รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 368

ฟู่สือถิงเยาะเย้ยในใจ

ฉินจือหานคิดจะเป็นพ่อเขา!

น่าขำจริง ๆ

ทว่าเด็กคนนี้นับว่าเด็ดเดี่ยวมาก

เขาค้างที่นี่เมื่อคืนนี้ คาดว่าเด็กคนนั้นจะต้องโกรธจนนอนไม่หลับทั้งคืน

ดังนั้นถึงได้โจมตีบริษัทของเขาในชั่วข้ามคืน

เขาควรจะโกรธ

ทว่าเมื่อในสมองเห็นภาพฉินจือหานโมโหจนนอนไม่หลับแล้วนั้น มุมปากของเขากลับวาดเป็นเส้นโค้งอย่างสนุกสนาน

“เจ้านาย คุณต้องการแจ้งตำรวจไหมครับ?” โจวจื่ออี้ถาม

ฟู่สือถิงก้าวไปข้างหน้าด้วยขายาวของเขา เดินลงไปชั้นล่างต่อแล้วพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ตอนนี้สถานการณ์ของฝ่ายรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์เป็นยังไงบ้าง?”

โจวจื่ออี้ “กำลังเร่งแก้ไขโดยเร็วที่สุดครับ”

ฟู่สือถิง “ต้องใช้เวลาซ่อมนานเท่าไหร่?”

โจวจื่ออี้ “ทางนั้นแจ้งมาว่าจะซ่อมเสร็จก่อนเที่ยงครับ”

ฟู่สือถิงเดินมาถึงชั้นล่างแล้วกล่าวว่า “ไม่ต้องแจ้งความ”

โจวจื่ออี้ “ตกลงครับ เจ้านาย คุณสงสัยว่าฉินจือหานเป็นคนทำใช่ไหมครับ?”

ฟู่สือถิง “ไม่ต้องสงสัยเลย”

โจวจื่ออี้อดหัวเราะไม่ได้ “เอาเถอะครับ! เขานี่เป็นเด็กอัจฉริยะจริง ๆ นะครับ! หลังจากถูกเขาโจมตีคราวที่แล้ว ฝ่ายเทคนิคสร้างไฟร์วอลล์ไว้แล้ว คิดไม่ถึงว่าเขาจะบุกเข้ามาได้อีก”

ฟู่สือถิง “อัจฉริยะแล้วยังไง? อายุยังน้อยก็หลงทางแล้ว ถ้าฉินอันอันยังปล่อยให้เขาหลงทางต่อไป เขาก็ถูกกำหนดให้เตรียมเข้าไปอยู่ในคุกแล้ว”

รอยยิ้มบนหน้าโจวจื่ออี้หายไป

คำพูดเจ้านายร้ายกาจเกินไปแล้ว

ถ้าหากฉินอันอันได้ยินเข้าต้องโกรธมากแน่

“แต่ดูเหมือนว่าเขาจะจัดการกับคุณเพียงเท่านั้น… ไม่เคยได้ยินว่าเขาโจมตีใครเลย” โจวจื่ออี้วิเคราะห์ “ตราบใดที่คุณไม่แจ้งตำรวจ เขาก็จะไม่ติดคุก”

“เสิ่นอวี๋ เธออยู่ที่นี่ก่อนเถอะ ไม่ต้องคิดมาก ความคิดของฟู่สือถิงไม่ใช่ความคิดของฉัน ฉันยังชอบเธอมากเหมือนเดิม” แม่เฒ่าฟู่พูด “เธออยู่ที่นี่เป็นเพื่อนฉันนะ!”

เสิ่นอวี๋ “คุณป้า ขอบคุณมากที่ชอบฉันค่ะ แต่ฉันถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อไป เกรงว่าสือถิงจะไม่มีความสุข”

“เขาไม่ได้ใจแคบแบบนั้น! ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนให้เพียงพอและดูแลร่างกายดี ๆ” แม่เฒ่าฟู่หยิบกล่องของขวัญที่สวยงามออกมาแล้วมอบเธอ “นี่คือน้ำใจเล็กน้อยจากฉัน หวังว่าเธอจะไม่เกลียดสือถิง และรักษาอิ๋นอิ๋นด้วยใจหลังจากนี้”

เสิ่นอวี๋รับกล่องของขวัญมา

ไม่แปลกใจเลยที่แม่เฒ่าฟู่จะสุภาพต่อเธอขนาดนี้ ที่แท้เพราะว่าเธอยังมีค่าอยู่

“คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันจะทำให้ดีที่สุดแน่นอน” เสิ่นอวี๋เปิดกล่อง ด้านในคือสร้อยข้อมือหยกที่สวยงาม “สร้อยข้อมือสวยมากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะคุณป้า”

“ตอนแรกสะใภ้ใหญ่ชอบสร้อยข้อมือเส้นนี้มาก แต่ฉันตัดใจมอบให้เธอไม่ได้” แม่เฒ่าฟู่ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันมอบให้เธอวันนี้ ก็มากพอที่จะอธิบายได้ว่าฉันใส่ใจเธอแค่ไหน”

“ค่ะ! ที่จริงฉันไม่ได้เกลียดสือถิง แต่ฉันกับเขาไม่มีวาสนาต่อกันเท่านั้นเอง” เสิ่นอวี๋พูดอย่างสงบ

ตอนนี้เอง แม่บ้านคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วกระซิบข้างหูแม่เฒ่าฟู่สองสามคำ

แม่เฒ่าฟู่สีหน้าประหลาดใจ เธอผุดลุกขึ้นทันทีแล้วเดินไปที่ห้องด้านหลัง