รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 275

เหมือนกับว่าเขาเกิดมาเพื่อเวที

ขอเพียงเขายืนอยู่บนเวที ถึงแม้จะไม่ทำอะไรเลยก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนจิตใจผ่อนคลายและมีความสุข

ช่วงเย็น

ฉินอันอันขับรถพาเว่ยเจินไปที่อยู่ของงานปาร์ตี้ที่ไมค์จัด

เมื่อมาถึงโรงแรม ทั้งสองคนลงจากรถ

“พี่เว่ย คนที่เชิญมาคืนนี้ทั้งหมดเป็นเพื่อนของฉันและเพื่อนของไมค์ พี่ไม่ต้องเกร็งนะ” ฉินอันอันเอ่ยปาก “หลัก ๆ แล้วงานคืนนี้จัดขึ้นเพื่อฉลองที่หวังฉีเทียนถูกจับ เรื่องนี้ถือเป็นปมในใจฉันเลย”

“ฉันรู้ เคยได้ยินเธอบอกมาก่อน” เว่ยเจินมองหน้าเธอแล้วยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนเลยว่าวันนี้เธอดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ”

ทั้งสองเข้ามาในโรงแรมและมาถึงห้องจัดเลี้ยงที่ไมค์แจ้ง

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง รอยยิ้มบนหน้าของเธอก็หายไปทันที

อะไรกัน?!

ทำไมมีคนแปลกหน้าเยอะขนาดนี้?

มาผิดที่หรือเปล่านะ?

แต่แล้ว…เธอมองเห็นผมสีทองของไมค์อย่างชัดเจน

ไมค์เห็นฉินอันอันมาแล้ว เขาจึงก้าวยาว ๆ มาหา

“อันอัน เธอมาแล้ว! พี่เว่ยจิน คุณก็มาด้วย!”

ฉินอันอันดึงไมค์เดินไปถึงนอกประตูห้องจัดเลี้ยง แล้วถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น!

“คืออย่างนี้…ตอนที่ฉันเชิญโจวจื่ออี้ จื่ออี้บอกว่าบริษัทพวกเขาจะมีงานเลี้ยงอาหารค่ำกันคืนนี้ บวกกับห้องจัดเลี้ยงค่อนข้างใหญ่ เลยบอกว่าพวกเรามาร่วมทานอาหารด้วยกันได้…แบบนี้ช่วยประหยัดเงินได้มากไม่ใช่เหรอ?” ดวงตาของไมค์ส่องประกายความเฉลียวฉลาด

แต่ดวงตาของฉินอันอันกลับกำลังลุกเป็นไฟ!

วันนี้เธออารมณ์ดีขนาดนี้ แล้วจะยังลังเลไม่อยากจ่ายเงินค่าอาหารงั้นเหรอ?

“ผมอยากมาก็มา ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัวอะไร” เขาพูดสบาย ๆ ไม่ลืมประชดเธอว่า “คืนนี้คุณจะดื่มหรือเปล่า?”

ฉินอันอันกัดฟันตอบเขากลับไปว่า “ฉันอยากดื่มก็จะดื่ม ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัวอะไร”

ฟู่สือถิงเม้มริมฝีปากบางของเขาเป็นเส้นตรง หลังจากมองเธออย่างลึกซึ้งแล้ว เขาก็ละสายตาจากใบหน้าเธอ ก่อนก้าวยาว ๆ เข้าไปในห้องจัดเลี้ยง

ไมค์ดึงฉินอันอันตามหลังไปอย่างกระชั้นชิด

“ไหน ๆ ก็มาแล้ว ถ้าไปตอนนี้ เขาต้องคิดว่าพวกเรากลัวเขาแน่!” ไมค์ล้างสมองเธอ “คืนนี้พวกเราไม่เพียงแต่ต้องกินให้มากขึ้นเท่านั้น แต่ยังต้องสั่งไวน์ดี ๆ เพิ่มด้วย! ถึงยังไงเขาก็เป็นคนจ่าย”

ฉินอันอันจ้องไมค์เขม็ง “นายไม่คิดว่ามันน่าอายเหรอไง?”

ไมค์ยิ้มอย่างทรงเสน่ห์ “เขาไม่ใช่สามีเก่าของฉัน ที่อายคือหน้าของเธอ”

ฉินอันอันตัดสินใจว่าจะไม่ให้เขาจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำครั้งถัดไป!

“พี่เว่ยไปไหนแล้วล่ะ?” ทันใดนั้นฉินอันอันก็พบว่าเว่ยเจินหายไปแล้ว ดวงตาดอกท้อมองไปรอบ ๆ