รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 270

‘พวกเขาทั้งสองเกิดวันเดียวกันเหรอ?’

‘นี่เป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?’

ฉินอันอันจับมือลูกชายแล้วเดินออกไปนอกประตู

ร่างสูงสง่าปรากฏต่อหน้าเธอ

วันนี้ฟู่สือถิงสวมเสื้อคลุมสีดำดูสุขุมและน่าเกรงขาม

ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกเหมือนว่าเขาผอมลง

ฉินอันอันรวบรวมความกล้าและตัดสินใจอวยพรวันเกิดให้เขา

ขณะที่เธอกำลังจะพูด อิ๋นอิ๋นก็กระพือแขนต่อหน้าฟู่สือถิงเหมือนนก จับมือของเขาแล้วพูดเบา ๆ “พี่กินเค้กสิ”

เนื่องจากฉินอันอันยืนอยู่ข้าง ๆ ฟู่สือถิง เธอจึงได้ยินที่อิ๋นอิ๋นพูดชัดเจน

‘พี่?!’

‘อิ๋นอิ๋นเรียกฟู่สือถิงว่าพี่เหรอ?’

ฉินอันอันขมวดคิ้วและมองไปที่อิ๋นอิ๋น

อิ๋นอิ๋นรู้สึกได้ว่าฉินอันอันกำลังจ้องเธออยู่

อาจเป็นเพราะการแสดงออกของฉินอันอันจริงจังเกินไป อิ๋นอิ๋นจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อย

อิ๋นอิ๋นอยากชวนฉินอันอันมากินเค้กด้วยกัน แต่เธอไม่กล้าพูด

“เมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าพี่เหรอ?” ฉินอันอันถาม

ฉินอันอันไม่อยากทำให้อิ๋นอิ๋นกลัว แต่น้ำเสียงของเธอแข็งกระด้างโดยที่เธอไม่รู้ตัว ทำให้อิ๋นอิ๋นไปหลบอยู่หลังฟู่สือถิงด้วยความกลัว

ฟู่สือถิงจับมืออิ๋นอิ๋นแน่นพลางเกลี้ยกล่อม “อิ๋นอิ๋นไม่ต้องกลัว เราไปกินเค้กกันเถอะ”

พวกเขาเดินผ่านฉินอันอันเข้าไปในห้องเรียน

เสี่ยวหานเห็นท่าทางเหม่อลอยของแม่จึงเอื้อมมือไปดึงเธอ

“แม่ กลับบ้านกันเถอะ”

ฉินอันอันมองไปทางอื่นและปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะจูงมือลูกชายออกไป

หลังจากขึ้นรถแล้ว เสี่ยวหานเห็นว่าคิ้วของแม่ของเขายังคงขมวดอยู่ เขาจึงพูดว่า “อิ๋นอิ๋นเรียกผมว่าพี่ด้วยครับ”

ฉินอันอันมองเสี่ยวหานและจู่ ๆ ก็รู้สึกโล่งใจทันที

อิ๋นอิ๋นไอคิวต่ำ เธอลืมไปได้อย่างไร?

เค้กอีกชิ้นเขียนคำว่าถิง

“ลูกรู้ได้ยังไง? ทำไมใส่ใจเขาขนาดนั้น?” ฉินอันอันมองลูกชายจากหางตา “ลูกคงไม่อยากรู้จักเขาใช่ไหม?”

เสี่ยวหาน “ผมไม่ต้องการพ่อ”

ฉินอันอันรู้สึกเสียใจ “ถ้าสถานการณ์ไม่ได้แย่เหมือนตอนนี้ แม่เชื่อว่าถ้าลูกกับรุ่ยลามีพ่อคงจะมีความสุขมากกว่านี้”

เสี่ยวหานพูดอย่างดื้อรั้น “ไม่จำเป็นหรอก!”

ภาพลักษณ์ฟู่สือถิงคนเลวหยั่งรากลึกอยู่ในหัวใจของเสี่ยวหาน

เสี่ยวหานไม่มีวันให้อภัยเขา

......

ตระกูลฟู่

ฟู่สือถิงพาอิ๋นอิ๋นกลับบ้าน

คุณนายใหญ่ฟู่และครอบครัวของลูกชายคนโตก็อยู่ที่นั่นกันหมดแล้ว

เมื่อฟู่สือถิงเห็นพวกเขา ความโกรธก็ปรากฏขึ้นในแววตา