ฉินอันอันมองเหตุการณ์นี้ด้วยความตกใจและพูดไม่ออก!
เธอแค่สะบัดแขนของเสิ่นอวี๋ออก จะทำให้เสิ่นอวี๋ล้มได้ยังไง?
เสิ่นอวี๋นอนอยู่บนพื้น เอามือปิดท้องและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ลูก...ลูกของฉัน...”
เสียงอุทานของเธอดึงดูดพี่เลี้ยงและบอดี้การ์ดของบ้านเดิมทันทีรวมถึงแม่เฒ่าฟู่ด้วย
“เสิ่นอวี๋! เธอล้มได้ยังไง?!” แม่เฒ่าฟู่สีหน้าโกรธจัด “ฉินอันอันผลักเธอใช่ไหม?”
ไม่อย่างนั้นเสิ่นอวี๋จะล้มได้ยังไง?
เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะล้มโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
พื้นเรียบมากจนไม่สามารถสะดุดล้มได้
เสิ่นอวี๋ร้องไห้จนหายใจไม่ออกด้วยความเจ็บปวด “ฉินอันอัน! คุณขโมยหัวใจของสือถิงไปแล้ว! แม้แต่ฉันกับลูกของสือถิง คุณก็ไม่ยอมปล่อยเลยเหรอ? ลูกของฉันไม่รู้เรื่องอะไร...”
เมื่อเผชิญหน้ากับการใส่ร้ายของเสิ่นอวี๋ ร่างกายของฉินอันอันก็ชาขึ้นมาทันที
เธอเข้าใจแล้วว่านี่คือเกม
แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเสิ่นอวี๋ถึงยอมทำร้ายเด็กในท้องเพื่อใส่ร้ายเธอ?
‘หรือเป็นเพราะว่าเรื่องนี้สามารถทำให้ฟู่สือถิงเกลียดเธอได้สุดขีดหรือเปล่า?’
‘แล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กล่ะ?’
“เสิ่นอวี๋ คุณกำลังใช้ลูกของตัวเองใส่ร้ายฉัน คุณไม่สมควรที่จะเป็นแม่ครเลยสักนิด!” ฉินอันอันรู้สึกหนาวเหน็บในใจ
“เจ็บ...เจ็บจัง...ฉินอันอัน...คุณ! คุณนั่นแหละที่ผลักฉัน! ใคร ๆ ก็เห็น...” บอดี้การ์ดอุ้มเสิ่นอวี๋ขึ้น แต่เสียงร้องไห้กลับดังขึ้นเรื่อย ๆ “ถ้าลูกของฉันเป็นอะไรไป...ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปแน่! ถึงฉันจะเป็นผีฉันก็จะไม่ปล่อยคุณไป!”
บอดี้การ์ดอุ้มเสิ่นอวี๋แล้วรีบเดินไปที่รถ
ร่างของแม่เฒ่าฟู่แข็งทื่อ!
ความโกรธข้างในใจเหมือนลูกไฟที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ!
เธอยกมือขึ้นแล้วตบหน้าฉินอันอันอย่างแรง!
“ฉินอันอัน เป็นเพราะสือถิงให้ท้ายเธอใช่ไหม? เธอถึงได้กล้าขนาดนี้?! ที่นี่คือตระกูลฟู่ของฉัน! เธอกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับหลานชายของฉัน! ถ้าเด็กเป็นอะไรไป ฉันจะเอาเธอฝังไปกับเขาด้วย!”
แม่เฒ่าฟู่พูดจบ พี่เลี้ยงก็พยุงเธอเดินออกจากประตูไป
หลังจากที่รถขับออกไป สถานการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด
“หยุดเสแสร้งได้แล้ว!” ฉินอันอันยกริมฝีปากขึ้นตอบโต้ “ถึงฉันจะผลักเสิ่นอวี๋ แล้วไงล่ะ?”
หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็หันหลังและเดินจากไป
“ฉินอันอัน! ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะอยู่ห่างจากฟู่สือถิง!” ฟู่เย่เฉินแนะนำเธอ “พูดตอนนี้คงสายเกินไปแล้ว...”
เด็กในท้องของเสิ่นอวี๋จะตายอย่างไม่ต้องสงสัย
อาชญากรรมดังกล่าวตกอยู่ที่ฉินอันอัน
ถ้าฟู่สือถิงรู้เรื่องนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
ที่โรงพยาบาล
เสินอวี๋ถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉิน
แม่เฒ่าฟู่โทรหาฟู่สือถิงอยู่ข้างนอกห้องฉุกเฉิน
“สือถิง ฉันเห็นกับตาว่าฉินอันอันผลักเสิ่นอวี๋!” แม่เฒ่าฟู่กล่าวเสริม “ฉินอันอันเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจมาก เธอผลักเสิ่นอวี๋ไปกระแทกโดนโต๊ะหินอย่างแรง! ตอนมาถึงโรงพยาบาล เสิ่นอวี๋ก็เริ่มมีเลือดออก! หลานชายของฉัน…”
เมื่อพูดถึงประโยคนี้แม่เฒ่าฟู่ก็อดร้องไห้ไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...