ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 130

พอค่ำ ณัชชาก็ไปตามนัด เมื่อเข้าไปในร้านอาหารที่นัดกันไว้

ซาร่าก็หันไปมองผู้เป็นพ่อแล้วส่ายหน้า จอห์นผู้เป็นพ่อจึงเอ่ยถามขึ้น

" ท่านประธานเตชินไม่มาด้วยเหรอครับ "

ณัชชายิ้มแล้วเอ่ยตอบไปว่า

" ต้องขออภัยด้วยค่ะ พอดีท่านประธานติดธุระสำคัญไม่อาจมาพบคุณจอห์นด้วยตนเองได้

จึงส่งดิฉันมาแทนค่ะ "

จอห์นจ้องหน้าณัชชาอย่างไม่กะพริบตะลึงในรอยยิ้มที่มีเสน่ห์น่าดึงดูดของเธอ

" คุณคือคุณณัชชาที่เป็นรองประธานบริษัท? "

จอห์นเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจไม่คิดว่าเธอจะสวยและดูเด็กขนาดนี้ ณัชชายิ้มแล้วตอบว่า

" ใช่ค่ะ ฉันเอง ฉันดีใจมากที่คุณจอห์นสนใจโครงการของเรา

ดังนั้นที่ฉันมาวันนี้ ฉันอยากจะพรีเซนต์ให้คุณจอห์น

ได้รู้จักกับโครงการของเราให้มากยิ่งขึ้นก่อนจะตัดสินใจซื้อค่ะ "

จอห์นจ้องหน้าณัชชาที่พูดภาษาของเขาอย่างฉะฉาน บุคลิกหน้าตา เต็มไปด้วยความมั่นใจ

ไม่มีการตื้อหรือเอาใจลูกค้าเลยแต่กลับถ่อมตัววางตัวให้เป็นเพียงตัวเลือกหนึ่ง

โดยไม่สนใจว่าจะถูกเลือกหรือเปล่า ท่าทางแบบนี้ของณัชชา

เขาสนใจมากและอยากจะรู้แล้วว่ารูปแบบโครงการจะน่าสนใจเหมือนณัชชาหรือเปล่า

จอห์นเป็นหนุ่มลาตินหน้าตาหล่อเหลา

อายุ43 สูง 185 เซนติเมตร

ยังไม่แต่งงาน แต่มีภรรยานอกสมรสที่เกิดจากความผิดพลาดสมัยวัยรุ่น จนมีลูกสาวด้วยกันคือ ซาร่า

เดิมทีเขาไม่ได้อยากจะมาเมืองไทยเลย

แต่ลูกสาวไปขอร้องให้เขามาเป็นเพื่อน

เพื่อมาคุยเรื่องโครงการที่ลูกสาวเขาสนใจ

จึงจำเป็นต้องมา แต่ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับรองประธานที่ทั้งสวยและดูมั่นใจแฝงความเย่อหยิ่งในตัวอย่างณัชชา

ตอนนี้เขาสนใจทั้งณัชชาและโครงการเข้าแล้ว

ณัชชาเริ่มพรีเซนต์โครงการของตัวเองให้เขาฟัง

แต่เขากลับไม่ได้สนใจ ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดเลยเอาแต่จ้องหน้าณัชชา คล้ายว่าฟังแต่จับใจความอะไรไม่ได้เลย

ส่วนณัชชาก็พรีเซนต์ไปตามหน้าที่ นำเสนอให้อีกฝ่ายประทับใจในโครงการ ดึงจุดเด่นและความน่าสนใจของโครงการออกมา

พอเธอนำเสนอเสร็จเธอก็มองหน้าจอห์นอย่างรอคำตอบ

แต่จอห์นกลับยิ้มโปรยเสน่ห์ใส่อย่างเจ้าชู้ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบมากที่สุด แล้วจอห์นเอ่ยเพียงว่า

" อืม น่าสนใจทุกอย่างเลย "

ซาร่าได้ยินก็ดีใจ เธอจึงเอ่ยขึ้น

" คุณพ่อของฉันตกลงจะซื้อโครงการของคุณแล้ว ดังนั้นวันที่จะนัดกันทำสัญญาซื้อขาย

ต้องให้ประธานเตชินมาด้วยตนเองนะคะ "

คำพูดของซาร่าชัดเจนว่าเป็นคนเอาแต่ใจ

ณัชชาจึงทำแค่ยิ้มแล้วเอ่ยตอบไปว่า

" ได้ค่ะ ขอบคุณคุณจอห์นกับคุณซาร่ามากนะคะที่สนใจโครงการของเรา ในเมื่อคุยกันเสร็จแล้วงั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะคะ "

เอ่ยจบณัชชาก็ลุกขึ้นยืนโดยไม่รอคำตอบและไม่สนใจว่าจอห์นจะคิดยังไง แล้วเธอก็เดินออกจากห้องVIPของร้านอาหารนั้นไป

โดยมีผู้ช่วยคังเดินประกบข้างกายตามคำสั่งของเตชินเพื่อให้เธอรู้สึกอุ่นใจ

หลังจากที่ณัชชาออกไปแล้ว ซาร่าก็หันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

" พ่อสนใจรองประธานคนนี้เหรอ "

จอห์นยิ้มสายตาทรงเสน่ห์ยังคงจ้องไปยังทางที่แผ่นหลังลับสายตาไป แล้วเอ่ย

" ลูกคิดว่าไงล่ะ เธอเหมาะที่จะเป็นแม่เลี้ยงของลูกมั้ย "

" แต่เธอดูไม่สนใจพ่อเลยนะ "

จอห์นยิ้มอย่างไม่แคร์ว่าณัชชาจะสนใจเขาหรือเปล่า แต่กลับเอ่ยออกมาอย่างนักล่า

" ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธพ่อได้ ขอแค่ลูกบอกว่าเธอคู่ควรที่จะเป็นแม่ของลูกพ่อก็จะจับเธอกลับไปไว้ที่บ้าน "

ถูกหาว่าเจ้าชู้เขาไม่ชอบใจจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาใบหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที

" เธอพูดมากไปแล้วณัชชา แค่นี้นะ "

เอ่ยจบเขาก็กดวางสายไป แต่ในสัญชาตญานความเป็นชาย

ลึกๆเขาก็อยากรู้ว่าซาร่าหญิงสาวที่ณัชชาชมว่าสวยจะสวยจริงหรือเปล่า

จะทำให้เขาลืมพิมได้จริงเหรอ เขาชักอยากจะเจอซาร่าขึ้นมาแล้ว

เขาเปิดดูหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นรูปของพิม

แววตาคมกริบจับจ้องลงบนหน้าจอแล้วเอ่ยขึ้น

" พิมผมขออนุญาตทดสอบใจตัวเองหน่อยนะว่า

ถ้าผมเจอคนอื่นแล้วผมจะสามารถลืมคุณได้มั้ย "

เอ่ยจบเขาก็นอนกอดหมอนข้างที่ทำเป็นรูปของพิมไว้แล้วหลับไป

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาวันนัดทำสัญญาก็มาถึง

เตชินกับณัชชาเดินทางออกนอกประเทศ

พอไปถึงโครงการบ้านที่เขาทำไว้

เขาก็ได้พบกับจอห์นและซาร่า

เขามองไปยังซาร่าที่สวยราวกับตุ๊กตาบาร์บี้อย่างตะลึง

ซาร่าเองก็จ้องเขาตาเป็นมัน ต่างคนต่างจ้องกัน

ณัชชาที่ยืนอยู่ข้างๆจึงเอ่ยกระซิบขึ้น

" จ้องเธอตาเป็นมันเลยนะ งานนี้คุณพิมคงไม่มีที่ยืนในหัวใจพี่แล้ว "

พอได้ยินชื่อพิมเหมือนเขาจะได้สติกลับคืนมา เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าซาร่าไม่สวย

เธอสวยแบบชาวตะวันตก ส่วนพิมสวยแบบเอเชียผิวขาวเนียนละเอียดคนละแบบ

จากนั้นพวกเขาก็ยิ้มทักทายกัน แล้วเริ่มทำการเซ็นสัญญาซื้อขายกัน