รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 396

เขาคิดมาโดยตลอดว่าเธอไปเข้าห้องน้ำและกลับมาพักที่ห้องแล้ว ดังนั้นเขาจึงดื่มเหล้าจนถึงตอนนี้แล้วถึงขึ้นมาชั้นบน

ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็แวบขึ้นมาในใจเขา!

‘เธอหนี…ไปแล้วงั้นเหรอ?!’

‘ที่นี่เป็นป่าทึบรัศมีกว่าร้อยกิโลเมตร! ‘

‘เธอจะลากร่างกายที่อ่อนแอนี้ออกจากป่าทึบแบบนี้ไปได้ยังไง?!’

เขากำหมัดแน่น ก้าวเท้าหันหลังกลับและเตรียมลงไปชั้นล่าง

“ประธานฟู่! ผมจะไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดเพื่อดูว่าเธอหนีไปตอนไหนเดี๋ยวนี้ครับ!!” หลังจากที่บอดี้การ์ดรู้ตัวแล้วว่าฉินอันอันหายตัวไป เขาก็พูดขึ้นทันที “ตอนกลางคืนมืดมาก ข้างนอกไม่มีไฟถนน เธอหนีไปได้ไม่ไกลแน่นอนครับ!”

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์! แค่ผู้หญิงคนเดียวก็เฝ้าไว้ไม่ได้!” ฟู่สือถิงกัดฟันกรอดและตำหนิอย่างรุนแรง!

“ขอโทษครับ! ผมจะรีบส่งคนไปค้นหาเดี๋ยวนี้! รับรองว่าจะพาตัวเธอกลับมาตอนรุ่งสาง!” บอดี้การ์ดรับประกันด้วยสีหน้าหวาดกลัว

ฟู่สือถิงหายเมาเป็นปลิดทิ้ง!

ตอนนี้เขามีสติเต็มที่

ถึงขั้นมีลางสังหรณ์ไม่ดีอย่างแรงอีกด้วย!

“เธอน่าจะออกไปก่อนเที่ยงคืน! เพราะก่อนเที่ยงคืนฉันไปเข้าห้องน้ำพอกลับมาเธอก็ไม่อยู่แล้ว เธอจะต้องหนีไปตอนนั้นแน่!” เขาเอ่ยอย่างคาดเดาทีละคำ “รีบไปตรวจสอบกล้องวงจนปิดเวลาก่อนเที่ยงคืน! ต้องมีคนช่วยพาเธอไป! ไม่อย่างนั้นลำพังเธอคนเดียวไม่มีทางออกจากวิลล่านี้ได้!”

บอดี้การ์ด “ผมเองก็คิดเช่นนี้ครับ แต่ไม่กล้าพูด”

คนที่มาในคืนนี้ ทั้งหมดเป็นเพื่อนสนิทของฟู่สือถิง

ฟู่สือถิงได้รู้จักกับคนเหล่านี้ในช่วงเวลาที่เขาเริ่มได้รับความมั่งคั่ง ถึงแม้ว่าต่อมาจะรวมตัวกันไม่บ่อยนัก แต่ก็ยังติดต่อกันเสมอ

ที่ชั้นหนึ่งยังมีคนดื่มเหล้าอยู่

ดวงตาของฟู่สือถิงจับจ้องที่บุคคลหนึ่ง

คืนนี้ฉินอันอันนั่งอยู่ข้างชายคนหนึ่งก่อนจะหายตัวไป

ตอนนั้นเขานึกว่าเธอเพียงแค่สุ่มหาที่นั่ง แต่ตอนนี้เธอหายตัวไป…อธิบายได้ว่าตอนนั้นเธออาจจะคัดเลือกคนมาอย่างตั้งใจไว้แล้ว

เวลานี้เอง บอดี้การ์ดที่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดเสร็จแล้ววิ่งเข้ามาแล้วรายงานกับเขา “ประธานฟู่ครับ คุณฉินเดินออกไปทางประตูหลัง! ถนนที่ประตูด้านหลังขรุขระ เดินเท้าลำบากมาก… ร่างกายเธออ่อนแอขนาดนั้น กลัวว่า…จะไม่รอด!”

หลังจากที่บอดี้การ์ดพูดจบ ฟู่สือถิงกำหมัดแน่นแล้วก้าวเท้าไปที่ประตูด้านหลัง!

เขามีเหตุผลที่เหมาะสมทุกประการที่จะสงสัยว่า เธอหนีไปในตอนดึกขนาดนี้ ไม่ใช่เพื่อหนีเอาชีวิตรอด แต่เพื่อรนหาที่ตาย!

หลังจากที่ฟู่สือถิงออกจากห้องโถงพร้อมกับบอดี้การ์ด บรรยากาศภายในห้องโถงยังคงไม่ผ่อนคลายลง

“พี่สาม ทำไมพี่ถึงติดหนี้บุญคุณฉินอันอันได้ล่ะ? ไม่เคยได้ยินพี่พูดถึงเลย!” คนที่นั่งข้างพี่สามถามอย่างสงสัย “ฉินอันอันเป็นแค่เจ้าของกิจการธรรมดา…”

“เธอไม่ธรรมดา” พี่สามแทรกคำพูดเขา “ผู้หญิงที่ทำให้สือถิงใส่ใจขนาดนี้ จะธรรมดาได้ยังไง”

“ที่สือถิงใส่ใจเธอ ไม่ใช่เพราะรูปร่างหน้าตาของเธอใช่ไหม?”

“นี่เป็นเพียงอีกมุมหนึ่ง ฉันบอกพวกนายได้แค่ฉินอันอันไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา แล้วก็ไม่ใช่เจ้าของกิจการทั่วไป…ฉันรับปากเธอว่าจะเก็บเป็นความลับ ดังนั้นฉันจะไม่พูดไปมากกว่านี้” พี่สามหยิบแก้วเปล่ามาเติมไวน์แล้วจิบ “ถ้าหากคืนนี้เธอตายอยู่ข้างนอก ก็น่าเสียดาย! ถึงแม้สือถิงไม่ฆ่าฉัน เกรงว่าเขาก็เลิกคบฉันอยู่ดี”

หนีออกไปทางประตูหลังวิลล่า นั่นคือเธอจนหนทางแล้ว