รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 393

อุณหภูมิในร่างกายเธอสูงขึ้นเรื่อย ๆ และผิวภายนอกเองก็แดงขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย!

เหมือนกับเธอกำลังถูกเผาจนตาย!

ไม่ว่าเขาจะเรียกชื่อเธออย่างไร เธอก็ไม่ตอบสนอง!

หัวใจของเขาบีบรัดแน่น!

“หมอ!” เขาก้าวเท้าพุ่งออกจากห้องไปตามหมอ

คุณหมอรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว หลังจากเห็นสถานการณ์ภายในห้องแล้วก็รีบกล่าวว่า “ประธานฟู่ ตอนนี้ต้องรีบทำให้ไข้ของเธอลดลงก่อน ให้ผมจะฉีดยาอีกครั้งหรือว่าจะให้ทานยาลดไข้ คุณคิดว่า…”

“เธอหมดสติไปแล้ว จะกินยายังไง? ให้ผมใช้ปากป้อนเธอเหรอ?!”

ศีรษะคุณหมอมีเหงื่อออก “ถ้าอย่างนั้นฉันจะฉีดยาให้เธอใหม่”

เนื่องจากยาเพิ่งถูกเททิ้งไปครึ่งขวด หลังจากที่คุณหมอฉีดยาให้เธอแล้ว ได้เติมยาเข้าไปใหม่

ฟู่สือถิงยืนอยู่ข้างเตียง ก้มหน้ามองร่างที่ไม่ได้สติของเธอ

เขาเพียงแค่ต้องการคำตอบจากเธอเท่านั้นเอง!

ทำไมเธอถึงยอมตาย แต่ไม่ยอมบอกเขา?

เมื่อคิดถึงตรงนี้เขารู้สึกหัวใจสลายจนอยากบีบคอเธอให้ตาย!

ผู้หญิงคนนี้นอกจากทำให้เขาเจ็บปวดแล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?

สตาร์ ริเวอร์ วิลล่า

ดวงตารุ่ยลาแดงก่ำจากการร้องไห้ และเอาแต่พึมพำว่าฟู่สือถิงเป็นคนเลว

อิ๋นอิ๋นเหมือนเด็กที่ทำผิดอะไรบางอย่าง เธอยืนก้มหน้าอยู่ด้านข้าง ไม่พูดอะไรอยู่แบบนั้น

เธอคิดไม่ถึงว่าพี่จะโหดร้ายได้ขนาดนี้

พี่ชายไม่เคยโหดร้ายกับเธอ

ทำไมเขาถึงทำตัวโหดร้ายกับฉินอันอันขนาดนั้น?

และคนที่คิดไม่ตกเช่นเดียวกับอิ๋นอิ๋น ยังมีโจวจื่ออี้อีกคน

เขาเข้าใจว่าเจ้านายของเขาต้องรู้สึกเศร้าเสียใจที่แม่เสียชีวิต แต่ทำไมเขาถึงต้องระบายความโกรธไปที่ฉินอันอันด้วย?

“เจ้านายของพวกเราต้องมีเหตุผลแน่นอนถึงได้ทำแบบนี้” โจวจื่ออี้ดันแว่นที่สันจมูกพร้อมกับพูดกับไมค์ซึ่งมีสีหน้าบูดบึ้ง

ไมค์ได้ยินเสียงเขาแล้วปวดหัว “คุณไสหัวออกไปได้แล้ว!”

“โอ้…งั้นอิ๋นอิ๋น…จะให้เธออยู่ที่นี่เหรอ?” โจวจื่ออี้จะต้องแน่ใจเรื่องความปลอดภัยของอิ๋นอิ๋น

ไมค์ “เธอต้องอยู่ที่นี่! ถ้าหากฟู่สือถิงกล้าแตะต้องแม้แต่ปลายผมเส้นของฉินอันอัน ผมจะเชือดอิ๋นอิ๋นทันที!”

โจวจื่ออี้ “อ้อ…ก่อนที่พวกเขาจะกลับมา คุณจะต้องดูแลอิ๋นอิ๋นให้ดีนะ! พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่”

หลังจากโจวจื่ออี้ออกไปแล้ว ไมค์จึงอุ้มรุ่ยลาขึ้นมาแล้วปลอบว่า “รุ่ยลาที่รัก ไม่ต้องร้องนะ ฟู่สือถิงพูดแบบนั้นเพื่อขู่เธอ เพราะเขากลัวว่าเราจะเปิดเผยภาพน่าเกลียดของเขา”

เสียงที่ไม่รู้จักดังขึ้น

เธอคือพี่เลี้ยงที่ฟู่สือถิงจัดให้มาเฝ้าเธอ

“คุณไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวัน ต้องหิวมากใช่ไหมคะ? มีโจ๊กอยู่นะคะ” พี่เลี้ยงเปิดกล่องเก็บอุณหภูมิแล้วเอาโจ๊กออกมา ทันใดนั้นกลิ่นหอมก็อบอวลไปทั่วห้อง “คุณฉิน ให้ฉันป้อนคุณนะคะ!”

ฉินอันอันยกเปลือกตาหนักอึ้งขึ้น จากนั้นก็หันหน้าไปอีกด้าน

สิ่งนี้หมายความว่าเธอปฏิเสธ

เธอไม่อยากพูด

ไม่ว่าจะกับฟู่สือถิงหรือคนรอบตัวเขา

ถ้าหากเขาไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เธอจะตายที่นี่

พี่เลี้ยงถอนใจ วางชามโจ๊กลงแล้วแจ้งให้ฟู่สือถิงทราบ

ครู่หนึ่ง ร่างสูงใหญ่ของฟู่สือถิงปรากฎตัวขึ้นในห้อง

เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว บนตัวสวมชุดคลุมสีเทา

เขาเดินมาที่เตียง มองดูใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของฉินอันอัน น้ำเสียงฟังดูข่มขู่รุนแรง “ฉินอันอัน ถ้าคุณไม่ยอมให้พี่เลี้ยงดูแล ผมก็ไม่รังเกียจที่จะป้อนคุณด้วยตัวเองหรอกนะ!”

เธอกำผ้าห่มแน่น ปล่อยคำขู่ของเขาเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา!