ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 190

เตชินเปิดประตูเดินเข้ามาเห็นฉากที่ป๊อบกำลังจูบณัชชาเขาก็โกรธขึ้นมาทันที

" คุณป๊อบ!! "

เตชินเอ่ยเสียงกร้าวด้วยน้ำเสียงดุดันอย่างไม่พอใจ

เพราะณัชชามีแฟนอยู่แล้วเขาจะยอมให้ป๊อบมาทำให้ณัชชาสับสนไม่ได้

อีกอย่างเขาพอใจในตัวจอห์นมากกว่าป๊อบเขาเชียร์จอห์นเพราะจอห์นไม่เคยสนใจภรรยาเขา

ป๊อบถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากของณัชชาแล้วหันไปเอ่ยยั่วโมโหเตชินว่า

" หือ เรียกชื่อผมมีอะไร แล้วคุณเข้ามาขัดจังหวะผมกับผู้หญิงของผมทำไม ไร้มารยาท "

เตชินจ้องหน้าป๊อบแล้วเอ่ยเสียงเย็นอย่างสะกดกลั้นอารมณ์

" คุณจะไม่ให้เกียรติกันมากเกินไปแล้วนะ "

ป๊อบกลับไม่ใส่ใจหรือรู้สึกเกรงกลัวอะไรเตชินเลย ซ้ำยังเอ่ยยั่วโมโหเตชินทำนองดูหมิ่นเหยียดหยามสตรีเพศอย่างไม่ให้ค่า

" ผมไม่ให้เกียรติคุณตรงไหน เธอกลายเป็นผู้หญิงของผมแล้ว ผมจะทำอะไรกับเธอก็ย่อมได้ เรียกไปเมื่อไหร่ก็ต้องไป ถูกมั้ยคุณเตชิน "

เตชินโกรธจัดเดินเข้ามาแล้วกระชากคอเสื้อของป๊อบให้ลุกขึ้นแล้วเอ่ยตะคอกด้วยความเดือดดาล

" นายแพ้ให้ฉันเรื่องพิม แต่มาลงที่ณัชชา

นายยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่มั้ย ณัชชาเกี่ยวอะไรห๊ะ! "

แล้วเตชินก็กำหมัดแน่นต่อยหน้าป๊อบสุดแรงจนป๊อบล้มลงไปบนพื้น

ป๊อบเอามือไปเช็ดเลือดที่ซึมออกมาตรงมุมปากด้วยความเดือดดาลในใจไม่แพ้เตชินเลย

แล้วเขาก็ลุกขึ้นมาต่อยหน้าเตชินคืนด้วยความเดือดดาลในใจพร้อมกับเอ่ยเสียงกร้าวอย่างดุดัน

" ฉันไม่ได้แพ้นาย แค่ฉันไม่อยากทำตัวเลวเหมือนนาย ถ้าฉันขืนใจพิมเหมือนนาย

นายไม่มีทางได้พิมไปหรอก ในเมื่อเรื่องของพิมมันจบแล้ว

เรื่องในวันนี้คือเรื่องของฉันกับณัชชา

นายอย่าเข้ามายุ่ง! "

จากนั้นป๊อบถีบเตชินออกไปเต็มแรงจนเตชินเซถอนหลังไป

เตชินจะเข้ามาอัดป๊อบอีกแต่ณัชชากลับมาขวางไว้แล้วเอ่ยเสียงกร้าว

" หยุดได้แล้ว ทั้งสองคนนั้นแหละ ถ้าคิดจะมาชำระหนี้แค้นกันเชิญออกไปต่อยกันที่อื่น "

ป๊อบจ้องหน้าณัชชาแล้วเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงโมโหดุดันว่า

" ณัชชาผมขอสั่งคุณไว้เลยนะ เลิกคบกับผู้ชายคนอื่นซะ ถ้าผมยังไม่เบื่อคุณ คุณไม่มีสิทธิ์มีแฟน รอผมเบื่อแล้วผมจะไล่คุณไปเอง "

ป๊อบโกรธจนไม่ยอมควบคุมตัวเองแล้ว

ไม่มีพิมเขาไม่จำเป็นต้องควบคุมตัวเองอีก

ณัชชาได้ยินดังนั้นก็ร้องให้ออกมาด้วยเสียใจและมีความโกรธแค้นป๊อบในใจ

นอกจากป๊อบจะไม่รักเธอแล้ว การกระทำของเขาล้วนทำเพื่อแก้แค้น ใช้ถ้อยคำไม่ให้เกียรติเธอเลย

เธอจ้องหน้าป๊อบน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาไม่หยุดด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแล้วเอ่ยเสียงกร้าวด้วยอารมณ์โกรธจัด

" คุณป๊อบ ฉันไม่คิดว่าคุณจะเลวระยำแบบนี้

คุณพิมโชคดีแล้วที่ไม่ได้เลือกคุณ นี่สินะที่เป็นสันดานที่แท้จริงของคุณ "

ป๊อบได้ยินดังนั้นก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก

จากนั้นเขาก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างร้ายกาจ

แล้วเอ่ยเสียงเย็น

" ผมเลียนแบบพี่ชายของคุณไง เขาขืนใจแฟนผมจนได้เธอไปครอบครอง

ส่วนผมก็เอาน้องสาวเขามาเป็นผู้หญิงของผม

ก็ยุติธรรมดีแล้ว ถือว่าเจ๊ากัน "

ป๊อบเอ่ยอย่างไม่เกรงกลัวและไม่เกรงใจเตชินเลยสักนิดเขาโกรธมากเมื่อได้ยินว่าณัชชามีแฟน

เขาไม่พอใจมากเพราะวันนี้เขาตั้งใจมาคุยเรื่องแต่งงานกับณัชชา

ส่วนเตชินแม้จะรู้สึกผิดและสงสารป๊อบนิดๆที่แย่งพิมไปโดยไม่สนใจวิธีการ

ถ้าเขาไม่บังคับขืนใจพิมคนที่มีโอกาสจะได้แต่งงานกับพิมคือป๊อบไม่ใช่เขาแน่นอนเขาเองก็รู้ดี

แม้จะรู้ว่าที่ป๊อบว่าให้เขานั้นเป็นเรื่องจริง

แต่จะให้เจ๊ากันไปด้วยวิธีนี้ไม่ได้

เขาไม่สามารถทนดูณัชชาถูกกระทำอย่างไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้ได้

เพราะเขาเป็นต้นเหตุของเรื่องไม่ได้เกี่ยวกับณัชชาเลย เขาจึงพยายามสงบสติอารมณ์แล้วเอ่ยเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่ง

" ได้ ผมจะไม่ยุ่งเรื่องของคุณกับณัชชา แต่ตอนนี้คุณกับณัชชายังไม่ได้เป็นอะไรกัน

คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับเธอไม่ให้คบกับคนอื่น

" ใช่ ฉันวางแผนทุกอย่างเอง คุณต้องโทษตัวคุณเองที่คิดไม่ดีกับฉันก่อน

คุณย่ำยีศักดิ์ศรีฉันแล้วทอดทิ้งฉันอย่างไร้หัวใจขอโทษสักคำ รู้สึกผิดสักนิด ก็ไม่มี

ฉันสาธิตวิธีการของคุณผ่านตัวน้องสาวคุณฉันผิดตรงไหน ฉันทำเพื่อให้คุณรู้และเข้าใจว่าฉันรู้สึกยังไงเวลาถูกทิ้ง

ทีนี้หวังว่าคุณคงจะรู้แล้วนะว่าฉันรู้สึกยังไง

หากคุณยังไม่รู้ก็ดูน้องสาวคุณเลยว่ามีสภาพเช่นไร

ฉันและคนในตระกูลฉันอับอายขายหน้ามากกว่าน้องสาวคุณอีก

ตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณรับผิดชอบฉันแล้วแต่ต้องการให้คุณรู้สึกสำนึกได้ก็เท่านั้น

ในเมื่อเรื่องที่คุณทำกับฉัน มันไปเกิดกับคนที่คุณรักและเป็นห่วงที่สุดแล้ว คุณรู้สึกยังไงบ้าง

คุณยังคิดที่จะทำเหมือนผู้หญิงไร้ค่าเป็นที่ระบายความใคร่อยู่หรือเปล่า

คุณกลับไปคิดทบทวนดีๆอีกที แต่คุณจำไว้ว่าเวรกรรมน่ะ มีจริงไม่ต้องรอถึงชาติหน้าค่ะ "

ป๊อบจ้องหน้าณัชชา ในใจเขาก็รู้สึกผิดต่อเธอมาก เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงเที่ยว

เขาเข้าใจในความแค้นของเธอที่มีต่อเขา

เพราะเธอเป็นถึงคุณหนูตระกูลใหญ่

เป็นถึงรองประธานบริษัทย่อมมีอีโก้ มีศักดิ์ศรีสูงกว่าคนทั่วไปแน่นอน

พอถูกกระทำแบบนี้เป็นธรรมดาที่เธอจะทวงความยุติธรรมคืนให้ตัวเอง

โดยใช้วิธีการหว่านพืชเช่นไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น เขาทึ่งในวิธีการของเธอไม่น้อย

แต่ก็รู้สึกรับไม่ได้เช่นกันเพราะฟ้าใสไม่เกี่ยวอะไรเลย

แตกต่างจากเธอที่เป็นคนคอยทำให้เตชินแย่งพิมจากเขาได้สำเร็จ

วิธีที่เธอเอาคืนเขานั้นนับเป็นวิธีการสั่งสอนฝ่ายตรงข้ามได้เจ็บแสบและเห็นผลการกระทำที่ชัดเจน

( คือผู้ทำกรรมดี ย่อมได้รับผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้รับผลชั่ว )

จากนั้นป๊อบก็ผงกหัวเบาๆ เม้มริมฝีปากแน่นแล้วเอ่ยกับณัชชาว่า

" ได้ ผมขอโทษ ต่อไปตระกูลผมกับตระกูลคุณไม่ต้องเกี่ยวข้อง ไม่ต้องรู้จักกันอีก ยกเว้นพิมกับลูก "

ประโยคสุดท้ายเขาเอ่ยพร้อมกับเหลือบมองไปยังเตชินอย่างเย็นชา

เอ่ยจบเขาก็เดินออกจากห้องของณัชชาไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา