รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 150

ตระกูลฟู่

รถสีดำมาจอดที่ลานหน้าบ้าน

เมื่อประตูรถเปิดออก ใบหน้าสง่างามที่คุ้นเคยก็โผล่ออกมา

ป้าจางพูดว่า “คุณถัง ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

ถังเฉียนยิ้มและพูดว่า “ป้าจางไม่เจอกันนานเลย ซื่อถิงอยู่บ้านหรือเปล่าคะ?”

ป้าจางพยักหน้า “คุณผู้ชายรออยู่ที่บ้านตั้งแต่ที่เขาได้รับสายคุณเมื่อเช้านี้แล้วค่ะ”

ถังเฉียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

จากนั้นก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งลงจากรถ

"คุณเสิ่น ระวังเท้านะคะ” ถังเฉียนช่วยเธอลงจากรถ

คุณเสิ่นท่านนี้อายุประมาณสามสิบปี เธอมีรูปลักษณ์เป็นผู้ใหญ่ ดูสง่างามทำให้คนที่เห็นรู้สึกเหมือนได้อ่านวรรณกรรม

เธอมองไปที่คฤหาสน์ตรงหน้าเธอ

อารมณ์ภายในจิตใจของเธอไม่สามารถมองเห็นได้จากดวงตา

ป้าจางไม่กล้าถามคำถามเยอะ เธอจึงเดินนำหน้าพวกเธอเข้าไปในห้องรับแขก

เมื่อฟู่ซื่อถิงเห็นพวกเธอเข้ามา เขาก็ลุกขึ้นจากโซฟาทันที

ถังเฉียนโทรหาเขาตอนเช้าและบอกว่าเขาว่าเธอเจอนักเรียนที่ศาสตราจารย์หูบอกว่าสามารถช่วยเขาได้

สายสุดท้ายของศาสตราจารย์หูชิงคือฟู่ซื่อถิง เรื่องนี้ออกข่าวในท้องถิ่นด้วย

ตราบใดที่ใช้เงินและเส้นสายเพียงเล็กน้อย ก็สามารถล้วงข้อมูลการโทรครั้งล่าสุดระหว่างศาสตราจารย์หูชิงกับฟู่ซื่อถิงได้แล้ว

ถังเฉียนตามหาคุณเสิ่นอย่างเต็มที่ เดินทางหลายพันไมล์เพื่อพาเธอไปหาฟู่ซื่อถิง จริง ๆ แล้วเพียงเพราะเธออยากเจอฟู่ซื่อถิง

เกือบห้าปีแล้ว!

ในช่วงหลายปีนับตั้งแต่เธอไปจากฟู่ซื่อถิง เธอก็ไปอยู่ต่างประเทศ

เมื่อได้โอกาสกลับมาหาเขาแล้ว เธอจึงรีบคว้าไว้ทันที

เมื่อมองใบหน้าที่คุ้นเคยของฟู่ซื่อถิง ออร่าที่เย็นชาของเขาดึงดูดเธอเมื่อห้าปีก่อน

ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

แต่สายตาของฟู่ซื่อถิงเหลือบมองหน้าเธอเพียงชั่วครู่เท่านั้น จากนั้นก็มองไปที่เสิ่นหยู

ฟู่ซื่อถิงให้บอดี้การ์ดออกไปส่งเธอ

หลังจากที่เสิ่นหยูออกไปแล้ว ถังเฉียนก็เรียกเขา “ซื่อถิง”

“ถังเฉียน ขอบใจนะ” หลังจากที่ฟู่ซื่อถิงมองเสิ่นหยูอกไป เขาก็หันกลับมาขอบคุณถังเฉียน “ถ้าคุณไม่พาเธอมา ฉันอาจจะต้องใช้เวลาหาเธอนานกว่านั้น”

ศาสตราจารย์หูชิงมีลูกศิษย์เยอะมาก

นอกจากนี้เรซูเม่ของทุกคนก็ดีมากเช่นกัน

“มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำ ซื่อถิง ฉันกลับไปทำงานที่เอสทีกรุ๊ปได้ไหม? สองสามปีที่ผ่านมาฉันไม่ได้อยู่ว่างเลย ฉันเรียนไปเรียนที่ต่างประเทศมาหนึ่งปีและทำงานมามากกว่าสองปีแล้ว…” ถังเฉียนต้องการแสดงให้เห็นว่าเธอเองมีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์ของเอสทีกรุ๊ป

ฟู่ซื่อถิงไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร

ครั้งนี้ถังเฉียนช่วยเขาได้มาก

แม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับคำขอของเธอ แต่เขาก็ตอบตกลง

“ฉันยอมรับคำขอของเธอก็ได้ แต่ถ้าเธอเข้ามาในเอสทีกรุ๊ป ความสัมพันธ์ของเราจะเป็นได้แค่เจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น” เขาพูดเป็นนัยว่าอย่าเข้าใกล้เขามากเกินไป

ถังเฉียนเสียใจ แต่ต้องพยักหน้ารับ

“ซื่อถิง ฉันขอถามหน่อยได้ไหม คุณตามหาหมอให้ใครเหรอ? ฉันไม่ได้ตั้งใจจะถามเรื่องส่วนตัวของคุณ ฉันแค่เป็นห่วงคุณ” ก่อนกลับ ถังเฉียนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง