมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้วตอนที่ผมเรียน มหาวิทยาลัยการแพทย์แห่งประเทศ H คุณมาเรียนกับผมบางวิชาและถามคำถามน้อยมาก! มันเป็นช่วงชีวิตที่รุ่งโรจน์ของคุณ คุณเก่งและฉลาดมากด้วย!”

ผู้อาวุโสอาร์มสตรองกำลังพูดคุยเหมือนว่าได้เจอกับเพื่อนเก่า

เกรกอรี่พูดอย่างสุภาพว่า “ไม่ ไม่ ผมจะเทียบกับคุณได้ยังไง? คุณคือผู้อาวุโสด้านการแพทย์ตัวจริง!”

ฮาร์วีย์พูดไม่ออก

“ผู้เฒ่า หลานสาวของคุณอายุแค่สิบขวบ! แม้ว่าคุณไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าตาอะไร แต่ผมก็ยังมีศักดิ์ศรีที่จะต้องปกป้อง คุณรู้ใช่ไหม?!”

“ฮอลลี่ตัวน้อยของฉันอายุสิบห้าแล้ว หลังจากนี้เธอสามารถแต่งงานกับใครซักคนได้แล้ว ถึงเวลาที่นายจะต้องพิจารณาอีกครั้งไหม?”

“ผู้เฒ่า ถ้ายังพูดเรื่องนี้อยู่อีก ผมจะวางสายแล้วนะ”

ใบหน้าของฮาร์วีย์มืดลงราวกับกลางคืน

‘ทุกคนมองอยู่ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาคิดว่าฉันเป็นคนวิปริต?’

ในความเป็นจริง ทุกคนมองฮาร์วีย์ราวกับเห็นผี

‘หลานเขยงั้นเหรอ…’

‘ผู้อาวุโสอาร์มสตรองยอมรับเขา?!’

‘ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้! เขาเหมาะสมงั้นหรือ! เกิดอะไรขึ้น?!’