ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 213

เตชินกลับไปบ้าน หลังจากที่ไม่ได้กลับมาหลายวัน ทันทีที่ขับรถเข้าไปในบ้าน

ความเงียบที่ไม่ปกติทำให้ก็รู้สึกโหวงเหวงในใจแบบแปลกๆ

เขาเข้าไปจอดรถในโรงจอดรถแล้วเปิดประตูลงมา มองเข้าไปยังประตูบ้านที่ปิดสนิทด้วยความสงสัย แล้วเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ

" ทำไมประตูบ้านถึงปิดล่ะ เงียบอย่างกับไม่มีคนอยู่ หรือว่าพิมกับป้าใจออกไปข้างนอก "

แล้วเขาก็เดินไปยืนอยู่หน้าประตู หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปหาพิม

คิ้วของเขาก็ขมวดชิดเข้าหากันทันที เมื่อได้ยินเพียงเสียงจากพนักงานคอลเซ็นเตอร์ที่พูดในสาย

" ขอภัยค่ะ หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถใช้งานได้ในขณะนี้..... "

เขากดวางสายไปอย่างอารมณ์เสียและร้อนรนในใจ

" ทำไม่พิมถึงปิดเครื่อง หรือว่าจะหอบลูกหนีไปอีกแล้ว "

เขานึกถึงคำพูดของพิมที่เคยพูดกับเขาไว้ ว่าถ้าเขานอกใจเธออีกครั้ง เธอจะพาลูกหนีไป

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาโกรธมาก โมโหคนที่เป็นต้นเหตุทำให้พิมหอบลูกหนีไป

เขากำโทรศัพท์ ขบกรามแน่น พึมพำออกมาอย่างเยือกเย็นด้วยแววตาดุดันแข็งกร้าว

" หากภรรยากับลูกผมหนีไปเพราะความเข้าใจผิด ผมจะให้คุณชดใช้เป็นสองเท่า คุณหลิว! "

สิ้นเสียงเขา ก็มีเสียงอีเมลแจ้งเตือนดังขึ้นแสดงให้รู้ว่าว่ามีคนส่งข้อความเข้ามา

เขาเปิดดูอีเมลที่ส่งจากประธานหลิว ในข้อความเขียนว่า

( เตชินแท้จริงแล้วมีคนหลอกใช้ฉันเพื่อแก้แค้นคุณ เพื่อทำให้ภรรยาคุณเข้าใจผิด )

( ใคร )

เขาพิมพ์ข้อความส่งไปถามเธอสั้นๆ เธอจึงพิมพ์ตอบกลับมาว่า

( คุณป๊อบ )

เตชินเห็นดังนั้นก็กดโทรออกไปหาประธานหลิวทันที ทันทีที่เธอรับสายเขาจึงเอ่ยขึ้นเสียงเย็น อย่างหนักแน่นและดุดัน

" พูดมาให้หมด คุณไปรู้จักกับเขาได้ยังไง

พวกคุณสองคนร่วมมือกันทำเรื่องชั่วช้าแบบนี้

ดูเหมือนจะไม่อยากมีชีวิตรกโลกแล้ว "

ประธานหลิวได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตกใจกลัวจนรีบพูดออกมาว่า

" ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นนะเตชิน จริงๆแล้วคุณป๊อบยังตัดใจจากภรรยาคุณไม่ได้

เขายังรักภรรยาคุณอยู่ เขาทำแบบนั้นเพื่อหวังจะได้เป็นที่พึ่งพิงได้อยู่ใกล้ภรรยาคุณ

เขา เขาไม่เคยรักคุณณัชชาเลย คนเดียวที่เขารักมาตลอดอย่างไม่ยอมถอดใจ คือภรรยาคุณ

เขาหลอกใช้ฉัน

เมื่อเดือนก่อนเราเจอกันกันในงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของแบรนด์ C

เขาเข้ามาทำความรู้จักและตีสนิทกับฉัน จากนั้นเราก็นัดทานข้าวกันสองสามครั้ง

เขาจึงพูดเรื่องของคุณกับฉันในเมื่อก่อน เขาบอกว่า หากฉันยังรักคุณอยู่

เขาจะช่วยให้ฉันสมหวังและได้อยู่กับคุณโดยใช้ธุรกิจเป็นข้ออ้าง

จากนั้นก็นัดเจอกันที่ร้านอาหาร คุณไม่สงสัยเหรอที่วันนั้น ในร้านไม่มีลูกค้าคนอื่นเลย

เป็นเพราะเขาเหมาร้านอาหารนั้น เขาเป็นคนวางแผนทุกอย่าง ฉันถูกหลอกใช้ เตชิน ฉันถูกเขาหลอกใช้จริงๆ "

ประธานหลิวพูดอย่างตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

" คุณหลิว คุณคิดว่าคุณมาพูดทุกอย่างวันนี้

แล้วผมจะปล่อยบริษัทคุณไปเหรอ คุณฝันไปเถอะ "

เตชินเอ่ยเสียงเย็น แล้วคำรามออกมาเกรี้ยวกราดและบ้าคลั่งผ่านโทรศัพท์ว่า

" ตอนนี้ภรรยากับลูกผมหนีไปแล้ว พวกเขาหนีไปแล้วเพราะแผนชั่วๆของพวกคุณ

วันนี้ผมจะทำให้พวกคุณไม่เหลืออะไรเลย

ผมจะให้พวกคุณชดใช้!!!! "

จู่ๆเธอก็หยุดร้องให้แล้วเงยหน้าขึ้นมาแววตาเคล้าน้ำตาเต็มไปด้วยความแค้นใจ

" ในเมื่อชีวิตก็พังขนาดนี้แล้ว หากจะฆ่าตัวตาย

ก็จะขอตายพร้อมกับความเสียหายอันยิ่งใหญ่

ฉันจะไม่ยอมชิบหายรับผลกรรมคนเดียว

ฉันจะทำให้บริษัทของคนที่หลอกใช้ฉันเป็นเครื่องมือ

เกิดความวุ่นวาย ชิบหายวายวอดไปพร้อมกับความตายของฉันเลย แบบนี้มันถึงจะเรียกว่ายุติธรรม ฮ่าๆๆๆ "

เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องไปขึ้นรถขับออกจากโรงแรมไปยังบริษัทของป๊อบ

เธอขับรถเร็วมาก ซิ่งอย่างไม่คิดชีวิต แซงซ้ายแซงขวารถราคันอื่นที่ขับเลนเดียวกับเธอ

เมื่อไปถึงบริษัทของป๊อบ เธอก็จอดรถลงที่หน้าบริษัท แล้วเปิดประตูลงจากรถแหงนหน้ามองขึ้นไปบนตึกสูงแล้วเอ่ย

" หึ ฉันประธานหลิว จะตายทั้งที จะตายธรรมดาอย่างเงียบๆได้ยังไง

ต้องตายแบบเอิกเกริกเป็นที่สนใจเลื่องลือไปทั่วทั้งประเทศสิ

ถึงจะสมกับเป็นประธานหลิวอย่างฉันหน่อย

และฉันจะทำให้คุณป๊อบจดจำชื่อของฉันไปตลอดชีวิตเลย "

เอ่ยจบเธอก็หยิบแว่นขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินเข้าไปในบริษัท แจ้งกับพนักงานว่า

" ฉันมาคุยธุระกับรองประธานค่ะ "

" เชิญค่ะ "

พนักงานต้อนรับเคยเห็นเธอมาหาประธานป๊อบของพวกเขามาก่อน เลยให้หล่อนเข้าไปอย่างง่ายดาย

ประธานหลิวยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้นบนสุด

แล้วเดินไปยืนบนดาดฟ้าของตึกสูง กดถ่ายรูปของตัวเองแล้วโพสลงโซเชียลพร้อมกับเขียนแคปชั่นว่า

( สูงพอมั้ย พร้อมตายแล้วด้วย โลกมันโหดร้าย ขอตายให้โลกจำ คือตายแบบให้ประธานป๊อบลืมไม่ลง )