รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 367

ตอนที่เธอปิดไฟ เขาเห็นน้ำตาของเธอไหลลงมาจากหางตา

ถึงแม้เขาจะพึงพอใจทางร่างกาย แต่ในใจกลับรู้สึกหดหู่

การที่เธอไม่ร้องเอะอะโวยวายแบบนี้ กลับทำให้เขาไม่สบายใจ

ในห้องนั้นมืดสนิท มีเพียงแค่แสงสลัวจากไฟถนนที่ชั้นล่างส่องผ่านเข้ามา

เขามองแผ่นหลังของเธอแล้วขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

ร่างกายต้องการเข้าใกล้เธอตามสัญชาตญาณ ไม่ใช่อยู่ห่างกันแบบนี้

เขาขยับเข้าหาเธอ เหยียดแขนยาวออกแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน

วินาทีที่เธอสัมผัสอุณหภูมิร่างกายเขา เธอก็ผลักเขาออกสุดกำลัง!

“ปล่อยฉันนะ!” เธอตะโกนเสียงแหบแห้ง

“ไม่ปล่อย” แขนของเขากระชับกอดเธอแน่น วางคางบนไหล่เรียบเนียนของเธอ พร้อมกับสูดกลิ่นหอมบนตัวเธอ “คืนนี้ผมไม่กลับ”

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองถูกมัดด้วยเชือกไพล่หลังรั้งคอ ขยับตัวไม่ได้

เขาไม่อ่อนโยนเลยสักนิด แต่ก็ไม่ได้หยาบคายเหมือนครั้งก่อน

ไม่ว่าเขาจะมาหรือไป เขาเคยร้องขอความเห็นจากเธอเมื่อไหร่?

ความคิดเห็นของเธอ มีประโยชน์อะไรกับเขาอีก?

เขาไม่ต้องพูดเลย!

ถึงยังไงเขาก็จะทำอย่างที่เขาต้องการ!

……

วันรุ่งขึ้น

ฉินอันอันตื่นนอนตอนเจ็ดโมงเช้าตามปกติในวันทำงาน

ตอนที่เธอตื่นขึ้น ชายหนุ่มบนเตียงเพียงแค่ลืมตาเหลือบมองเธอ จากนั้นก็พลิกตัวหลับต่อ

เธอรีบแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง

เด็กทั้งสองคนตื่นแล้ว

เสี่ยวหานถือหวีอยู่และกำลังหวีผมให้น้องสาว

ฉินอันอันรู้สึกเจ็บปวดเมื่อคิดถึงเสียงร้องตะโกนของพวกเด็ก ๆ เมื่อคืนนี้

หลังจากพาเด็ก ๆ ไปอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็เตรียมตัวลงไปชั้นล่าง

เมื่อมองผ่านห้องนอนใหญ่ เสี่ยวหานหันไปมองที่ประตู

เขามีลางสังหรณ์รุนแรงว่า ไอ้สารเลวฟู่สือถิงคนนั้นยังอยู่ในห้องแม่ของเขา

……

เวลาเก้าโมงเช้า

บอดี้การ์ดตระกูลฟู่นำเสื้อผ้าสะอาดมาส่งให้ที่สตาร์ริเวอร์วิลล่า

ฟู่สือถิงเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หรูหราอย่างสงบ

เมื่อออกจากห้องนอนใหญ่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขารับสาย พร้อมก้าวเท้ายาว ๆ ลงมาชั้นล่าง

“เจ้านายครับ! คอมพิวเตอร์บริษัทเราถูกแฮก!” ปลายสายคือเสียงที่มีความกังวลเล็กน้อยของโจวจื่ออี้ “แฮกเกอร์ฝากข้อความไว้ด้วยครับ”

ฟู่สือถิงหยุดเดินและพูดอย่างใจเย็น “ว่ามา...”

โจวจื่ออี้ “แฮกเกอร์บอกว่า เขาคือพ่อของคุณ ต่อจากนี้ซื่อสัตย์ให้มากขึ้นหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาจะมาแฮกข้อมูลทุกวัน”