รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 383

“ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้แม่ไม่ต้องมาเจอผมกับอิ๋นอิ๋นอีก… เราทำให้แม่ต้องทนทุกข์ทรมาน”

ยังไม่มีการตอบสนอง

ที่แท้เมื่อคน ๆ หนึ่งตายไป ก็ไม่เหลืออะไรแล้วจริง ๆ

ความกังวล ความโกรธ ผิดหวัง ปล่อยวางไม่ได้ล้วนหยุดอยู่ที่หัวใจ

จะไม่มีใครคอยบังคับให้เขาแต่งงานมีลูก จะไม่มีใครคอยกังวลว่าเขาจะมีอาหารและเสื้อผ้าเพียงพอหรือไม่ หรือเขาจะเหนื่อยจากการทำงานหรือไม่

ครู่หนึ่ง

ฟู่เย่เฉินรีบไปโรงพยาบาล

เมื่อทราบข่าวการเสียชีวิตของคุณย่า จู่ ๆ เขาก็ทรุดตัวลงและร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า!

“ทำไมคุณย่าถึงจากไปแบบนี้? เมื่อวานเธอเพิ่งบอกให้ผมหาแฟน…” ฟู่เย่เฉินร้องไห้พลางหยิบโทรศัพท์มือถือของคุณย่าออกมา “ผมถามพี่เลี้ยงของคุณย่าแล้ว พี่เลี้ยงก็บอกว่าเหมือนคุณย่าจะได้รับโทรศัพท์ก่อนจะล้มลง...ผมก็เลยเอามือถือของคุณย่ามาด้วย...”

ดวงตาของฟู่สือถิงเป็นสีแดงเข้ม เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เขาเปิดโทรศัพท์และกดดูที่ประวัติการโทร

จู่ ๆ คำที่คุ้นเคยสามคำก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ คอของเขาเหมือนถูกบีบรัด!

ฉินอันอัน!

สายสุดท้ายที่แม่โทรหาก่อนที่เธอจะล้มคือกับฉินอันอัน

‘ทำไมแม่ถึงคุยโทรศัพท์กับฉินอันอัน?’

บนหน้าจอโชว์ว่าคุยกันห้านาที...

พวกเขาคุยกันเรื่องอะไร ต้องคุยกันห้านาทีเลยเหรอ?

“แม่โทรหาใครเหรอ?” ฟู่ฮั่นเห็นฟู่สือถิงมีท่าทางแปลก ๆ จึงเดินไปดูโทรศัพท์ทันที “ฉินอันอันเหรอ? ทำไมแม่ถึงโทรหาเธอ? ปกติพวกเขาจะไม่ติดต่อกัน และไม่เคยได้ยินแม่พูดถึงฉินอันอัน!”

นิ้วของฟู่สือถิงสั่นเล็กน้อย เขาใช้โทรศัพท์มือถือของแม่กดโทรหาฉินอันอัน

……

ที่ฉินกรุ๊ป

ฉินอันอันนั่งอยู่ในออฟฟิศและรู้สึกหนาว

เธอนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้นานกว่าหนึ่งชั่วโมง

กว่าหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว แม่เฒ่าฟู่โทรหาเธอและบอกว่ารู้แล้วว่าฉินจือหานเป็นลูกแท้ ๆ ของฟูสือถิง!

ก่อนที่เธอจะพูด แม่เฒ่าฟู่ก็อ่านผลตรวจดีเอ็นเอให้เธอฟัง

เสียงกรีดร้องของเธอดังเข้าหูของฟู่สือถิง

‘ทำไมอารมณ์ของเธอถึงรุนแรงมากขนาดนี้?’

‘เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับแม่ของเขา?’

“ฉินอันอัน” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงกลิ้งขึ้นลง เขาเรียกชื่อเธอ

เมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอก็บีบนิ้วทันที!

เล็บของเธอฝังอยู่ในฝ่ามือ แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวด!

ฟู่สือถิงใช้โทรศัพท์มือถือของแม่โทรหาเธอ...

แม่และลูกได้เจอกันแล้ว

แม่เฒ่าฟู่คงบอกเขาหมดทุกอย่างแล้ว

เธอเหมือนอาชญากรที่ก่ออาชญากรรมร้ายแรงรอการตัดสินถึงที่สุด!

เมื่อคิดว่าเขาจะแย่งเสี่ยวหานไป หัวใจของเธอก็เจ็บปวดมากขึ้นจนหายใจแทบไม่ออก และน้ำตาก็ไหลอาบหน้า!

“ฉินอันอัน” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เสียงของเขาเย็นชาและเศร้า “เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับแม่ของผม?!”