ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 189

ณัชชานั่งอยู่ในห้องทำงาน ยิ้มเย้ยขึ้นที่มุมปากพร้อมกับพึมพำในใจอย่างพอใจในแผนการ

[ คิดไม่ดีกับคนอื่นแต่กลับเข้าคนในครอบครัวของตัวเอง แบบนี้เขาเรียกว่าเวรกรรมค่ะ ]

ทางด้านพ่อแม่ของป๊อบก็นัดเจอกับพ่อแม่ของณัชชาในร้านอาหาร

เพื่อพูดคุยตกลงกันในเรื่องที่เป็นข่าว เพื่อแสดงความรับผิดชอบและแสดงออกว่าเกียรติฝ่ายหญิงอย่างจริงใจ

แต่การพูดคุยตกลงกันในครั้งนี้ เหมือนจะไม่ค่อยเป็นผลเท่าไหร่พ่อแม่ของป๊อบออกมาจากร้านด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี

หนึ่งเดือนต่อมา..........

ป้องไปทำงานต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ลืมที่จะเอาเบอร์โทรศัพท์ของณัชชาส่งให้ป๊อบผ่านทางแชท

ป๊อบเปิดอ่านข้อความที่ป้องส่งมาให้โดยในข้อความเขียนว่า

( 093265×××× เบอร์โทรของว่าที่เจ้าสาวพี่ รีบๆเคลียร์กันให้เร็วๆนะ

พ่อกับแม่เครียดกินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว ตอนนี้สังคมโจมตีไปที่พ่อแม่ไม่หยุด

ปิดข่าวก็ปิดไม่มิดปิดไม่ไหวแล้ว เห็นพ่อกับแม่บอกว่าเคยไปขอโทษทางฝั่งพ่อแม่ของณัชชาแล้ว

แต่ทางนั้นไม่รับ เหลือทางเดียวคือพี่ต้องคุยกับคุณณัชชาเพื่อแสดงความรับผิดชอบ )

[ หรือว่าเรื่องราวครั้งนี้จะจบลงด้วยการแต่งงานจริงๆ ครั้งนี้ถือเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตเลย ]

ป๊อบอ่านข้อความจบก็ถึงกับพึมพำตัดพ้อในใจแล้วกดโทรไปหาณัชชาทันที

ณัชชาที่กำลังนั่งทำงานอยู่อย่างเงียบๆ

เมื่อมีสายโทรเข้ามาเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูมองเบอร์แปลกแล้วเอ่ยพึมพำ

" เบอร์ใครกันนะ พวกเบอร์ขยะอีกแล้วแน่เลย "

แล้วเธอก็กดตัดสายไป เพราะไม่ใช่เบอร์คนรู้จัก ป๊อบที่โดนตัดสายสีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที

แล้วโทรไปหาณัชชาอีกหลายครั้ง ณัชชาก็ตัดสายทิ้งทุกครั้งเหมือนเดิม

แต่ป๊อบก็ยังพยายามที่จะโทรต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับบ่นพึมพำอย่างไม่ยอมแพ้

" เล่นตัวเหรอ ได้ จะโทรจนกว่าจะตัดสายไม่ไหวเลย "

ณัชชาเริ่มรำคาญมองไปยังเบอร์ที่โทรเข้ามา

รบกวนไม่หยุด แล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า

" ไอ่โรคจิตที่ไหนเนี่ย น่ารำคาญ "

เอ่ยจบเธอก็บล็อกเบอร์ป๊อบไปเฉยเลย โดยนิสัยเธอจะไม่รับสายเบอร์แปลกที่ไม่ได้ถูกเมมชื่อไว้ในเครื่อง

หากคนที่ต้องการคุยธุระกับเธอจะต้องโทรผ่านผู้ช่วยเท่านั้น

ทางฝั่งป๊อบหลังจากถูกตัดสายก็กดโทรออกไปยังเบอร์ของณัชชาอีกครั้ง

แต่กลับได้ยินเพียงเสียงตู๊ดๆๆๆ ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีและหงุดหงิดใจอย่างมาก

" ณัชชาคุณคิดว่าคุณสวยมาก รวยมากสูงส่งมากนักหรือไง ทำมาเป็นเล่นตัว คงอยากให้ผมไปหาที่บริษัทสินะ "

ป๊อบหงุดหงิดจนคิดเอง เออเอง พูดออกมาตามอารมณ์ ว่าให้ณัชชาไปอีก

ถ้ามีคนเห็นคงจะรู้สึกแปลกกับท่าทางตอนนี้ของเขาไม่น้อย

ส่วนณัชชาเมื่อไม่มีอะไรมากวนใจ เธอก็ก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่ใส่ใจอะไร

ส่วนป๊อบเขาต้องการที่จะเคลียร์กับณัชชาให้จบๆเตรียมแถลงข่าวออกมารับผิดชอบและขอโทษออกสื่อเพราะไม่อยากให้พ่อแม่คิดมาก

เมื่อณัชชาไม่รับสายเขาก็จำเป็นต้องไปพบเธอที่บริษัทแม้จะไม่อยากไปเหยียบบริษัทของเตชินมากๆก็ตาม

เขาลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับกำชับเลขาที่อยู่หน้าห้องว่า

" คุณติดต่อไปยังผู้ช่วยของคุณณัชชารองประธานบริษัทT-Chin บอกว่าผมจะไปหาเธอที่บริษัทตอนนี้ "

" ได้ค่ะ "

จากนั้นป๊อบก็เดินตรงเข้าไปในลิฟต์ลงไปยังลานจอดรถ เมื่อลิฟต์ลงไปถึงประตูลิฟต์ก็เปิดออก

ร่างสูงใหญ่ของป๊อบก็ออกมาจากลิฟต์แล้วเดินไปเปิดประตูรถ

จากนั้นเขาก็เข้าไปนั่งในรถแล้วขับออกไปจากบริษัทมุ่งหน้าไปยังบริษัทของณัชชา

ทางด้านผู้ช่วยสาวของณัชชา เมื่อได้รับสายจากเลขาของป๊อบก็รีบเข้ามารายงานณัชชาในห้องทันที

" คุณณัชชาคะ ทางเลขาของคุณป๊อบโทรมาแจ้งว่า คุณป๊อบกำลังเดินทางมาหาคุณค่ะ "

ณัชชาวางมือจากงานแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ช่วยสาวพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

" แล้วได้บอกมั้ยว่ามาหาฉันเรื่องอะไร "

" ไม่ได้บอกค่ะ "

ชิชาทำหน้าครุ่นคิดสักสักแล้วเอ่ย

" เบอร์ที่โทรมาก่อนหน้านี้คงจะเป็นเบอร์เขาสินะ

อืม... ถ้าเขามาถึงคุณก็เชิญเขาเข้ามาในห้องฉันเลย "

" ได้ค่ะ "

แล้วผู้ช่วยสาวก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องของรองประธานบริษัท

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงป๊อบก็มาถึงบริษัทของณัชชา เขาเข้าไปจอดรถ

แล้วลงจากรถจากนั้นก็เดินเข้าไปในบริษัทโดยมีผู้ช่วยรรินทร์มารอต้อนรับ

" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณณัชชารอคุณอยู่ที่ห้องแล้ว เชิญทางนี้ค่ะ "

ป๊อบไม่เอ่ยอะไรแล้วเขาก็เดินตามผู้ช่วยของ

ณัชชาที่ทำหน้าที่นำทางอย่างเงียบๆ

พอลิฟต์ส่งทั้งสองขึ้นไปถึงชั้นผู้บริหาร ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

ป๊อบกับผู้ช่วยก็ก้าวออกจากลิฟต์แล้วเดินตรงไปยังห้องของณัชชาทันที

" อะไรคือ บ้าๆ ผมเป็นคนปกติไม่ทำเรื่องบ้าๆแน่นอน แต่จะทำเรื่องคืนนั้น รื้อฟื้นความทรงจำให้คุณสักหน่อย

คืนที่คุณสุดแสนจะเร่าร้อนเคลื่อนไหวอยู่บนตัวผมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ช่างเป็นภาพที่ชวนให้คิดถึงเรือนร่างขาวจ๊วบ

เซ็กซี่ไปทุกซอกทุกมุมทุกสัดส่วนของคุณ

จนผมอดใจไม่ไหวอยากจะลองกินคุณสดๆอีกครั้งไม่รู้ว่าจะเผ็ดร้าวใจสู้คืนนั้นได้หรือเปล่า "

ได้ยินดังนั้นณัชชาหน้าแดงหูแดงจนพูดอะไรไม่ออกแยกไม่ออกว่าโกรธหรืออาย อารมณ์ผสมปนเปกันไปหมด

ทำให้ป๊อบแอบอมยิ้มอย่างพอใจที่เห็นณัชชานิ่งเงียบตอบโต้อะไรไม่ออก

[ เวลาเขินแล้วเงียบไม่แผลงฤทธิ์แบบนี้ก็น่าทะนุถนอมเหมือนกันแฮะ ]

ณัชชานิ่งเงียบไปสักพักแล้วนึกถึงจอห์นขึ้นมา เธอจึงฝืนยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วหันไปจ้องหน้าป๊อบพร้อมกับเอ่ย

" เหรอคะ เสียดายจังที่ฉันกลับจำอะไรไม่ได้เลย โชคดีที่แฟนฉันเป็นฝรั่งไม่ถือเรื่องพวกนี้

ฉันเล่าให้เขาฟังหมดแล้วเขารับได้ทุกอย่าง เรื่องในคืนนั้นฉันถือว่า ทานความสุขให้คุณก็แล้วกัน "

ได้ยินดังนั้นป๊อบก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีแล้วเอ่ยเสียงเย็นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

" แฟนฝรั่งอย่างงั้นเหรอ คุณคิดว่ายังจะสามารถมีแฟนได้อยู่อีกเหรอ

คุณกลายเป็นผู้หญิงของผมตั้งแต่คืนนั้นแล้ว

เมื่อไหร่ที่ผมต้องการคุณ คุณจะต้องมาหาผม

ไม่งั้นคลิปวีดีโอที่เป็นฉากร่วมรักที่สุดแสนจะเร่าร้อนของคุณกับผมจะถูกเผยแพร่ทันที

ทีนี้ผมจะคอยดูซิว่าบริษัทของคุณจะรับเรื่องอื้อฉาวของรองประธานสาวไหวมั้ย "

ณัชชาได้ยินดังนั้นก็เดือดดาลทันที เธอยกฝ่ามือขึ้นมาจะตบหน้าป๊อบ

แต่ป๊อบกลับจับมือเธอไว้แล้วจู่โจมเข้าจูบเธออย่างดูดดื่มทันทัน

จากนั้นเขาก็ถอนริมฝีปากออกแล้วเอ่ย

" ผู้หญิงของผมริมฝีปากใช้ได้ทุกคนแต่ไม่มีใครสู้ริมฝีปากคุณได้เลย ของคุณนุ่มเพอร์เฟกต์สุดๆ "

ณัชชาโกรธมากที่ถูกเปรียบเทียบกับผู้หญิงขายบริการที่เขาเคยซื้อ

ความจริงป๊อบไม่เคยจูบใครเลยนอกจากพิมที่เป็นจูบแรกของเขา เขาแค่ต้องการยั่วโมโห

ณัชชาก็เท่านั้น

เอ่ยจบเขาก็จูบเธอซ้ำอีกครั้ง และเพิ่มระดับความดูดดื่มร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

" อือ...อื้ม...อื้อ... "

ณัชชาส่งเสียงอู้อี้ออกมาในลำคอในขณะที่ริมฝีปากนุ่มถูกครอบครองด้วยริมฝีปากของป๊อบ

หลบหลีกยังไงก็หลบหลีกไม่ได้ได้แต่ขัดขืนเท่าที่ทำได้เท่านั้น