ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 93

พิมที่เต้นอยู่เหลือบไปเห็นเตชิน เธอมองเขาแค่แวบเดียวแล้วไม่สนใจเขาอีก

ป๊อบหันไปตามสายตาของพิม ก็เห็นเตชินยืนอึ้งมองดูพิมที่กำลังเต้น

แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร แล้วเขาก็หันกลับมาดูพิมกับนักเรียนที่กำลังซ้อมเต้นต่อ จากนั้นก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากเบาๆ

พอการซ้อมจบลง แม่บ้านก็ถือน้ำเย็นๆมาให้พิม

พิมหยิบน้ำขึ้นมาแจกนักเรียน คนละขวดๆ

เทเท่เปิดน้ำขึ้นมาดื่มทันทีด้วยความกระหาย

พิมหันไปมองเขาแล้วเอ่ย

" เดี๋ยวก็สำลักน้ำเอาหรอก ค่อยๆดื่มก็ได้ไม่มีใครแย่งหรอก "

จากนั้นเธอก็หยิบน้ำขึ้นมาอีกสองขวด เป็นของเธอหนึ่งขวด อีกขวดเธอเอาไปให้ป๊อบที่นั่งรอเธออยู่

พอไปถึงตรงหน้าป๊อบ เธอก็ยื่นน้ำไปให้เขาทันที

ป๊อบกำลังจะยื่นมือออกไปรับน้ำจากมือของพิม

เตชินก็โผล่มา

คว้าน้ำจากมือพิมแล้วเปิดฝาดื่มอย่างรวดเร็วอย่างหน้าตาเฉย

มือของป๊อบค้างอยู่กลางอากาศ แล้วหันไปมองเตชินที่กำลังดื่มน้ำอย่างเงียบๆ

ส่วนพิมและคนอื่นๆต่างอึ้งอ้าปากค้างกันเป็นแถว แต่อึ้งคนละแบบ

สำหรับพิมเธออึ้งที่ไม่คิดว่าเตชินจะทำนิสัยเสียมารยาทแบบนี้

แต่คนอื่นอึ้งเพราะตรงหน้าครูพิมปรากฏหนุ่มหล่อระดับพระเอกซีรี่ส์ถึงสองคน

จากนั้นพิมก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นสีหน้าดูเย็นชาและมองไปยังเตชินด้วยสายตาดุๆ

" คุณเตชิน คุณมาทำนิสัยเสียแบบนี้ได้ยังไง คุณอยากดื่มน้ำทำไมไม่ไปหยิบเอาเอง เสียมารยาทที่สุด "

เตชินที่กำลังดื่มน้ำอยู่ก็ถอนริมฝีปากห่างออกจากปากขวดน้ำ

แล้วเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับเอ่ยอย่างไม่แยแสทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

" ผมเสียมารยาทเหรอ เสียมารยาทตรงไหนคุณลองบอกผมสิ "

" คุณแย่งน้ำจากมือฉัน แย่งน้ำของคุณป๊อบ

นี่ยังไม่เรียกว่าเสียมารยาทอีกเหรอ "

พิมเอ่ยเสียงดุอย่างไม่พอใจ

เตชินยกขวดขึ้นมาหมุนดูรอบๆขวด

แล้วเอ่ยอย่างกวนๆ

" ข้างขวดไม่มีชื่อใครเขียนติดไว้นี่ มันจะเป็นของคุณป๊อบได้ยังไง ถ้าจะให้รู้ว่าเป็นของคุณป๊อบคุณควรจะมีชื่อระบุไว้ให้ชัดเจนสิ "

จากนั้นเขาก็ลดเสียงลงพูดเสียงเบาให้ได้ยินเพียงแค่สามคนว่า

" เหมือนอย่างใบทะเบียนสมรส ที่ระบุชัดเจนว่า เตชินเป็นของพิม พิมเป็นของเตชิน แบบนี้ถึงจะเรียกว่าเป็นเจ้าของได้อย่างถูกต้อง "

จากนั้นเขาก็เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงในระดับปกติว่า

" แต่บนขวดน้ำไม่มีชื่อใครติดดังนั้นใครก็สามารถเป็นเจ้าของได้ "

แล้วเขาก็หันไปถามเทเท่กับนักเรียนว่า

" ที่ผมพูดถูกมั้ยครับ "

แม้ทุกคนจะเห็นด้วยกับคำพูดของเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรแล้ว คนหนึ่งก็ครูพิม อีกคนก็ ผอ. สุดหล่อ

จากนั้นพิมก็เอ่ยขึ้นว่า

" ถึงจะไม่มีชื่อติดไว้ แต่คุณก็ไม่ควรแย่งจากมือฉันมั้ย "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็หันมามองพิมแล้วเอ่ย

" พิมคุณจะให้ผมพูดมั้ย ว่าทำไมผมถึงต้องแย่ง "

ป๊อบที่นั่งนิ่งกดอารมณ์โกรธเอาไว้อย่างเงียบๆมาตลอด พอได้ยินเตชินพูดดังนั้น

เขาก็เอ่ยขึ้นอย่างสุขุมด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

" ช่างมันเถอะพิม ผมไม่หิวน้ำหรอก คุณเตชินหิวน้ำก็ให้เขาไป

อย่าให้เรื่องเล็กน้อยแค่นี้มากระทบกับการซ้อมของคุณเลยนะ

ทำใจร่มๆแล้วพักให้หายเหนื่อยดีมั้ย ซ้อมเสร็จผมจะพาคุณกับเพื่อนของคุณไปทานมื้อเย็น "

" ได้ค่ะ "

ตอนนี้ทุกคนดูออกหมดแล้วว่าคุณเตชินเองก็รุกหนัก แสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบพิม

จากนั้นพิมก็เดินกลับเข้าไปหาเทเท่กับนักเรียน

ส่วนเตชินก็นั่งลงข้างๆป๊อบแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเบา

" ถึงพิมจะตอบตกลงคบกับคุณไปแล้ว

ถ้าผมไม่อนุญาต คุณก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ

คุณจะมีสิทธิ์เป็นแค่แฟนในนามของเธอ

ท่าน ผอ. อย่างคุณชายป๊อบจะรับได้เหรอ

ที่จะเป็นได้แค่กิ๊กของภรรยาผม "

เตชินหึงจนสูญเสียความสุขุม ลุ่มลึกที่เคยมี เหมือนกับว่ามีวิธีไหนที่ได้พิมคืนมาเขายินดีทำ

" ผมไม่ได้มีความคิดเหมือนคุณครับ คุณใช้ชีวิตยังไงคุณก็จะมีความคิดแบบนั้น

มันเป็นสิทธิ์ของคุณผมไม่สามารถห้ามได้ แต่ผมเคารพการตัดสินใจของพิมคนเดียว

และพิมไม่ใช่คนที่คิดจะมีกิ๊ก เธอไม่ใช่คนที่คิดจะคบใครพร้อมกับสองคนในเวลาเดียวกัน

คุณบอกว่าเธอเป็นภรรยาของคุณ แต่คุณกลับไม่รู้จักเธอเลย "

ป๊อบเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเย้ยหยันแววตามองเตชินอย่างไม่กะพริบ

ราวกับผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า ทำให้คนอย่างเตชินกลัวได้

เทเท่ยืนอยู่ข้างๆพิมแล้วเอ่ยกระซิบถามเบาๆข้างหูเธอว่า

" พิม คนนี้เหรอ คุณเตชิน "

พิมพยักหน้าให้อย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็เอ่ยต่อว่า

" ได้ครับ "

แล้วป๊อบก็หันไปเอ่ยกับเทเท่อย่างสุขุมว่า

" คุณเทเท่ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ

ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณ คุณ ที่มาช่วยพิมซ้อมเต้นให้กับนักเรียนของเรานะครับ "

" ได้ค่ะ "

เทเท่เอ่ยตอบอย่างเกรงใจ จากนั้นพิมก็เอ่ยกับเทเท่ว่า

" ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน "

แล้วทั้งสองก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในบ้านพักครู

ไม่นานทั้งสองก็เดินออกมาจากบ้านพักด้วยชุดใหม่สีหน้าดูสดชื่น มีชีวิตชีวา แล้วพิมก็เอ่ยขึ้น

" ไปกันเถอะค่ะ "

เตชินไม่พูดไม่จา คว้าข้อมือของพิมมาจับไว้แน่นแล้วเอ่ยเสียงเย็นอย่างเผด็จการ

" ไปกับผม "

สำหรับเขา ตอนนี้ค่ำแล้วไม่จำเป็นต้องเกรงใจหรือไว้หน้าใครต่อหน้าเด็กแล้ว

ป๊อบเองก็ไม่ยอม รีบคว้ามือของพิมเช่นกัน

แล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเย็น

" คุณเตชิน คุณจะพาพิมไปไหน "

" ก็ไปทานข้าวไง คุณก็นั่งรถไปกับคุณเทเท่

ส่วนผมนั่งรถไปกับพิม

สำหรับมื้อนี้ผมเลี้ยงเอง เพราะคุณเทเท่มาช่วยภรรยาผม ผมควรจะเลี้ยงขอบคุณเขาด้วยตัวเอง "

เตชินเอ่ยเสียงเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

" คุณเตชิน! คุณอย่าพูดมั่วๆนะ ภรรยาของคุณ

อยู่กรุงเทพโน้น "

พิมตวาดใส่เตชินเสียงกร้าว เธอไม่ชอบเลยที่เขาตามตอแยไม่เลิก แล้วอ้างสิทธิ์สามีภรรยาแบบนี้ตลอด

เทเท่เห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าควรจะมีคนหยุดไว้ ก่อนที่อารมณ์ของทุกคนจะระเบิดออกมา

เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า

" เราสี่คนไปรถคันเดียวกันเลยค่ะ "

จากนั้นเขาก็ดึงมือพิมจากทั้งสองคน

แล้วเข้าไปนั่งที่เบาะหลังในรถของพิม

สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างสิงโตเจ้าป่า แล้วหมุนตัวเดินไปเปิดประตูรถ ป๊อบเป็นคนขับรถไปที่ร้านอาหาร

บรรยากาศในรถเงียบและอึมครึม

เทเท่นั่งกอดมือพิมไว้แน่นอย่างเงียบๆด้วยความรู้สึกหนาวเย็นที่ใจ