ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 92

เมื่อรู้แบบนี้แล้ว เตชินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาณัชชาทันที

พอณัชชารับสาย เขาก็เอ่ยขึ้นด้วยถ้อยคำสนิทสนมฉันพี่ฉันน้อง

" ณัชชา พี่จะไปหาคุณพิม อาจจะอยู่ที่นั่นสักพัก ระหว่างนี้ น้องช่วยดูแลรตีแทนพี่หน่อยนะ

ยังไงน้องกับรตีก็เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน

ก็ใช้โอกาสนี้ปรับความเข้าใจกันเลย "

ได้ยินดังนั้นณัชชาก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดีมากขึ้นไปอีก แต่ก็ทำได้แค่บ่นพึมพำออกมาในใจ

[ โทรมาพูดจาฉันพี่น้องอย่างเอาอกเอาใจ

ที่ไหนได้แค่จะใช้งานให้ดูแลนังมารร้ายอย่างรตี

แต่ก็ดีถือโอกาสนี้เล่นสงครามประสาทกับนังรตีมันเลย ดูสิว่าคราวนี้ใครจะตอแหลเก่งกว่ากัน ]

แล้วเธอก็เอ่ยขึ้น

" ได้ค่ะ ในเมื่อพี่เตชินคิดได้แล้ว ก็ไปหาคุณพิมเถอะ

พูดคุยปรับความเข้าใจกันให้ได้ ส่วนรตี

พี่ไม่ต้องห่วง ณัชชาจะดูแลให้เอง

เรื่องในอดีตณัชชาลืมไปหมดแล้วไม่ได้โกรธเคืองอะไรเธออีก

พี่สบายใจได้ณัชชาจะดูแลรตีให้ดีที่สุดค่ะ "

เตชินได้ยินดังนั้นก็เผยใบหน้ายิ้มอ่อนอย่างสบายใจแล้วเอ่ย

" ขอบใจนะ "

" ค่ะ "

แล้วรตีก็วางสายไป จากนั้นเธอก็บ่นพึมพำออกมาอย่างอารมณ์เสีย

" จะไปหาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแท้ๆ

แต่กลับมาห่วงภรรยานอกสมรสอย่างนังรตี

ชิ ทำมาเป็นห่วงหน้าพะวงหลัง ขอให้คุณพิมเล่นตัวให้มากๆไม่ยอมคืนดีเลยยิ่งดี เพี้ยนๆๆๆ "

เอ่ยจบเธอก็เดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง แล้วเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงาน เปิดดูอีเมลที่ผู้ช่วยรินทร์ส่งมาให้

แล้วรอยยิ้มร้ายๆออกมาแล้วเอ่ยออกมาเบาๆ

" รตีใจเย็นๆนะ ฉันกำลังเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้เซอร์ไพรส์เธอ รวมถึงคลิปวีดีโอในการซ้อมหลีดปีนั้นด้วย "

สำหรับณัชชาแล้วเธอต้องการทวงความเป็นธรรมให้กับตัวเอง

ที่ถูกเพื่อนและรุ่นพี่กล่าวหาว่าเธอขี้อิจฉา

ใจอำมหิต

เพื่อผู้ชายแล้วสามารถฆ่าคนได้ ทำให้คนอื่นขาหักเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ตอนนั้นเธอไม่มีหลักฐานเพราะเธอวู่วามเอาแต่ใจไม่รู้จักคิดอะไรให้รอบคอบ

เตชินเดินทางไปหาพิม เพื่อปรับความเข้าใจ ความโกรธก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยความใจเย็น

[ ผมจะเลิกกับรตีเพื่อคุณนะพิม ]

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าตัวเองไม่สามารถลังเลได้อีกแล้ว

เพราะพิมใจเด็ดและตัดสินใจเฉียบขาดเหลือเกิน

ทำให้เขาไม่สามารถเก็บเอาไว้ทั้งสองคนได้

เมื่อมาชั่งน้ำหนักความรักความสำคัญในใจแล้ว ชัดเจนว่าเขารักพิมมากกว่า

จึงตัดสินใจมาหาเธออีกครั้งเพื่อขอเริ่มต้นใหม่

ที่โรงเรียน JK เทเท่ขับรถเข้ามาในโรงเรียนตามคำเรียกร้องของเพื่อนสาวให้มาช่วยเธอสอนเด็กเต้น

ส่วนพิมเปลี่ยนจากชุดสูท เป็นชุดวอร์ม วันนี้เธอเชิญเทเท่มาเป็นครูสอนเต้นคู่กับเธอ

เมื่อเห็นเทเท่ลงจากรถ เธอก็โบกมือให้เขาด้วยความดีใจแล้วเอ่ยทักขึ้นเสียงดัง

" เฮ้ เทเท่ทางนี้ๆ "

เทเท่เองก็โบกมือทักทายเธอพร้อมกับยิ้มให้เธอ

จากนั้นก็เดินเข้าไปหาเธอในห้องนาฏศิลป์ที่ติดกระจกบานใหญ่รอบด้าน

ทั้งสองวอร์มร่างกาย จากนั้นก็ซ้อมก่อนหนึ่งรอบก่อนที่เด็กจะมาถึง

ป๊อบเดินมาที่ห้องนาฏศิลป์ เพื่อชวนพิมไปทานข้าวเย็น

แต่เมื่อเห็นเธอกำลังซ้อมเต้นกับเทเท่อย่างตั้งใจและดูมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่

เขาก็ไม่ไปรบกวนหรือขัดจังหวะเธอ เขาเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ดูเธอซ้อมเต้นอย่างเงียบๆ

พิมเห็นเขาแต่ก็ไม่หยุดเต้น เธอแค่ส่งยิ้มทักทายตามมารยาทแล้วใช้สมาธิทั้งหมดให้กับสิ่งที่ทำอยู่

แล้วเด็กก็เริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องนาฏศิลป์ พอพิมเต้นเสร็จ เธอก็เดินมาหาป๊อบแล้วเอ่ยขึ้น

" คุณมาหาพิมมีอะไรหรือเปล่าคะ "

ป๊อบยิ้มอ่อนแล้วเอ่ย

" ผมมาหาแฟนตัวเองก็ต้องมีธุระด้วยเหรอครับ "

พิมยิ้มในหน้าแล้วเอ่ยแบบเขินนิดๆ

" คุณ นี่มันเวลาราชการนะคะ คนอื่นมาได้ยินจะมองเรายังไง ว่ายังไงมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "

" เปล่าหรอกแค่จะมาชวนคุณไปทานข้าวเย็น

แต่ไม่รีบครับรอคุณซ้อมเสร็จค่อยไปก็ได้ "

เธอต้องช่วยฉันคว้าแชมป์ให้ได้ อย่างที่พูด เข้าใจมั้ย "

" เข้าใจค้า(ค่ะ) ครูพิมคนสวย "

จากนั้นเทเท่ก็สะบัดหน้าใส่พิม แล้วเดินเข้าไปหานักเรียนที่กำลังวอร์มร่างกายอยู่ พร้อมกับตบมือเสียงดังแล้วเอ่ย

" เด็กๆ วอร์มร่างกายเสร็จแล้วมาค่ะ

วันนี้ครูจะมาช่วยครูพิมดูไลน์เต้นและจะช่วยครูพิมซ้อมเต้นให้พวกหนู

ขอให้นักเรียนตั้งใจซ้อม ขยัน อดทนแล้วเรา

จะไปคว้าแชมป์ด้วยกัน โอเคมั้ยคะ "

" โอเคค่ะ "

เด็กนักเรียนเอ่ยขึ้นเสียงดังอย่างพร้อมเพรียง

จากนั้นพิมก็หันไปพูดกับป๊อบว่า

" พิมขอตัวไปซ้อมให้เด็กๆก่อนนะคะ "

" ครับ "

แล้วพิมก็เอ่ยกับนักเรียนว่า

" นักเรียน เตรียมพร้อมนะ "

นักเรียนก็เตรียมพร้อมที่จะซ้อมเต้นทันที

แล้วพิมก็เดินไปเปิดเพลง

จากนั้นก็เดินเข้าไปหาเทเท่ที่ยืนรอ แล้วเธอก็ยกมือขึ้นมาไฮไฟฟ์กันกับเขา แล้วมายืนข้างเขาอยู่หน้านักเรียน

พวกเราเริ่มซ้อมเต้นกันอย่างเมามันส์ โดยมีป๊อบนั่งเป็นกองเชียร์คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

เตชินขับรถของพิมเข้ามาในโรงเรียนแล้วไปจอดที่เดิมจากนั้นก็เปิดประตูลงจากรถ

เมื่อได้ยินเสียงจังหวะเพลงมันส์ๆดังในห้อง

นาฏศิลป์ของพิม เขาก็รีบเดินเข้ามาดู

จังหวะที่เขาเห็นพิมกำลังเต้นนั้นทำให้เขาอึ้งและทึ่งมาก เขายืนนิ่งมองดูพิมที่กำลังซ้อมเต้นกับเด็กๆ

ท่าสะบัดผมพลิ้วอย่าน่าหลงไหล การเคลื่อนไหวร่างกายมีความแข็งแรงและลื่นไหลไปตามจังหวะเพลง

ไลน์เต้นชัดเจนมีความอ่อนพลิ้วสวยงามสะกดทุกสายตาให้หยุดหันมอง

[ พิม คุณชอบทำให้ผมเซอร์ไพรส์อยู่เรื่อยเลย จากแม่บ้านตัวเล็กๆไร้เดียงสา กลายมาเป็นครูสาวที่มากความสามารถ คุณช่างน่าทึ่งจริงๆ ]

พิมในสายตาเขาที่ผ่านมา คือ เด็กสาวยากจนหน้าตาสะสวยไร้ค่า ไร้การศึกษา และไม่คู่ควรกับเขา

แต่มาวันนี้เขายิ่งรู้จัก ยิ่งอยากรักษาไว้ ไม่อยากให้หลุดมือ