ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 194

ทุกคนได้ยินจอห์นเอ่ยเรียกชื่อฟ้าใส สร้างความประหลาดใจให้ทุกคนอย่างมาก

โดยเฉพาะซาร่า เธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอตกใจจนเก็บอาการไม่อยู่แบบนี้มาก่อน

[ ทำไมคุณพ่อดูคล้ายผู้ชายแอบไปทำผิดแล้วกลัวภรรยาจับได้นะ เธอคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกันกับคุณพ่อ ]

จากนั้นฟ้าใสก็หันไปมองนาวินแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาว่า

" พี่นาวิน พี่จะเลือกกลับไปกับฉันหรืออยู่กับเด็กงี่เง่านี่ "

จอห์นได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป ไม่คิดว่าชู้ของนาวินจะเป็นผู้หญิงของเขา

นาวินมองหน้าซาร่าอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยตอบฟ้าใสว่า

" ผมจะกลับไปอยู่กับคุณที่เมืองไทย ที่นี่ มันไม่เหมาะกับผม ผมจะไม่ขออยู่ให้วุ่นวายใจอีกแล้ว "

เอ่ยจบนาวินก็จับข้อมือฟ้าใสแล้วจูงมือเธอเดินออกไปจากห้องรับแขก

ซาร่าอึ้งไปในใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแทบขาดใจที่ถูกสามีทิ้งแล้วไปกับผู้หญิงคนอื่น

เธอร้องให้โฮออกมาแล้วเอ่ยตะโกนทั้งน้ำตาว่า

" นาวิน คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ทำไมคุณใจร้ายอย่างงี้ นาวิน นาวินฮือๆๆๆ "

จอห์นเห็นลูกสาวร้องใจน้ำตานองหน้า เขารู้สึกไม่พอใจลูกเขยมาก และรับไม่ได้ที่ฟ้าใสจะไปกับนาวิน

[ ไอ้นาวิน แกนี่มันมารหัวใจจริงๆ แกใช้เวทมนตร์อะไรถึงได้ทำให้ผู้หญิงที่ฉันพอใจไปชอบนายกันหมด ฉันจะไม่ยอมให้นายหนีไปพลอดรักกับฟ้าใสเด็ดขาด ]

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยออกคำสั่งกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงดุดันว่า

" จับตัวพวกเขาไว้ อย่าให้พวกเขาได้ก้าวขาออกไปจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว "

" ครับ "

จากนั้นบอดี้การ์ด 4 คน ก็กรูเข้าไปจับตัวนาวินกับฟ้า

ซาร่าเห็นว่าพ่อของเธอกำลังโกรธจัด เธอจึงหยุดร้องให้แล้วหันมาเอ่ยกับผู้เป็นพ่อว่า

" คุณพ่อ อย่าทำอะไรคุณนาวินนะ ซาร่ารักเขา คุณพ่อห้ามทำร้ายเขานะคะ "

จอห์นที่มีสีหน้าเคร่งขรึมจึงเอ่ยอย่างตามใจลูกสาวว่า

" ปล่อยตัวไอ้นาวินไป แล้วกักบริเวณมันสามเดือน ห้ามให้มันได้ออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว "

" ครับ "

บอดี้การ์ดรู้ดีว่ากักบริเวณคนในครอบครัวเจ้านายต้องทำยังไง

จากนั้นจอห์นก็เอ่ยต่อว่า

" ส่วนฟ้าใส นำตัวเธอไปขังไว้ในห้องใต้ดิน

หากผมไม่อนุญาต ห้ามใครเอาอาหารไปให้เธอ "

" รับทราบครับ "

ฟ้าใสไม่คิดว่าจอห์นจะเลือดเย็นขนาดนี้

เธอจ้องหน้าจอห์นด้วยความโกรธแค้นแล้วเอ่ย

" คุณจอห์น ความแค้นระหว่างเรามันจะไม่จบลงง่ายๆแน่ คุณรู้ไว้เลยว่าคุณจะไม่มีวันสมหวังกับคุณณัชชาเด็ดขาด "

จอห์นเดินเข้ามาใกล้ฟ้าใสแล้วจับคางเรียวเล็กของเธอเบาๆ สบตาเธออย่างพิสวาท จากนั้นก็เอ่ยเสียงเบาว่า

" เหรอ แต่ผมกำลังจะแต่งงานกับคุณณัชชาแล้วคุณไม่ต้องอิจฉาเธอนะ เพราะผมจะไม่ทิ้งคุณแล้ว

ผมจะให้คุณเป็นภรรยานอกสมรสที่มีหน้าที่คลอดลูกให้ผม คืนนี้ผมจะไปหาคุณเตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ "

ฟ้าใสจ้องหน้าจอห์นอย่างโกรธแค้นแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างชัดถ้อยชัดคำ ดวงตาจับจ้องคนตรงหน้าอย่างดุดัน

" ฉันเกลียดคุณ ฉันเสียใจ ที่ดันไปรักคนเลวๆแบบคุณ ขอบคุณที่วันนี้ทำให้ฉันตาสว่าง "

จอห์นได้ยินดังนั้นในใจก็สั่นไหวเต้นแรงตุบๆอย่างไม่เป็นจังหวะ

ไม่ใช่อาการตื่นเต้นแต่เป็นอการตื่นกลัว กลัวฟ้าใสจะหมดรักเขาอย่างบอกไม่ถูก

เขาสบตากับฟ้าใสนิ่งๆสักพักใหญ่

โดยพูดอะไรไม่ออก

ฟ้าใสที่โกรธจนเดือดจัดสบตากับเขาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

จากนั้นจอห์นก็เอ่ยกับลูกน้องด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างหงุดหงิดใจว่า

" นำตัวเธอไปขังซะ แล้วออกไปกันให้หมด "

" ครับ "

แล้วบอดี้การ์ดก็แยกย้ายกันนำตัวนาวินกับฟ้าใสออกไป

ซาร่าหันมามองพ่อของตัวเองที่ดูแปลกๆไป

แล้วเธอจึงเอ่ยถามขึ้น

อีกฟากหนึ่งของโลก ป๊อบนั่งทำงานอยู่ในห้องใหญ่บนตึกสูงอย่างเงียบๆ

เขานึกถึงคำพูดของเตชินที่ว่าณัชชากำลังจะแต่งงานกับจอห์น

มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ ทุกครั้งที่นึกถึงใจเขาไม่สงบอย่างมาก

จอห์นที่หลอกน้องสาวเขาแต่งงานแล้วทิ้งให้น้องสาวเขารอเก้อ

สร้างความอับอายเป็นที่ซุบซิบในสังคมทำให้ฟ้าใสเป็นหม้ายขันหมากอย่างน่าสงสาร

แววตาลุ่มลึกของเขาฉายแววคมกริบที่พร้อมจะทิ่มแทงใจคนให้เป็นพรุน

[ ณัชชา จอห์น พวกคุณอย่าหวังว่าจะสมหวังกันแล้วใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขเลย

ผมจะทำให้พวกคุณรู้ว่าพวกคุณเล่นผิดคนแล้ว โดยเฉพาะนาย...จอห์น

นายจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำไว้กับฟ้าใสและครอบครัวของเธอ ]

ป๊อบกำมือแน่นโดยที่ในใจรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก เมื่อนึกถึงวันที่ณัชชาจะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับจอห์น

ในขณะที่ป๊อบกำลังนั่งหน้าเครียดอย่างเคร่งขรึม ณัชชากลับนั่งทานไอติมกับเคอร์ฟิวน้อยกับพิมอย่างมีความสุข

ณัชชาป้อนไอติมให้เคอร์ฟิวน้อยด้วยรอยยิ้มที่อิ่มเอมใจ เคอร์ฟิวน้อยก็อ้าปากทานอย่างมีความสุข

เจ้าเคอร์ฟิวน้อยทานไม่หยุดโดยไม่รู้จักอิ่มเลย ณัชชายิ้มแล้วเอ่ยถามเคอร์ฟิวน้อยว่า

" เคอร์ฟิวสุดหล่อ อร่อยมั้ยครับ "

เคอร์ฟิวน้อยพยักหน้าหงึกๆอย่างน่ารักน่าชัง แล้วอ้าปากรอให้ณัชชาป้อนต่อ

พิมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความเอ็นดูลูกชาย เห็นลูกชายสุดหล่อทานไอติมเกือบจะหมดสองถ้วยแล้วเธอจึงเอ่ยว่า

" เคอร์ฟิวครับ พอแล้วมั้ย ผมทานเยอะไปแล้วนะลูก "

เคอร์ฟิวเองก็เริ่มรู้สึกอิ่มท้องจึงจ้องหน้าหม่ามี๊ของเขาด้วยแววตาสดใสอย่างน่ารักน่าชัง

น่าหมั่นเขี้ยวดูไร้เดียงสาสุดๆแล้วเอ่ยตอบว่า

" ค้าบ "

เคอร์ฟิวน้อยผู้หล่อเหลาน่ารักเริ่มรู้เรื่องและเริ่มพูดได้เป็นคำๆแล้ว

ณัชชามองเคอร์ฟิวน้อยอย่างรักใคร่เอ็นดูเธอยิ้มแล้วเอ่ยอย่างหมั่นเขี้ยวหนุ่มน้อยเคอร์ฟิวสุดหล่อพร้อมกับเอานิ้วไปจับแก้มตุ้ยๆของเคอร์ฟิวน้อย

" งุ้ย...เด็กอะไรทั้งหล่อทั้งน่ารักรู้เรื่องที่สุดเลย หมั่นเขี้ยว "