รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 394

เพราะการต่อต้านเงียบ ๆ ของเธอ สีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนเป็นมืดมนอย่างที่สุด!

เขาจะง้างปากเล็ก ๆ ของเธอแล้วป้อนโจ๊กเข้าไปทีละช้อนก็ยังได้

แต่เขาจะไม่ทำแบบนั้น!

ในเมื่อเธออยากอดอาหาร ถ้าอย่างนั้นเขาจะปล่อยให้เธออดอาหารจนตาย!

เขาถอนสายตาโกรธเกรี้ยวกลับมา แล้วก้าวยาว ๆ ออกจากห้องไป!

เมื่อเขาไปแล้ว ร่างเกร็งแน่นของเธอผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ทันใดนั้นมีเสียงแตรรถดังมาจากหน้าต่าง

เธอเงี่ยหู ตั้งใจฟังเสียงภายนอก

รถคันแล้วคันเล่าขับมาจอดที่ลานหน้าบ้าน

สักพัก มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนดังมาจากชั้นล่าง

ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงมีคนมาเยอะขนาดนี้?

ที่ห่างไกลเช่นนี้ คนเหล่านี้มาทำอะไร?

ฟู่สือถิงบอกว่าที่นี่เป็นหนึ่งในรีสอร์ทของเขา ดังนั้น คนเหล่านี้ได้รับเชิญจากเขางั้นเหรอ?

แม่ของเขาตาย เขาไม่ไว้ทุกข์ แต่มายังป่าลึกในหุบเขา แล้วยังเชิญคนมามากมาย…เพื่อจัดปาร์ตี้!

ขณะที่เธอคิดจะลุกจากเตียงและเดินไปดูที่หน้าต่างให้แน่ชัด ประตูก็เปิดออก

คุณหมอถือกล่องยาเข้ามา

“คุณฉิน ได้ยินว่าคุณไม่ยอมทานอะไรเลย ประธานฟู่บอกให้ผมมาให้สารอาหารทางสายน้ำเกลือกับคุณ” คุณหมอพูดแล้วถอนหายใจ “ทำไมคุณไม่ทานข้าวล่ะ? คุณไม่จำเป็นต้องระบายความโกรธไปยังร่างกายของคุณเลย… ถึงแม้วันนี้คุณจะต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย แต่ผมมองออกว่าประธานฟู่ยังมีความรู้สึกกับคุณ…”

‘อ้อ! มีความรู้สึก!’

‘ที่เขาไม่ฆ่าฉันด้วยมือของเขาเอง เพราะว่ายังมีความรู้สึกงั้นเหรอ?’

คุณหมอแขวนขวดน้ำเกลือไว้บนชั้นวางแล้วแทงเข็มให้เธอ จากนั้นยืนเฝ้าอยู่ข้างเตียง

ฉินอันอันเข้าใจเจตนาของคุณหมอจึงเอ่ยว่า “ดึกมากแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะค่ะ! ฉันจะไม่ดึงเข็มออกแล้ว”

คุณหมอ “คุณไม่ดึงเข็มออกแน่นะ?! ถ้าคุณดึงอีก ประธานฟู่จะตำหนิผม”

“ไม่แล้วค่ะ”

เธอได้ยินเสียงที่ชั้นล่างดังชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ!

ถึงแม้ว่าคืนนี้จะไม่ใช่งานปาร์ตี้ แต่ก็ถือว่าเป็นการรวมตัวครั้งใหญ่แน่นอน

ในฐานะเจ้าบ้าน ตอนนี้ฟู่สือถิงจะต้องต้อนรับแขกอยู่ที่ชั้นล่าง

นี่คือโอกาส

“คุณฉิน ผมปลื้มใจมากที่คุณคิดได้เสียที ถ้าอย่างนั้นผมจะไม่รบกวนคุณแล้ว อีกเดี๋ยวก็ดึงเข็มออกได้แล้ว…” คุณหมออธิบาย

“สือถิง พวกเราจะไม่พูดเรื่องสะเทือนใจแล้ว…มา ดื่มกันเถอะ!”

ทุกคนยกแก้วขึ้นและชนแก้ว

“พวกเราไม่ได้รวมตัวกันนานแล้วใช่ไหมนะ?”

“สี่หรือห้าปีแล้วใช่ไหม? ทุกคนยุ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ! ต่อจากนี้ต้องหาเวลาว่างมาเจอกันทุกปีแล้วล่ะ!”

ในขณะที่พูดคุยกัน บอดี้การ์ดสองสามคนยกเตาบาร์บีคิวมาไว้กลางห้องโถง

“คืนนี้เราจะกินบาร์บีคิวเหรอ?” มีคนเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ

“สือถิงเตรียมอะไรไว้ก็กินอันนั้นแหละ!”

“อืม…”

ในเวลานี้เอง บอดี้การ์ดสองคนยกอาหารมื้อดึกของค่ำคืนนี้ออกมา

“อะไรวะเนี่ย! คืนนี้จะกินไอ้นี่เหรอ?!”

“ฮ่า ๆ ๆ! นี่มันวิเศษมากเลยนะ!”

ทุกคนต่างมีสีหน้าตื่นเต้นขณะที่มองดูอาหารแบบบาร์บีคิวสำหรับค่ำคืนนี้

ฉินอันอันเดินลงชั้นล่างมาอย่างเงียบ ๆ