ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 134

ซาร่าในวัย 23 ปี มาเชียงใหม่ครั้งแรกก็หลงไหลในเสน่ห์วิถีชีวิตและบรรยากาศของเชียงใหม่เข้า

เธอจึงตัดสินใจอยู่เชียงใหม่ต่อ ส่วนเตชินเมื่อกลับไปถึงกรุงเทพก็โทรไปหานาวิน

นาวินกดรับสายแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างรู้ทัน เพราะพวกเขาทั้งสามต่างรู้ไส้รู้พุงกันดี

" ว่าไง นายโทรมาแบบนี้มีเรื่องอะไรจะขอให้ช่วย "

" อืม นายว่างมั้ยช่วงนี้ "

เตชินเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อโลก นาวินที่อยู่ปลายสายจึงเอ่ยตอบว่า

" ว่าง ทำไม นายจะชวนฉันไปดื่มเหรอ น้ำเสียงนายฟังดูซึมๆ ถูกสาวหักอกมาหรือไง "

นาวินเอ่ยแซวอย่างไม่คิดอะไร เพราะเขารู้ว่าคนอย่างเตชินไม่มีทางอกหักได้อยู่แล้ว แต่เตชินกลับเอ่ยตอบเขาว่า

" ใช่ ฉันอกหักว่ะ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์สนใจใครแล้ว นายช่วยไปเชียงใหม่พาคุณซาร่าเที่ยวแทนฉันที "

ได้ยินดังนั้นนาวินถึงกับอึ้งไป สักพักจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าจะได้ฟังคำพูดแบบนี้จากปากของเตชิน

" นายอย่าบอกนะว่านายอกหักกับคุณพิม

ที่เป็นสาวใช้หน้าใสประจำบ้านของนายน่ะ "

" นายไม่ต้องถามมากแล้ว รีบๆไปหาคุณซาร่าเลยฉันจะเอาเบอร์และที่อยู่เธอส่งให้นายในไลน์ "

เตชินขี้เกียจคุยกับนาวินแล้ว จึงเอ่ยอย่างรำคาญแล้ววางสายไป

" นี่ขนาดบอกว่าตัวเองอกหักนะยังมาห่วงสาวอื่นอยู่ แถมยังลากเราไปเทคแคร์สาวแทนอีก เฮ้อ เตชินนะ เตชิน "

ตอนนี้เตชินอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ

อยู่กับตัวเองสักพัก

ตลอดทางเขาได้แต่หลับตาลงอย่างเงียบๆ

เมื่อถึงบ้านเขาก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไปด้วยสีหน้าซึมๆ

ทางด้านพิมเมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็เปิดดูโทรศัพท์ เป็ดดูเฟสดูไลน์ของตัวเอง

ก็เห็นเมสเซนเจอร์เด้งขึ้นมา เธอจึงเปิดดูจึงรู้ว่าเป็นข้อความจากเตชินเธอจึงพิมพ์ตอบกลับไปว่า

( ขอบคุณที่คิดถึงกันค่ะ แต่ต่อไปไม่ต้องแล้ว เพราะฉันไม่อยากให้เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เราไม่ควรรู้จักกันอีก ลาก่อน )

จากนั้นเธอก็กดส่งข้อความออกไป

วันนี้ตอนที่เห็นคู่ควงของเขา

เธอมองแวบเดียวก็รู้ว่าแฟนใหม่ของเขานั้น

ไม่ธรรมดา

ดังนั้นเธอจะไม่ขอไปข้องเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาอีกที่ผ่านมาเธอเข็ดแล้ว

เพราะมันไม่คุ้มเลยที่จะเอาทั้งชีวิตไปเสี่ยง

เตชินที่นั่งไขว่ห้างบนโซฟาตัวใหญ่อ้าแขนพาดพนักพิงหลับตานึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนของเมสเซนเจอร์ดังขึ้น

สักพักเขาจึงลืมตาขึ้น

แล้วหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะขึ้นมาเปิดอ่านข้อความที่ส่งมาจากพิม

ทันทีที่เห็นเนื้อหาข้อความเขาก็กำโทรศัพท์แน่นด้วยความโมโห

แล้วเขาก็พิมพ์ข้อความส่งไปถามพิมว่า

( คุณต้องการแบบนี้เหรอพิม คุณวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ยว่าจะทำแบบนี้ )

แล้วพิมก็ส่งข้อความตอบกลับมาว่า

( ใช่ ดังนั้นฉันขอยุติในทุกสถานะ

ทุกๆความสัมพันธ์ อย่าติดต่อมาอีก )

จากนั้นเธอก็บล็อกเมสเซนเจอร์ของเตชินและบล็อกทุกช่องทางการติดต่อของเขาไปจนหมด

เตชินจะส่งข้อความไปหาเธอก็ส่งไปไม่ได้อีกทำให้เขาโมโหและหงุดหงิดอย่างมากถึงกับ

เขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งไปเสียงดัง ปัง!

แล้วเอ่ยเสียงกร้าวอย่างโมโหเจือความเจ็บใจ

ในใจปวดร้าวราวถูกมีดกรีด

" โธ่เว้ย! พิม คุณคิดว่าผมรักคุณแล้วคุณจะทำร้ายหัวใจผมยังไงก็ได้อย่างงั้นเหรอ

นึกอยากตัดก็ตัดได้เลยอย่างงั้นเหรอ

คุณไม่คิดว่ามันง่ายไปหน่อยหรือไงพิม "

เตชินทั้งโกรธทั้งเจ็บปวดทรมานหัวใจ

ราวกับหัวใจแตกสลายเป็นชิ้นๆ

แววตาแดงก่ำเต็มไปด้วยแผนการที่หลั่งไหลออกมาจากเซลล์สมอง ถ่ายทอดผ่านแววตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวคู่นั้น

" ผมจะทำให้คุณรู้ว่า คนอย่างผมถ้าผมต้องการอะไรแล้วก็จะต้องเอามาให้ได้

แม้คนอื่นจะบอกว่าเจ้านายเขาไร้หัวใจ

แต่เขารู้ดีว่าสุดท้ายแล้ว

ในหัวใจของเจ้านายเขา มีเพียงคุณพิมคนเดียวเท่านั้น

สองวันต่อมา......

ผู้ช่วยคังมาเคาะประตูห้องของเตชิน จากนั้นเขาก็เดินเข้ามายืนตรงหน้าของเตชินแล้วรายงานเรื่องที่ไปสืบมา

" ที่คุณชายให้ไปสืบสายของเรารายงานมาว่าคุณพิมกู้เงินเรียนครับแต่ดูเหมือนจะไม่พอ

พ่อแม่ของคุณพิมก็เลยไปกู้เงินนอกระบบ

เพิ่มส่งให้คุณพิมเรียนอีกด้วยครับ "

เตชินได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขึ้นแล้วค่อยๆเงยหน้ามองผู้ช่วยคังอย่างเจ้าเล่ห์

แล้วเอ่ยออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงสุขุมอย่างน่าเกรงขาม บุคลิกดูองอาจราวกับราชาผู้เยือกเย็น

" เอาเงินให้เจ้าหนี้แล้วบอกให้เขาสนับสนุนช่วยเหลือครอบครัวคุณพิมให้เต็มที่ "

ผู้ช่วยคังมองหน้าผู้เป็นเจ้านายแล้วเอ่ยขึ้นอย่างกระอักกระอ่วนด้วยสีหน้ากังวล

" เอ่อ...คุณชาย ผมเกรงว่า ถ้าคุณพิมรู้เข้าจะไม่พอใจคุณชายเอานะครับ "

เตชินหมุนเก้าอี้หันออกไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างแววตาคมกริบค่อยๆหรี่ลงแล้วเอ่ย

" หึ! ไม่พอใจแล้วยังไง ใครใช้ให้เธอมาใช้เล่ห์เหลี่ยมกับผม

ผมยอมเชื่อใจเธอสุดท้ายมันก็คือแผนการของเธอ และผมก็ไม่ได้เต็มใจจะปล่อยเธอไปสักหน่อย

แค่จะแสร้งปล่อยแล้วจับกลับมาโดยให้เธอ ยินยอมกลับมาด้วยตนเองอย่างเต็มใจ

แบบนี้คุณคิดว่าไม่ดีหรือไงและในระหว่างนี้

ก็ปล่อยให้เธอใช้ชีวิตอิสระตามที่เธอต้องการ

ผมจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเธออีก "

ได้ยินดังนั้นผู้ช่วยคังก็เอ่ยว่า

" ครับ เข้าใจแล้วครับ ผมจะไปจัดการตามคำสั่งของคุณชายเดี๋ยวนี้ครับ "

เอ่ยจบผู้ช่วยคังก็หันหลังเดินออกไป

เตชินวางมือลงบนโต๊ะแล้วควงปากกาเล่นอย่างใจเย็น